Μια λέξη που στην εποχή μας ακούγεται όλο και πιο συχνά. Η κατάθλιψη στον καθημερινό μας λόγο είναι μια περιστασιακή συναισθηματική κατάσταση θλίψης και μελαγχολίας αλλά στην ψυχιατρική είναι μια σοβαρή ψυχική ασθένεια.
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο καταστάσεις είναι ο βαθμός των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Συμπτώματα της κατάθλιψης είναι η αϋπνία, η έντονη κόπωση, η μη τήρηση της προσωπικής υγιεινής, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η βραδυκινησία, η απαισιοδοξία, η ενοχή, η απόγνωση, το αίσθημα της αναξιότητας, η απομόνωση από το κοινωνικό περιβάλλον, οι σημαντικές αλλαγές στη συνήθη συμπεριφορά του ατόμου αλλά και κάποια πιο σοβαρά συμπτώματα όπως οι αυτοκτονικές σκέψεις και οι παρανοϊκές ψευδαισθήσεις.
Για να γίνει διάγνωση της κατάθλιψης είναι σημαντική η παραπομπή του ατόμου σε ψυχίατρο, γιατί ένα άτομο με κατάθλιψη μπορεί να έχει αυτοκτονικές τάσεις και να κινδυνεύει η ζωή του. Δυστυχώς όμως, αυτή καθαυτή η διάγνωση φαίνεται να είναι συχνότατη στις μέρες μας. Έτσι η κατάθλιψη μοιάζει να είναι η μάστιγα της εποχής. Άραγε πόσο σωστές και ακριβείς είναι αυτές οι διαγνώσεις; Ένα μεγάλο πρόβλημα της ψυχιατρικής είναι ότι σχεδόν καμία ψυχική ασθένεια δεν μπορεί να διαγνωστεί με εργαστηριακές εξετάσεις. Δυστυχώς φαίνεται πως μεγάλη μερίδα των ψυχιάτρων έχοντας σαν σύμβουλο το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) γέμισε τον κόσμο καταθλιπτικούς. Το DSM είναι σαν την βίβλο της ψυχιατρικής και χρησιμοποιείται συμβουλευτικά από ψυχιάτρους σε όλο τον κόσμο.
Το DSM είναι ένα στατιστικό εγχειρίδιο που βασίζει τις διαγνώσεις του στις υποκειμενικές εκτιμήσεις των ψυχιάτρων για τις αναφορές που δίνουν οι ασθενείς τους για το πώς νιώθουν. Το DSM εξαλείφει την αντίληψη ότι το πένθος είναι κάτι το φυσιολογικό. Ένας γονιός που έχασε το παιδί του και είναι μη λειτουργικός για περισσότερο από 2 εβδομάδες (χωρίς να έχει τάσεις αυτοκτονίας) θεωρείται άρρωστος ψυχικά. Σύμφωνα με το DSM είναι καταθλιπτικός. Πριν την εφεύρεση των αντικαταθλιπτικών αυτό το διάστημα «φυσιολογικής και δικαιολογημένης θλίψης» ήταν έως 3 χρόνια, ενώ στις μέρες μας αυτός ο χρόνος είναι μόλις 2 εβδομάδες. Έτσι δημιουργείται μια στρατιά νέων αρρώστων που θα διαγνωστούν με μια διαταραχή και θα πρέπει να πάρουν φάρμακα, δηλαδή, νέοι πελάτες για τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Η θλίψη έρχεται σε πολλά χρώματα. Μπορεί να είναι επώδυνη και αδυσώπητη, απρόβλεπτη, μυστηριώδης και βαθιά. Αλλά η θλίψη δεν είναι μια ασθένεια. Ο κάθε άνθρωπός πενθεί διαφορετικά και δεν μπορεί να ορίζουμε σαν διαταραχή τον διαφορετικό τρόπο θρήνου. Η ψυχιατρική έφτασε να εξατομικεύσει περαιτέρω την εμπειρία της θλίψης και να την αντιμετωπίζει ως ένα ιατρικό πρόβλημα. Αντί να ενθαρρύνει το άτομο να τηρήσει την πολιτιστική τελετουργία της θλίψης και να επιζητήσει την κοινωνική υποστήριξη από τους φίλους και την οικογένεια του, κατατάσσει τον θλιμμένο άνθρωπό στους αρρώστους και τον καταδικάζει να θρηνεί πίσω από κλειστές πόρτες. Έφτασε ένα μεγάλο μέρος της ψυχιατρικής κοινότητας να αρνείται την κανονικότητα της θλίψης, να αρνείται τις διαφορές στον τρόπο και το χρόνο που θρηνεί ο κάθε άνθρωπος, να αρνείται στους ανθρώπους την ελευθερία του θρήνου και της θλίψης.
Η κλινική κατάθλιψη εκτός από φάρμακά χρειάζεται και ψυχοθεραπεία και υποστήριξη από τους οικείους σας και αγάπη…
Η κατάθλιψη στις μέρες μας διαγιγνώσκεται 10 φορές πιο συχνά από ότι δυο γενιές πριν…
Μας νίκησε η θλίψη ή χρειάζονται πελάτες για τα αντικαταθλιπτικά;
Μας νίκησε η θλίψη ή χρειάζονται πελάτες για τα αντικαταθλιπτικά;
Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com
Πηγές: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
wikipedia
in.gr
