Μια ζωή στη σκιά του Μπιλ Γκέιτς, ο 58χρονος σήμερα μεγιστάνας και συνιδρυτής της ψηφιακής αυτοκρατορίας Μicrosoft, Πολ Άλεν(αριστερά) αποφάσισε ξαφνικά να κοιτάξει πίσω. Να μιλήσει. Να κλείσει τους ανοικτούς λογαριασμούς του με τον πρώην συνεταίρο.
Στο βιβλίο του "Ανθρωπος των ιδεών: Απομνημονεύματα από τον συνιδρυτή της Μicrosoft",...
το οποίο κυκλοφορεί στις 19 Απριλίου, καταγγέλλει μεταξύ άλλων με πικρία ότι ο Γκέιτς «ήταν ένας νταής» που προσπάθησε να τον κλέψει στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν ο ίδιος ο Αλεν χτυπήθηκε από τον καρκίνο.
Ο Πολ Αλεν και ο Μπιλ Γκέιτς ήταν κάποτε αχώριστοι. Γνωρίστηκαν στο γυμνάσιο Λέικσαϊντ στο Σιάτλ, δύο «αταίριαστοι σπασίκλες» που δεν τους ήθελε για παρέα κανένας άλλος. Ο Αλεν δεν ταίριαζε με τα άλλα παιδιά που έπαιζαν τένις «και κουβαλούσαν τις ρακέτες τους παντού».
Το 1968, στα 15 του, ο κόσμος του άλλαξε όταν έγινε κολλητός με τον Μπιλ Γκέιτς, άλλο ένα παιδί που δεν σήκωνε κεφάλι από το πρώτο κομπιούτερ του σχολείου, ένα μοντέλο Τyletype ΑSR-33.
«Τρία πράγματα μπορούσες να πεις για τον Μπιλ Γκέιτς σχεδόν αμέσως: ήταν πανέξυπνος, ήταν πολύ ανταγωνιστικός, ήθελε να κάνει φιγούρα για το πόσο έξυπνος ήταν, και ήταν πραγματικά πολύπολύ επίμονος» γράφει ο Αλεν.
Στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών ο Γκέιτς διάβαζε μανιωδώς το περιοδικό «Fortune» και σχεδίαζε να ιδρύσει μια επιχείρηση. Οταν ο Μπιλ πήγε στο Χάρβαρντ, ο Αλεν τον ακολούθησε και οι δυο τους περνούσαν ατελείωτες ώρες ανταλλάσσοντας ιδέες για μια εταιρεία λογισμικού.
«Υπέθετα ότι η συνεργασία μας θα ήταν επί τη βάσει τού 50-50αλλά ο Μπιλ είχε μια άλλη ιδέα» γράφει ο Αλεν. Ο Γκέιτς τού είπε πως είχε δουλέψει πολύ περισσότερο και τελικά τον έπεισε να δεχθεί μια μοιρασιά 64-36. «Εγώ πίστευα ότι η συμφωνία είναι συμφωνία και ότι ο λόγος μου ήταν συμβόλαιο. Ο Μπιλ ήταν πιο ευέλικτος» γράφει. Ο Γκέιτς σπρώχνει τις συμφωνίες «όσο πιο σκληρά και όσο πιο μακριά μπορεί».
Οι σχέσεις τους γίνονταν όλο και χειρότερες όσο η Μicrosoft απογειωνόταν. Ο Γκέιτς είχε γίνει τόσο παραδόπιστος και κακός απέναντι στους συναδέλφους, λέει ο Αλεν, τόσο εργασιομανής και αδίστακτος ώστε κατασκόπευε στο πάρκινγκ της εταιρείας για να δει ποιοι (δεν) δούλευαν το Σαββατοκύριακο.
Του άρεσε να καβγαδίζει και ήταν σαρκαστικός. Ο Αλεν τον παρακαλούσε να είναι πιο συγκαταβατικός με το προσωπικό αλλά εκείνος κάγχαζε. Μετά έφερε στην εταιρεία τον Στιβ Μπόλμερ για να τους βοηθήσει στη διοίκηση της Μicrosoft. Ο Γκέιτς προσέφερε στον Μπόλμερ 8,75% της εταιρείας εξοργίζοντας τον Αλεν και άλλους που ήθελαν πολύ μικρότερο ποσοστό.
Το 1982 ήρθαν τα κακά μαντάτα για τον Αλεν: έμαθε ότι έπασχε από καρκίνο των λεμφοκυττάρων. Μετά τις χημειοθεραπείες γύρισε πίσω στη δουλειά, αλλά οι σχέσεις του με τον Γκέιτς και τον Μπόλμερ είχαν φθάσει στο ναδίρ.
Στο πιο συγκλονιστικό σημείο των Απομνημονευμάτων του ο καρκινοπαθής Αλεν γράφει ότι κρυφάκουσε τους δυο τους να συζητάνε πώς θα του έπαιρναν κοψοχρονιά τις μετοχές στην εταιρεία. «Μη μπορώντας να τους ανεχθώ άλλο, άνοιξα την πόρτα και ξέσπασα φωνάζοντας:“Είναι απίστευτο! Δείχνει τον πραγματικό σας χαρακτήραμια για πάντα!”».
Ο Μπόλμερ και ο Γκέιτς ζήτησαν αργότερα συγγνώμη, αλλά η φιλία και η συνεργασία τους είχαν τελειώσει προ πολλού. Ο Αλεν παραιτήθηκε και ο Γκέιτς προσπάθησε να του αγοράσει τις μετοχές «κοψοχρονιά», στα 5 δολάρια τη μία. Ο Αλεν αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν συζητούσε κάτω από τα 10 δολάρια. Ο Γκέιτς τα τσιγκουνεύτηκε και ο Αλεν έφυγε με ένα ποσό που έμελλε να γίνει μια τεράστια περιουσία.
