Σε αυτό το άρθρο δίνουμε απαντήσεις στις πιο κοινές προκαταλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με την επίσκεψη σε ψυχολόγο αλλά και με το ίδιο το ψυχικό πρόβλημα. Παρ’ ότι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ένας ψυχολογικός πολιτισμός που συνεχώς αναπτύσσεται, πολύ συχνά εξακολουθώ να ακούω ανθρώπους να λένε «Όχι, γιατί να πάω σε ψυχολόγο; Δεν είμαι τρελός!» Τι κρύβεται πίσω από αυτή και άλλες παρόμοιες δηλώσεις; Ποιες αρνητικές πεποιθήσεις μας επηρεάζουν και κατά πόσο έχουν κάποια λογική βάση;
Ας δούμε ποιες είναι οι κυριότερες πεποιθήσεις κατά του ψυχολόγου:
- «Δεν έχω εγώ κάποιο πρόβλημα όλοι οι άλλοι έχουν». Μιλάμε για τα άτομα που πιστεύουν πως ο κόσμος γύρω τους είναι γεμάτος από τρελούς και πως αυτοί είναι απόλυτα λογικοί άλλα δεν μπορούν να γίνουν κατανοητοί από τους υπόλοιπους. Το να λες κάποιον τρελό επειδή απλά σκέφτεται διαφορετικά από εσένα ή έχει μια εντελώς διαφορετική άποψη από τη δική σου είναι από μόνο του δυσλειτουργικό για να χτίσεις μια διαπροσωπική σχέση. Το να είσαι μέλος μιας κοινωνίας ατόμων είναι μια καλή άσκηση για να μάθεις να αποδέχεσαι το διαφορετικό και για να μάθεις πως δεν μπορείς να είσαι σε όλα σωστός ούτε λάθος. Η επίσκεψη σε ένα ψυχολόγο θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο ευέλικτος στη ζωή σας αλλά και να κατανοήσετε πως δεν είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να αλλάξουν τα πιστεύω τους για να επικοινωνήσουν ομαλά μαζί σας. Θα εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας να προστατεύεται από τυχόν επιθετικές συμπεριφορές άλλων που κρίνουν την ζωή μας αν είναι καλή ή κακή χωρίς να τους έχουμε δώσε ποτέ αυτό το δικαίωμα αλλά και θα σας αποτρέψει να γίνετε εσείς αυτός που θα κρίνει τις ζωές των άλλων. Όμως. μόλις καταλάβετε ότι ίσως οι άλλοι δεν είναι το πρόβλημα μπορεί να αρχίσετε να πιστεύετε πως…
- «…εσείς φταίτε για όλα και να νιώσετε αποτυχημένος ή ηττημένος που ζητήσατε βοήθεια». Πολλοί άνθρωποι όταν έχουν μια δυσκολία ή ένα πρόβλημα προσπαθούν να βρουν μια λύση μόνοι τους έχοντας για σύμμαχο το πείσμα τους. Αν δεν τα καταφέρουν και έχουν επανειλημμένες αποτυχίες αυτό το πείσμα μετατρέπεται σε παθολογική θλίψη και αίσθημα αποτυχίας. Αυτή η λογική είναι πιθανόν αποτέλεσμα της μεγαλομανούς και ψευδής αντίληψης που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος πως είναι αυτοδημιούργητος και αυτόνομος. Έτσι, θεωρεί πως αν ζητήσει βοήθεια για κάποιο του πρόβλημα είναι ένδειξη αδυναμίας και ανεπάρκειας. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που απευθύνονται σε έναν ψυχολόγο είναι γυναίκες. Όχι επειδή είναι πιο «άρρωστες» αλλά επειδή είναι πιο εξοικειωμένες με την ιδέα της υποτιθέμενης αδυναμίας τους σε κάποια πράγματα (η γυναίκα θεωρείται ακόμη κοινωνικά πιο αδύναμη και ευαίσθητη από τον άντρα). Το να πεις έχω αυτό το πρόβλημα ή χρειάζομαι βοήθεια είναι το πρώτο βήμα για να λυθεί ένα πρόβλημα. Το να λύνει το άτομο μόνο του τα θέματα που το απασχολούν δεν είναι κακό αλλά πολλές φορές αυτό δεν γίνεται