Σελίδες

Thessaloniki video tour

31/1/19

Χρήστος Αγγελάκος: Στα Φώτα απέναντι


Γράφει η Ελένη Γκίκα //



«Καίγεται το χλωρό χορτάρι»
«Δεν είμαι τώρα/ ούτε ποτέ/αυτός που έστελνε κλεφτές/ανάσες, ασυνόδευτες/στο πρώτο πρόσωπο της μέρας/ ούτε σχεδίαζα/την ομορφιά/με άνομες πράξεις/τρυφερές,/υπνοβατώντας….

-γλιστρώντας έξω/από μια εικόνα του εαυτού μου/που αγνοώ/δεν είμαι εγώ/δεν είμαι αυτός που περιμένατε να είμαι»
Χρήστος Αγγελάκος, «Τα φώτα απέναντι»

Το πρώτο που διάβασα ήταν το ποίημα. Εις Μνήμην. Κατόπιν το πρόσεξα. Κι αμέσως μετά όλο το fb θρηνούσε. Τον θάνατο του συγγραφέα Χρήστου Αγγελάκου που πέθανε το μεσημέρι της Πέμπτης στις 3.30 νικημένος από τον καρκίνο που πολέμησε γενναία, σε ηλικία 58 χρονών.
«Σε νίκησε, αλλά δεν μπορεί να σε ξεριζώσει από τις καρδιές μας» γράφουν οι φίλοι του. Το τελεσίδικο ήρθε από τον λογαριασμό του και από την οικογένεια: «Ο παρών λογαριασμός τίθεται εκτός λειτουργίας διότι ο κάτοχος του απεβίωσε».



Ποιητής, συγγραφέας με ξεχωριστή προσωπική φωνή κι ευαίσθητο, αισθαντικό, υπερβατικό ύφος, ο Χρήστος Αγγελάκος γεννήθηκε το 1962. Αποφοίτησε από το τμήμα  Βυζαντινών- Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.   Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης, θέμα της διατριβής του, «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου.  Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα μυθιστορήματα «Η τελευταία εικόνα», «Το δάσος των παιδιών» (βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature περιοδικού (δε)κατα 2012), «Ψεύτικοι δίδυμοι», την ποιητική συλλογή «Τα φώτα απέναντι», τα θεατρικά «Οι δυο μας τώρα», «Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας».
«Δεν γράφω για να μ’ αγαπάτε, γράφω για να φτιάξω έναν κόσμο», επέμενε σε συνεντεύξεις του. Κι ο κόσμος που έφτιαξε κι άφησε, είναι, όσο νάναι, μια παρηγοριά.



Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο