Αποδεχτείτε τα συναισθήματα & Αποτρέψτε την κακή συμπεριφορά.
Γράφει για η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (greekpsychologypages.blogspot.gr)
Το να κατανοήσουμε πώς ακριβώς αισθάνεται το παιδί μας, χωρίς να το
ακυρώσουμε, αυτό είναι έμπρακτη απόδειξη της αγάπης άνευ όρων. Το παιδί
αισθάνεται αγάπη και αποδοχή, παρόλο που του βάζουμε όρια στο τι είναι
αποδεκτή συμπεριφορά: «καταλαβαίνω πόσο θύμωσες που ο μικρός σου αδερφός
σου χάλασε το παιχνίδι σου, όμως στο σπίτι μας δε χτυπάμε». Ακούστε
προσεκτικά τι έχει να πει το παιδί.
Πάρτε βαθιές, χαλαρωτικές ανάσες. Θυμηθείτε πόσο αγαπάτε το παιδί σας.
Συνδεθείτε συναισθηματικά μαζί του και καλέστε το να εμπιστευτεί τα
έντονα αρνητικά συναισθήματά του σε εσάς. Διδάξτε του συναισθηματική
νοημοσύνη: «δούλεψες τόσο σκληρά για να φτιάξεις αυτό το παζλ και η
αδερφή σου του έδωσε μία και το κατέστρεψε… Τώρα είσαι τόσο θυμωμένη που
δε θέλεις να καθίσεις μαζί μας στο τραπέζι για φαγητό..».
Μη ξεχνάτε ότι το να δείξετε συναισθηματική κατανόηση δε σημαίνει
ότι επιτρέπετε στο παιδί σας να έχει κακή συμπεριφορά. Αντίθετα, βάζετε
όρια και επιμένετε σε αυτά και όταν ηρεμήσουν τα πράγματα κάνετε μια
συζήτηση για το πώς αλλιώς μπορεί το παιδί να διαχειριστεί τη δύσκολη
κατάσταση: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο να παραμείνεις ήρεμη όταν η αδερφή
σου καταστρέψει το παζλ σου ή κάτι που έκανες, αλλά ξέρεις ότι δεν
χτυπάμε επειδή πονάει και δεν είναι σωστό. Τι άλλο θα μπορούσες να
κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Για σκέψου μερικές ιδέες!».
Διαχειριστείτε το θυμό σας & Διατηρήστε την ψυχραιμία σας.
Η δυσκολότερη, κατά γενική ομολογία! Άνευ όρων αγάπη, από την
πλευρά του παιδιού, σημαίνει ότι το παιδί αισθάνεται ότι ο γονιός το
αγαπάει έτσι και αλλιώς, χωρίς να χρειάζεται να κάνει το ίδιο κάτι (κατά
την άποψή του χωρίς να χρειάζεται να έχει καλή συμπεριφορά). Όμως,
είναι δύσκολο για τον γονιό να νιώσει και να δείξει αγάπη όταν το παιδί
έχει κακή συμπεριφορά και τον βγάζει από τα ρούχα του! Έτσι, ο γονιός
νευριάζει, οργίζεται, ξεσπάει με λόγια και χάνει την ψυχραιμία του!
Φυσικά και ξέρει ότι αγαπάει το παιδί του, παρόλο που είναι θυμωμένος.
Όμως, αν ρωτήσουμε το παιδί τι νομίζει ότι αισθάνεται ο γονιός του για
το ίδιο εκείνη τη στιγμή αποκλείεται να μας πει ότι νιώθει αγάπη!
Το κακό είναι ότι ο θυμός και το ξέσπασμα
διδάσκουν στο παιδί ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές! Όταν το παιδί έχει
κακή συμπεριφορά, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι να θέσει κανείς
όρια με ψυχραιμία και νηφαλιότητα –κάτι ομολογουμένως δύσκολο- και στη
συνέχεια να στηρίξει με αγάπη το παιδί του στη δύσκολη στιγμή που αυτό
περνάει. Από την άλλη, μέγα μειονέκτημα του θυμού είναι ότι δείχνουμε
στο παιδί ότι δεν είναι αρκετά καλό και ότι αυτό βάζει με νου του τα
χειρότερα (ότι θυμώσαμε τόσο ώστε θα το εγκαταλείψουμε, θα το βάλουμε
φυλακή, κλπ).
Καλές, αλλά δύσκολες συνήθειες οι παραπάνω! Χρειάζεται εξάσκηση
για να φτάσει κανείς να αντιλαμβάνεται με αυτό τον τρόπο τα πράγματα και
να πράττει ανάλογα. Όμως, δεν είναι ακατόρθωτο. Και πρόκειται για μια
διαδικασία ανατροφής παιδιού που ανταμείβει και τον γονιό: η
συμπεριφορά του παιδιού βελτιώνεται δραματικά, η σχέση γονιού-παιδιού
βελτιώνεται και το παιδί μαθαίνει ότι είναι καλό, αγαπητό και αποδεκτό
έτσι όπως είναι. Αυτό θα πει αληθινή αγάπη, χωρίςόρους και όρια!
Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!
- See more at: http://greekpsychologypages.blogspot.gr/2014/06/5_24.html#sthash.qlwrZiia.dpuf
