«Μια όμορφη γυναίκα με ένα ακριβό φόρεμα ήρθε στον ψυχίατρό της λέγοντας ότι είχε κατάθλιψη και ότι η ζωή της ήταν χωρίς νόημα.
«Θα ρωτήσω τη Μαίρη εδώ να σου πει πώς βρήκε την ευτυχία. Το μόνο που θέλω να κάνεις είναι να την ακούσεις"
Ο
ψυχίατρος κάλεσε την ηλικιωμένη κυρία που καθάριζε τα πατώματα του
γραφείου και της ζήτησε να μοιραστεί την ιστορία της με τον πελάτη του.
Έτσι η ηλικιωμένη κυρία άφησε τη σκούπα της, κάθισε σε μια καρέκλα και είπε την ιστορία της...
«Ο
άντρας μου πέθανε από καρκίνο. 3 μήνες αργότερα ο μονάκριβος γιος μου
σκοτώθηκε από ένα αυτοκίνητο.. Δεν είχα κανέναν.. Δεν μου έμεινε
τίποτα.. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να φάω, δεν χαμογέλασα
ποτέ σε κανέναν. Σκέφτηκα ακόμη και να αυτοκτονήσω.
Μετά
ένα βράδυ, ένα μικρό γατάκι με ακολούθησε από τη δουλειά. Κάπως
λυπήθηκα αυτό το γατάκι. Έξω έκανε κρύο, οπότε αποφάσισα να αφήσω το
γατάκι να μπει. Πήρα λίγο γάλα και το γατάκι έγλειψε το πιάτο καθαρό.
Μετά έτριψε στο πόδι μου και, για πρώτη φορά μετά από μήνες, χαμογέλασα.
Μετά
σταμάτησα να σκεφτώ... Αν το να βοηθήσω ένα μικρό γατάκι με έκανε να
χαμογελάσω, ίσως να κάνω κάτι για τους ανθρώπους θα μπορούσε να με κάνει
ευτυχισμένη.
Την επόμενη μέρα, λοιπόν, έψησα μερικά μπισκότα και τα πήγα σε έναν γείτονα που ήταν άρρωστος στο κρεβάτι.
Κάθε μέρα προσπαθούσα να κάνω κάτι ωραίο για κάποιον. Χάρηκα πολύ που τους έβλεπα χαρούμενους.
Σήμερα δεν ξέρω κανέναν που να κοιμάται καλύτερα από εμένα. Έχω βρει την ευτυχία δίνοντάς την σε άλλους ».
Όταν
το άκουσε αυτό, η πλούσια κυρία έκλαψε. Είχε ό,τι μπορούσε να αγοράσει
τα χρήματα, αλλά είχε χάσει πράγματα που δεν μπορούν να αγοράσουν με
χρήματα.
Η
ομορφιά της ζωής δεν εξαρτάται από το πόσο ευτυχισμένοι είστε, αλλά από
το πόσο ευτυχισμένοι μπορούν να είναι οι άλλοι εξαιτίας σας.
Η ευτυχία δεν είναι προορισμός. Είναι ένα ταξίδι.
Η ευτυχία δεν είναι αύριο, είναι τώρα.
Η ευτυχία δεν είναι εξάρτηση, είναι απόφαση.
Ευτυχία είναι αυτό που είσαι, όχι αυτό που έχεις».