αποτελεσματικά. Διότι η τεχνική της δοκιμής και του λάθους σε ένα πρόβλημα παίρνει αρκετό χρόνο, ενώ η καθοδήγηση από έναν εμπειρογνώμονα θα επιταχύνει την όποια διαδικασία. Στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με άλλα θέματα, τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν μόνο από εσάς (δεν μπορεί άλλος να το κάνει αντί για εσάς) αλλά με μια σωστή υποστήριξη η διαδικασία θα είναι συντομότερη και πιο ανώδυνη. Βέβαια σε αυτό το σημείο πολλοί θα σας πουν το αντίθετο…
- «Το να πας σε ψυχολόγο είναι μια διαδικασία πολυέξοδη, βασανιστική, που παίρνει αρκετό χρόνο και μπορεί να μην τελειώσει και ποτέ». Αυτή είναι μια αρκετά διαδεδομένη πεποίθηση και σε ορισμένες περιπτώσεις δείχνει να ευσταθεί. Είναι αλήθεια πως στην ψυχολογία υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για το ίδιο «πρόβλημα» που άλλες κρατάνε περισσότερο και άλλες λιγότερο. Το ποια προσέγγιση ή σύστημα θα επιλέξει το άτομο για να επιλύσει ένα θέμα του είναι κάτι καθαρά προσωπικό. Το άτομο που έχει σκοπό να επισκεφτεί κάποιον ψυχολόγο θα πρέπει να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Ποιος είναι ο στόχος που θέλω να πετύχω και με πια διαδρομή θέλω να φτάσω ως εκεί. Σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα αφήνουν στον ψυχολόγο να ορίσει το τέλος της διαδρομής. Αυτό είναι θεμιτό αν ξέρουμε εμείς ποιος είναι ο στόχος ή καλύτερα ο προορισμός μας σε αυτήν την διαδρομή. Με λίγα λόγια εσείς ορίζετε το πότε και το πως θέλετε να δείτε αποτελέσματα από την όποια θεραπεία. Πάντως υπάρχουν θεραπευτικές προσεγγίσεις με έναν εξολοκλήρου καθορισμένο προγραμματισμό που σε σύντομο χρονικό διάστημα επιτυγχάνουν την επίτευξη των συμφωνημένων αποτελεσμάτων.
- «Ο ψυχολόγος είναι για τους πλούσιους, που δεν έχουν πραγματικά προβλήματα». Το να έχεις ένα ψυχολογικό πρόβλημα ή το να νιώθεις πως είσαι σε ένα αδιέξοδο απελπισμένος και ηττημένος δεν είναι «προνόμιο» μονάχα των ευπόρων ανθρώπων. Δυστυχώς λόγω του απαρχαιωμένου συστήματος υγείας η επίσκεψη σε ιδιώτη ψυχολόγο είναι μια διαδικασία που έχει ένα σημαντικό κόστος τις περισσότερες φορές. Υπάρχουν φυσικά και τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας που μπορεί ο καθένας να απευθυνθεί με ένα πολύ μικρό κόστος αλλά και πολλοί Δήμοι παρέχουν δωρεάν ψυχολογικές υπηρεσίες. Η κρίση που βιώνουμε σήμερα έχει αυξήσει τον αριθμό των ατόμων που επισκέπτονται ψυχολόγους και αυτό φανερώνει πως τα ψυχικά προβλήματα δεν γνωρίζουν από τάξεις.
- «Για να πάω σε ψυχολόγο πρέπει να μην πάει άλλο η κατάσταση». Γιατί να ταλαιπωρηθείς για καιρό από μια δυσκολία που με την πάροδο του χρόνου μπορεί να εξελιχθεί σε πρόβλημα ή ακόμη και σε νόσο. Το να παρεμβαίνεις σε μια κατάσταση στην πρώιμη φάση της αλλάζει το επίπεδο δυσκολίας και αποδοχής της δράσης αυτής αλλά και αποφεύγονται οι όποιες αρνητικές συνέπειες προκύψουν από την αγνόηση της κατάστασης.
Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com
»Οι
Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δεν θυμάμαι από πού μπήκα.
Αρκάς
Αρκάς
