Ο ρόλος που παίζουν οι γονείς στον τρόπο
διαχείρισης των φόβων είναι εξίσου σημαντικός όσο και ο ρόλος τους στη
διαχείριση της καθημερινότητας των παιδιών: να κοιμούνται συγκεκριμένη
ώρα, να φροντίζουν την καθαριότητά τους και πολλά άλλα ζητήματα της
διαπαιδαγώγησής τους.
Να ακουτε και να παρατηρείτε προσεκτικά
τη συμπεριφορά του παιδιού σας, γιατί ίσως πάρετε κάποιο μήνυμα. Μην
αδιαφορείτε, γιατί έτσι ίσως δε δώσετε σημασία σ’ αυτό που πρέπει.
Κάποιοι γονείς πολλές φορές εθελοτυφλούν μπροστά σε αναφορές των
δασκάλων για τυχόν προβλήματα που παρουσιάζονται με το παιδί τους.
Αισθάνονται ότι ρεζιλεύονται κι ότι αποδεικνύονται κακοί ως γονείς. Δε
ρεζιλεύεστε. Δεν είστε κακοί γονείς. Λάθη κάνουμε όλοι, κι αν τα
αναγνωρίσουμε γρήγορα, μπορούμε να βελτιωθούμε και να βοηθήσουμε το
παιδί μας περισσότερο. Επίσης, καλό θα ήταν η αναφορά στο παιδί από
μέρους των δασκάλων να μη γίνεται με δηκτικό τρόπο.
Οι γονείς βρίσκονται κοντά στο παιδί για
να αντιληφθούν ό,τι νέο έχει παρουσιάσει στη συμπεριφορά του και
δείχνει ανησυχητικό. Η αδιαφορία εξαναγκάζει το παιδί μας να απομονωθεί
και να μη ζητήσει βοήθεια. Στο πλαίσιο της διαπαιδαγώγησης, είναι
σημαντικό να επιστήσουμε την προσοχή του παιδιού στο γεγονός ότι μπορεί
οποιαδήποτε στιγμή να μας μιλήσει και ότι εμείς θα είμαστε εκεί για να
το ακούσουμε, γιατί μας ενδιαφέρει να νιώθει καλά.
Δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε τι
ακριβώς φοβάται ένα παιδί, γιατί το ίδιο δεν εκφράζεται πάντα λεκτικά
για ό,τι το φοβίζει. Το παιδί, για να εκφράσει τον φόβο του, όπως είπα
παραπάνω, θα χρησιμοποιήσει το σώμα του και τη συμπεριφορά του. Μπορεί,
για παράδειγμα, να δείχνει ταραγμένο και αγχωμένο, να κλείνεται στον
εαυτό του, να γίνεται πολύ φρόνιμο ή, αντίθετα, πολύ επιθετικό. Δεν
είναι λίγες οι περιπτώσεις που μπορεί να εκδηλώσει ακόμα και σωματικά
συμπτώματα.
Οι παιδικοί φόβοι, παρόλο που αφορούν
μικρά παιδιά, κάθε άλλο παρά μικροί είναι γι’ αυτά. Ένα παιδί, π.χ. που
φοβάται τα φαντάσματα μπορεί να τρομοκρατείται εύκολα στη θέα μιας σκιάς
μέσα στη νύχτα.
Να δείχνετε κατανόηση για τους φόβους
των παιδιών: Πολλές φορές ορισμένοι γονείς αντιδρούν λίγο απότομα στους
φόβους των παιδιών τους, π.χ. «Δεν ντρέπεσαι ολόκληρος άντρας να
φοβάσαι;» Φανταστείτε τι σύγχυση προξενεί αυτή η αντίδραση σε ένα
παιδάκι που βρίσκεται στα πρώτα βήματα αναγνώρισης περιβάλλοντος και
συναισθημάτων. Τα υποτιμητικά και μειωτικά σχόλια δημιουργούν έλλειψη
αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης και μπορεί να ακολουθούν το άτομο μέχρι
την ενήλικη ζωή του.
Σημαντικό θα ήταν, λοιπόν, να μην υποτιμάμε τα συναισθήματα του παιδιού μας, γιατί έτσι χάνει την εμπιστοσύνη του προς εμάς.
Από τη συγγραφέα Γιούλη Μιγγειρου.
Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις
εκδόσεις Ψυχογιόςε για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
