Αναπολώντας
τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων , την σκέψη μου κεντρίζουν, οι
σχέσεις που είχαν τότε οι άνθρωποι μεταξύ τους !
Σχέσεις
τις οποίες χαρακτήριζαν οι λέξεις ανθρωπιά, αγάπη, ενδιαφέρον,
αθωότητα.. λέξεις που στην σημερινή εποχή είναι τόσο γνωστές αλλά και
τόσο άγνωστες συνάμα!
Οι άνθρωποι ήταν περισσότερο δεμένοι και
οι γειτονίες ξεχείλιζαν από γέλια από τις καθημερινές συγκεντρώσεις
τους στα μπαλκόνια, τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια! Τους διέκρινε η αγάπη
προς το συνάνθρωπο και έδιναν ένα χέρι βοηθείας απλόχερα σε όποιον το
χρειαζόταν!
Σήμερα , οι άνθρωποι έχουν μάθει μόνο να κρίνουν!
Είναι
του ’’ φαίνεσθαι ‘’και έχουν χάσει την ουσία σε άσκοπες και ανούσιες
συζητήσεις! Είναι κακεντρεχής και αν συναντήσουν έναν καλό άνθρωπο τον
βλέπουν με καχυποψία και αποσκοπούν μόνο στο προσωπικό τους όφελος!
Η
ραγδαία αύξηση του διαδικτύου τους έχει αποξενώσει σημαντικά αφού την
οποία ανάγκη να επικοινωνία και αν έχουν την καλύπτουν πίσω από έναν
υπολογιστή!
Μα δεν μπορεί σκέφτομαι!! Δεν μπορεί να χάθηκε η ανθρωπιά που φημιζόμαστε σαν λαός πως μας διακρίνει!
Ζητούνται
άνθρωποι να αγαπούν, να ακούν, να εκτιμούν, να νοιάζονται, να
προσφέρουν! Όπως παλιά! Στα χρόνια της αθωότητας! Ξέρω πως υπάρχουν
ακόμη! Το μόνο που χρειάζεται είναι να νιώσουν για λίγο και πάλι παιδιά
ώστε να δώσουν ώθηση
Γι’
αυτό, ας πάμε όλοι μαζί!!! ην στέκεστε! Ελάτε να γίνουμε και πάλι
παιδιά! Τρέξτε στην αλάνα….Εκεί στην παλιά την γειτονιά…. όπου αρχίσαμε
να κάνουμε όνειρα!!!
