.jpg)
Πόσες
φορές έχεις αναβάλλει ραντεβού με φίλους; Πόσες άλλες, έχεις αναβάλλει
δραστηριότητες ή επισκέψεις σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα; Πόσες φορές έχεις ψιθυρίσει από μέσα σου «μακάρι να μην κρατήσει πολύ αυτή η οικογενειακή μάζωξη!»
Αναρωτήσου
πόσο συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να σχεδιάζεις ταξίδια και διακοπές ενώ
είσαι στην δουλειά, να μετράς αντίστροφα τις μέρες μέχρι να έρθει
Σαββατοκύριακο, να είσαι μαζί με κάποιον αλλά να είσαι αφοσιωμένος στο
κινητό σου;
Κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε,
ασχολούμαστε με ανθρώπους και δουλειές που δεν μας ταιριάζουν και δεν
μας ικανοποιούν, ξεστομίζουμε λόγια που δεν εννοούμε, αφήνουμε τον
εγωισμό μας να μας στοιχίσει σχέσεις με ανθρώπους που αγαπάμε,
περιμένουμε πάντα από τους άλλους να μας προσεγγίσουν, υποτιμάμε
ουσιαστικές και σημαντικές στιγμές της ζωής μας γιατί τις θεωρούμε
δεδομένες.
Τελικά ζούμε; Η απλώς επιβιώνουμε;
Αναρωτιέμαι, αν μας έχει περάσει από το μυαλό, πως η ζωή είναι
απρόβλεπτη. Συνήθως το αναφέρουμε σε συζητήσεις, αλλά το έχουμε
αντιληφθεί; Μέχρι να συμβεί κάτι απρόβλεπτο ή ξαφνικό σε μας τους ίδιους
νομίζω σπάνια το κατανοούμε.
Ζούμε σαν να έχουμε απεριόριστο χρόνο,
σαν να μας έχουν εγγυηθεί πως θα ζήσουμε πολλά χρόνια, πως θα έχουμε
πολλές ευκαιρίες. Νομίζουμε πως έχουμε χρόνο, πως προλαβαίνουμε, και
έτσι αφήνουμε την ζωή να περνάει από μπροστά μας, χωρίς να αξιοποιούμε
τις μέρες μας στο έπακρο!
Όταν
μετράμε τις μέρες για το σαββατοκύριακο, χάνουμε όλες τις υπόλοιπες και
δεν γυρνάνε πίσω. Χανόμαστε σε μικροπράγματα, αναζητάμε συνεχώς κάτι
καλύτερο χωρίς να εκτιμάμε όσα έχουμε. Θεωρούμε δεδομένους τους
ανθρώπους μας, τις φιλίες μας, την υγεία μας , τις στιγμές μας.
Αλήθεια
πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες ευγνωμοσύνη για όσα έχεις; Πότε
ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για εσένα; Που ζήτησες συγγνώμη;
Η
ζωή είναι τόσο μικρή, απρόβλεπτη, γεμάτη εκπλήξεις! Δεν ξέρεις αν τον
άνθρωπο που είδες σήμερα, θα τον δεις και αύριο, δε ξέρεις αν η ευκαιρία
που άφησες μόλις να σε προσπεράσει θα έρθει πάλι στο μέλλον, δεν ξέρεις
αν θα υπάρξει ξανά οικογενειακή μάζωξη, δεν ξέρεις αν αύριο θα έχεις
την δουλειά σου.
Για αυτό ζήσε! Ζήσε τώρα, ζήσε το τώρα.
Μην αναλώνεσαι σε αυτά που δεν αξίζουν και σε αυτά που δεν σε γεμίζουν.
Απόλαυσε την κάθε στιγμή, νιώσε κάθε συναίσθημα, κάνε αυτό που θες
πραγματικά, μίλησε εσύ πρώτος...,
λύσε
την παρεξήγηση, πάρε τηλέφωνο, κάνε την αλλαγή, πήγαινε να επισκεφθείς
τους γονείς σου μετά τη δουλειά ακόμη και αν είσαι κουρασμένος, ζήσε
στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάς!
Σήμερα! Όχι αύριο! Όχι άλλες αναβολές ή δικαιολογίες.
Ο χρόνος είναι τόσο πολύτιμος. Φρόντισε να τον αξιοποιήσεις σωστά, γιατί δεν γυρίζει πίσω.
