Εδώ
και αρκετά χρόνια αγνοούσαμε την γιγαντιαία δύναμη της ψυχικής
κατάστασης, καθώς και των σκέψεων οι οποίες πηγάζουν από αυτή, αλλά και
το πώς αυτή επηρεάζει το σώμα μας.
Μόνο τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη ιατρική έχει αρχίσει να μελετά και να αποδέχεται την επίδραση των σκέψεων στην υγεία μας.
Μάλιστα
με βάση τον Ιπποκράτη κάθε νόσος αρχίζει από την ψυχή και καταλήγει στο
σώμα. Κάπου εκεί αρχίζει και ο ορισμός του ψυχοσωματικού συμπτώματος.
Όσο και αν θέλουμε να θεραπεύσουμε το σώμα, αν δεν αναζητήσουμε τη θεραπεία της αιτίας, τότε το σώμα δεν θα ιαθεί ποτέ.
Πρώτα
πρέπει να γίνεται η θεραπεία της ψυχής και στη συνέχεια, εκείνη τους
σώματος. Άλλωστε έχει αποδειχθεί πια ότι ανάλογα με τις σκέψεις τις
οποίες κάνουμε ο εγκέφαλός μας κάνει και τις αντίστοιχες συνάψεις,
στέλνοντας τις αντίστοιχες εντολές στα κύτταρα.
Για παράδειγμα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι διαρκώς δυστυχής το σώμα του επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα.
Με
βάση τις σχετικές έρευνες μερικά ψυχοσωματικά συμπτωμάτα αποτελούν
διαγνωσμένες ασθένειες. Για παράδειγμα ο πόνος στη μέση υποδηλώνει ένα
άτομο με πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις.
Οι
στομαχικές και εντερικές διαταραχές συνήθως έχουν να κάνουν με το φόβο,
την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Εκείνοι που έχουν
ανασφάλειες παρουσιάζουν συχνά κοιλιακά άλγη.
Ο
πονοκέφαλος συνδέεται με την αυστηρότητα και την ανάγκη για έλεγχο.
Άτομα τα οποία υποφέρουν από κεφαλαλγίες είναι απαιτητικοί και
τελειομανείς τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ο
πιο μεγάλος ένοχος είναι το άγχος, που επιδρά αρνητικά προκαλώντας την
έκκριση κορτιζόλης με συνέπεια να έχουμε την πεποίθηση ότι κάτι δεν
λειτουργεί όπως θα έπρεπε.
Το
θετικό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι πως ξεκινούν σταδιακά να βγαίνουν
νέοι γιατροί με ανοιχτά μυαλά, (επειδή είναι απαραίτητη προϋπόθεση να
έχουν ανοιχτά μυαλά προκειμένου να μπορέσουν να ξεφύγουν από τον ιατρικό
δογματισμό), που αντιμετωπίζουν πια τον ασθενή ολιστικά συνδυάζοντας
την κλασσική ιατρική με τις εναλλακτικές θεραπείες.
