Κλάψε. Ζωή είναι και δε σου φέρεται πάντα με το γάντι. Κλάψε για όσα ήρθαν. Κλάψε για όσα έφυγαν. Λύγισε.
Άνθρωπος είσαι κι έχεις δικαίωμα σε αυτό.
Έχεις δικαίωμα να πέσεις στο χώμα. Έχεις δικαίωμα να γευτείς σκληρή στα χείλη σου την αποτυχία, την απόρριψη, την ήττα.
Θα
πέσεις αλλά θα ακουμπήσεις τα χέρια στο χώμα, θα τα βάλεις κόντρα και
θα ξανασηκωθείς. Κι αν δεν μπορείς αμέσως να σηκωθείς, θα συρθείς. Αλλά
δε θα τα παρατήσεις.
Έχεις υποχρέωση να μην τα παρατήσεις ποτέ, με ακούς;
Μόνο
ο θάνατος μάγκα μου είναι οριστικός. Κι ακόμη κι εκεί δεν είμαι σίγουρη
ότι δεν τα παρατάς. Βλέπεις δε γύρισε ποτέ κανείς να πει τι γίνεται
στην άλλη όχθη.
Η ζωή όμως είναι αγώνας αδιάκοπος.
Λυγίζεις μα δε σπας.
Κρατάς, αντέχεις, παλεύεις.
Για σένα, για όσα αγαπάς, για όσα πιστεύεις και νιώθεις ότι δικαιούσαι.
Για τη ζωή σου που να πάρει!
Τίποτα
δεν είναι εύκολο. Και κάνουμε και λάθη οι άνθρωποι, μην τα ρίχνουμε
μόνο στους απ’ έξω. Μια χαρά λάθη κάνουμε και τα λουζόμαστε και με γεια
μας με χαρά μας.
Στο ξανάπα, κλάψε.
Αναθεμάτισε τις μαλακίες σου, βρίσε αν νιώθεις την ανάγκη και τις μαλακίες των άλλων.
Στέναξε βαθιά και μαζί με τον αέρα που θα βγει από τα πνευμόνια σου, διώξε και την ήττα. Την κάθε ήττα.
Και
προχώρα παρακάτω. Αγνόησε τις πληγές που παραμένουν ανοιχτές και πονούν
σε κάθε κίνηση. Τη δουλειά τους αυτές, τη δουλειά σου εσύ.
Εκείνες να σου θυμίζουν τις κακοτοπιές κι εσύ να τις αγνοείς και να προχωράς τη ζωή σου όπως της πρέπει.
Με πείσμα, με θάρρος, με μαγκιά.
Μαγκιά θέλει η ζωή, τι νόμιζες;
Σε θέλει να την κοιτάς κατάματα και να της λες “δε θα με νικήσει καμιά ανατροπή σου, θα τα καταφέρω”.
Δεν έχει σημασία αν θα τα καταφέρεις όπως ακριβώς το λες. Σημασία έχει να το πιστεύεις, να παλεύεις γι’ αυτή τη νίκη.
Πιστεύεις, παλεύεις, διεκδικείς.
Και κάποια στιγμή δικαιώνεσαι. Δράττεις τις ευκαιρίες, πιάνεις τη ζωή από το μαλλί και τη γυρνάς σβούρα.
Και πάντα μα πάντα θυμάσαι την υποχρέωση προς τον εαυτό σου.
Μπορείς να λυγίζεις μα απαγορεύεται να σπας.
