Δρόμος στο Παρίσι έγινε «κόλαση» για τους κατοίκους λόγω Instagram

Στη Rue Cremieux, στο Παρίσι έχει πάρει σάρκα και οστά η φράση του Ζαν-Πολ Σαρτρ «Η κόλαση, είναι οι άλλοι». Γιατί η οδός Κρεμιέ, αυτός ο μικρός πεζόδρομος κοντά στη Βαστίλη, με τα χαμηλά, βαμμένα με παστέλ χρώματα σπιτάκια, το λιθόστρωτο και τα λουλουδιασμένα πρεβάζια έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία στην Ευρώπη για να ποζάρεις για selfie. Το hastag #ruecremieux συνδέει με περισσότερες από 31.000 φωτογραφίες, πλέον.

Η δημοφιλία αυτού του παράδεισου των instagrammers έχει μετατρέψει τη ζωή των κατοίκων σε κόλαση. Κυριολεκτικά. Με κουρασμένη φωνή, ο Αντουάν, ένας από τους κατοίκους της οδού Κρεμιέ δήλωσε στο ραδιόφωνο France Info ότι η αξία του πεζόδρομου να φωτογραφηθεί και, στη συνέχεια, να αναρτηθεί η φωτογραφία στο Instagram έχει κάνει την καθημερινότητά τους μαρτύριο.
Οι κάτοικοι της οδού Κρεμιέ βαρέθηκαν τους λεγόμενους «επιδραστικούς τύπους», τους ράπερ, τους τρελαμένους με τη γιόγκα και τις φωτογραφίσεις μόδας που μπλοκάρουν τις πόρτες των σπιτιών τους. Και ο σύλλογος των κατοίκων ζήτησε από τον Δήμο του Παρισιού να προστατέψει την ιδιωτική ζωή τους κλείνοντας τον δρόμο σε επισκέπτες, τα βράδια και τα σαββατοκύριακα. «Κλείνοντας τον δρόμο» σημαίνει πύλες στις δύο άκρες του δρόμου. Που υπήρχαν στην οδό Κρεμιέ όταν ήταν ιδιόκτητη (πριν την αγοράσει ο Δήμος, το 1969).
«Καθόμαστε να φάμε και ακριβώς απέξω έχουμε κόσμο να τραβάει φωτογραφίες, ράπερ που για δύο ώρες τραβάνε βίντεο κάτω απ’ το παράθυρο ή πάρτι γυναικών την παραμονή του γάμου όπου στριγγλίζουν για καμιά ώρα περίπου. Ειλικρινά, είναι εξουθενωτικό» είπε ο Αντουάν.

Αν δεν πιστεύουμε τον Αντουάν, ας ανατρέξουμε στους λογαριασμούς, σε Instagram και Twitter, ενός από τους κατοίκους (όνομα Club Crémieux, tagline «shit people do Rue Crémieux»): ο όμορφος πεζόδρομος φίσκα με χορευτικές ομάδες, πάρτι πριν τον γάμο, ακόμα και την ιαπωνική μασκότ Kunamon!
Δυστυχώς για τους απανταχού instagrammers, ο μικρός πεζόδρομος δεν μπορεί να είναι τα πάντα για όλους. Φτιάχτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να στεγάσουν οικοδόμους, τα σπίτια είναι μικρά και οι πόρτες ανοίγουν απευθείας σε ένα λιθόστρωτο δρομάκι. Είναι τόσο μικρός που δεν μπορείς να κρύψεις ούτε μια γάτα. Οι κάτοικοι λένε ότι δεν πειράζει όλο αυτό, μια κανονική μέρα, λένε ότι ο μέσος τουρίστας είναι αρκετά ήσυχος και ευγενικός. Τα βράδια και τα σαββατοκύριακα είναι που η κατάσταση γίνεται ανυπόφορη. Γι’ αυτό ζητούν πύλες. Κάτι που δεν είναι πρωτοτυπία, καθώς στο Παρίσι υπάρχουν τέτοια εμπόδια σε διάφορους μικρούς πεζόδρομους.