Στο βιβλίο του "Ανθρωπος των ιδεών: Απομνημονεύματα από τον συνιδρυτή της Μicrosoft",...
το οποίο κυκλοφορεί στις 19 Απριλίου, καταγγέλλει μεταξύ άλλων με πικρία ότι ο Γκέιτς «ήταν ένας νταής» που προσπάθησε να τον κλέψει στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν ο ίδιος ο Αλεν χτυπήθηκε από τον καρκίνο.
Ο Πολ Αλεν και ο Μπιλ Γκέιτς ήταν κάποτε αχώριστοι. Γνωρίστηκαν στο γυμνάσιο Λέικσαϊντ στο Σιάτλ, δύο «αταίριαστοι σπασίκλες» που δεν τους ήθελε για παρέα κανένας άλλος. Ο Αλεν δεν ταίριαζε με τα άλλα παιδιά που έπαιζαν τένις «και κουβαλούσαν τις ρακέτες τους παντού».
Το 1968, στα 15 του, ο κόσμος του άλλαξε όταν έγινε κολλητός με τον Μπιλ Γκέιτς, άλλο ένα παιδί που δεν σήκωνε κεφάλι από το πρώτο κομπιούτερ του σχολείου, ένα μοντέλο Τyletype ΑSR-33.
«Τρία πράγματα μπορούσες να πεις για τον Μπιλ Γκέιτς σχεδόν αμέσως: ήταν πανέξυπνος, ήταν πολύ ανταγωνιστικός, ήθελε να κάνει φιγούρα για το πόσο έξυπνος ήταν, και ήταν πραγματικά πολύπολύ επίμονος» γράφει ο Αλεν.
Στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών ο Γκέιτς διάβαζε μανιωδώς το περιοδικό «Fortune» και σχεδίαζε να ιδρύσει μια επιχείρηση. Οταν ο Μπιλ πήγε στο Χάρβαρντ, ο Αλεν τον ακολούθησε και οι δυο τους περνούσαν ατελείωτες ώρες ανταλλάσσοντας ιδέες για μια εταιρεία λογισμικού.
«Υπέθετα ότι η συνεργασία μας θα ήταν επί τη βάσει τού 50-50αλλά ο Μπιλ είχε μια άλλη ιδέα» γράφει ο Αλεν. Ο Γκέιτς τού είπε πως είχε δουλέψει πολύ περισσότερο και τελικά τον έπεισε να δεχθεί μια μοιρασιά 64-36. «Εγώ πίστευα ότι η συμφωνία είναι συμφωνία και ότι ο λόγος μου ήταν συμβόλαιο. Ο Μπιλ ήταν πιο ευέλικτος» γράφει. Ο Γκέιτς σπρώχνει τις συμφωνίες «όσο πιο σκληρά και όσο πιο μακριά μπορεί».
Οι σχέσεις τους γίνονταν όλο και χειρότερες όσο η Μicrosoft απογειωνόταν. Ο Γκέιτς είχε γίνει τόσο παραδόπιστος και κακός απέναντι στους συναδέλφους, λέει ο Αλεν, τόσο εργασιομανής και αδίστακτος ώστε κατασκόπευε στο πάρκινγκ της εταιρείας για να δει ποιοι (δεν) δούλευαν το Σαββατοκύριακο.
Του άρεσε να καβγαδίζει και ήταν σαρκαστικός. Ο Αλεν τον παρακαλούσε να είναι πιο συγκαταβατικός με το προσωπικό αλλά εκείνος κάγχαζε. Μετά έφερε στην εταιρεία τον Στιβ Μπόλμερ για να τους βοηθήσει στη διοίκηση της Μicrosoft. Ο Γκέιτς προσέφερε στον Μπόλμερ 8,75% της εταιρείας εξοργίζοντας τον Αλεν και άλλους που ήθελαν πολύ μικρότερο ποσοστό.
Το 1982 ήρθαν τα κακά μαντάτα για τον Αλεν: έμαθε ότι έπασχε από καρκίνο των λεμφοκυττάρων. Μετά τις χημειοθεραπείες γύρισε πίσω στη δουλειά, αλλά οι σχέσεις του με τον Γκέιτς και τον Μπόλμερ είχαν φθάσει στο ναδίρ.
Στο πιο συγκλονιστικό σημείο των Απομνημονευμάτων του ο καρκινοπαθής Αλεν γράφει ότι κρυφάκουσε τους δυο τους να συζητάνε πώς θα του έπαιρναν κοψοχρονιά τις μετοχές στην εταιρεία. «Μη μπορώντας να τους ανεχθώ άλλο, άνοιξα την πόρτα και ξέσπασα φωνάζοντας:“Είναι απίστευτο! Δείχνει τον πραγματικό σας χαρακτήραμια για πάντα!”».
Ο Μπόλμερ και ο Γκέιτς ζήτησαν αργότερα συγγνώμη, αλλά η φιλία και η συνεργασία τους είχαν τελειώσει προ πολλού. Ο Αλεν παραιτήθηκε και ο Γκέιτς προσπάθησε να του αγοράσει τις μετοχές «κοψοχρονιά», στα 5 δολάρια τη μία. Ο Αλεν αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν συζητούσε κάτω από τα 10 δολάρια. Ο Γκέιτς τα τσιγκουνεύτηκε και ο Αλεν έφυγε με ένα ποσό που έμελλε να γίνει μια τεράστια περιουσία.
