Ξεκινάμε κτίζοντας την Πατρίδα μέσα μας...
Καί, μετά, ἐὰν τὸ ἐπιτύχουμε, ξεκινᾶμε γιὰ νὰ τὴν ὑπερασπισθοῦμε.
Θεωρητικῶς θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας νὰ ἔχουμε κοινό μας σκοπό, δίχως ἐνστάσεις καὶ ἀντιῤῥήσεις, τὴν προάσπισιν τῆς Πατρίδος.
Λίγο ὅμως ἡ πολυετὴς καὶ συστηματική μας λοβοτομή…
Λίγο
καὶ ὁ διεθνισμὸς τῶν τοκογλύφων, ποὺ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὴν «πολιτικὴ
ὀρθότητα», μέσῳ τῶν κομματικῶν παπαγάλων, τῶν Μ.Κ.Ο., τῶν «ἐπενδυτῶν»
τῆς ὑφαρπαγῆς, τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξημερώσεως, τῶν περισσοτέρων
ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων καὶ τοῦ δικτύου τῆς Ἀ-παιδείας…
…φθάσαμε
στὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ ὄχι μόνον ἀγνοοῦμε τὸ τὶ σημαίνει Πατρίς, ἀλλὰ
καταντήσαμε ἀκόμη καὶ νὰ ἂδιαφοροῦμε, ἢ καὶ νὰ ἀρνούμεθα, τὴν Πατρίδα,
μὰ καὶ ἐπὶ προσθέτως, κάποιες φορές, νὰ στιγματίζουμε, νὰ στοχοποιοῦμε ἢ
καὶ νὰ …ἐξαφανίζουμε ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀκόμη, γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους,
τὴν ὑπερασπίζονται.
Γιὰ ἀρχὴ ὅμως, πρὶν ξεκινήσουμε νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τοὺς γύρω μας, ἂς σταθοῦμε νὰ κυττάξουμε προσεκτικὰ μέσα μας.
Εἴμαστε πράγματι αὐτό πού πρέπει νά εἴμαστε;
Διαθέτουμε τήν ἀναγκαία ἐκείνην ἀποφασιστικότητα πού θά μᾶς μετατρέψη ἀπό ἄβουλα πιόνια σέ ἐνεργούς πολῖτες-ὁπλίτες;
Τολμοῦμε νά θέσουμε ἐπάνω ἀπό τά «ἐγώ» μας τά «ἐμεῖς» μας; Ἐὰν ναί, τότε εἴμαστε σὲ καλὸν δρόμο.
Γιατὶ
δὲν ὑπάρχει δρόμος νὰ διαβοῦμε, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ κοινὸς σκοπός. Μὰ γιὰ νὰ
ὁρισθῇ ὁ κοινὸς σκοπὸς ἀπαιτῶνται ἀποφασισμένοι. Πόσο ἀποφασισμένοι
εἴμαστε ἐμεῖς;
Ἐπὶ τοῦ παρόντος, τοὐλάχιστον, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὰ τέλματά μας, προέχει νὰ συνομιλήσουμε μὲ …ἐμᾶς καὶ ὄχι μὲ τοὺς ἄλλους.
Ἐὰν ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ὑπερβοῦμε τὶς φοβίες μας, τὶς ἀναστολές μας καὶ τὶς ἀρνήσεις μας, τότε ὅλα εἶναι δυνατὰ καὶ ἐφικτά !!!
