εμφανιστεί στο σχολείο αλλά με τον τρόπο που εσύ αντιμετωπίζεις την άρνηση αυτή.
Είναι πιθανό να ξεκίνησες (ξεκίνησε το παιδί) με μεγάλες προσδοκίες
Και είναι εξίσου πιθανό να έπεσες άγαρμπα από τα σύννεφα όταν το παιδί σου, που έπαιζε καθημερινά με την φανταστική σχολική τσάντα του, που ήθελε καθημερινά να πάει σχολείο και που όταν πήγε, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ, έκατσε μισή ώρα και δεν σε άφησε να φύγεις. Και ναι είναι λογικό να απορείς, αλλά θυμήσου πως άλλο να μιλάς για κάτι κι άλλο να το ζεις. Και το γλυκό σου νηπιάκι, που μια χαρά έμαθε να είναι στο σπίτι, είτε μαζί σου, είτε με τους παππούδες, είτε με την κοπέλα που το κρατούσε, πρέπει να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα, τους νέους του φίλους και τα συναισθήματα που του προκαλούν όλα αυτά μαζί.
Είναι πιθανό να μαλώνεις άδικα με ένα νήπιο
Να θέσουμε τα γεγονότα ως έχουν: Εσύ και ο πατέρας του παιδιού είστε οι ενήλικες. Το παιδί, είναι το παιδί. Οπότε οι καυγάδες μαζί του όχι μόνο δεν είναι σωστοί αλλά δεν πρέπει να γίνονται. Όπως επίσης και το να θυμώνεις με το παιδί που δεν θέλει να πάει στο σχολείο (και συγκεκριμένα χτυπιέται για να μην πάει στο σχολείο) δεν έχει μεγάλη αξία. Αντίθετα, το να βρεις τρόπους να είσαι ζεν, είναι το πιο σωστό πράγμα που έχεις να κάνεις, για να μην περνάς τον εκνευρισμό και στο παιδί.
Είναι πιθανό να είσαι κι εσύ στεναχωρημένη που το παιδί είναι στεναχωρημένο
Αν δηλαδή προσπαθείς να πείσεις ένα δίχρονο ή τρίχρονο πως ο παιδικός σταθμός είναι το καλύτερο πράγμα που θα το συμβεί αλλά την ίδια ώρα βουρκώνεις και δεν θέλει να αφήσεις εσύ το παιδί από την αγκαλιά σου, καταλαβαίνεις πως το λάθος ξεκινά από εσένα!
Είναι πιθανό να είσαι απροετοίμαστη για την αλλαγή στη ζωή σας!
Από τα ρούχα που τρέχεις να ετοιμάσεις το πρωί, το παγούρι που δεν έχεις γεμίσει με νερό, τα δικά σου ρούχα που δεν ξέρεις που βρίσκονται, τα παπούτσια και τις κάλτσες που χάθηκαν, τον αγώνα να μπούμε στο αυτοκίνητο ή το να μην στήσουμε 10 λεπτά και βάλε το σχολικό, αυτή η ανακατωσούρα, η αναταραχή, ο πανικός και το τρέξιμο εύκολα περνάνε και στο παιδί, το οποίο δεν αντιμετωπίζει πια το σχολείο ως κάτι ευχάριστο αλλά ως κάτι στρεσογόνο.
Είναι πιθανό να συγκρίνεις το παιδί σου με άλλα:
Η Μαρία μπαίνει στο σχολικό χωρίς να κλαίει, ο Γιωργάκης μπαίνει στην τάξη χωρίς να κλαίει, η Νεφέλη τρώει όλο το φαγητό της και το πρωινό στο σχολείο και το σνακ. Γενικά, αυτή η σύγκριση για το τι καλά τα πηγαίνουν τα υπόλοιπα παιδιά στο σταθμό, μόνο κακό θα κάνει στη σχέση του δικού σου παιδιού με το σχολείο. Οπλίσου με υπομονή γιατί είναι πιθανό να έχεις ένα παιδί που θα προσαρμοστεί στη νέα καθημερινότητα του σχολείου τα Χριστούγεννα ή ακόμα και το Πάσχα. Προετοιμάσου για τους πρώτους πυρετούς, βρες λύσεις και παιχνίδια για να δει και το παιδί το σχολείο θετικά και μείνε σε στενή επαφή με τους παιδαγωγούς για να βοηθήσουν κι αυτοί το παιδί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Τι μπορεί να βοηθήσει:
Να επιλέγετε μαζί ένα παιχνίδι από το σπίτι που μπορεί να πάρει στο σχολείο
Να κάνετε ένα παιχνίδι στο οποίο θα επιλέγει το παιδί ένα λουλούδι για να το πάει στη δασκάλα
Να συνδιάζετε την επιστροφή από το σχολείο με επίσκεψη στις κούνιες
Να μην ρωτάς το παιδί «πώς τα πέρασε σήμερα» ή άλλες ερωτήσεις που μπορούν να απαντηθούν με ένα «ναι» ή με ένα «όχι». Προτίμησε ερωτήσεις που θα βάλουν το παιδί σε διαδικασία μεγαλύτερων απαντήσεων όπως: «Με ποιον έπαιξες σήμερα».
