Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που αν και δεν γνωρίζω το γιατί τους, ξέρω όμως πολύ καλά ότι λειτουργούν. Τέτοιες είναι:
-Τίποτα δεν θα αλλάξει γύρω μου, αν δεν αλλάξω εγώ.
-Όσο και αν εύχομαι να μην έρθει ο χειμώνας, αυτός θα έρθει αδιαφορώντας τελείως για τις ευχές μου.
-Δεν θα μάθω ποτέ τι είπαν οι γείτονες, αλλά θα έχω καταστρέψει πολύ όμορφα τη ζωή μου επειδή νοιαζόμουν για τη γνώμη τους.
-Όσο
περισσότερο νοιάζομαι για το τι θα πει ο κύκλος των αγαπημένων μου,
τόσο περισσότερο θα τείνω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους, όποιες
και αν είναι αυτές.
-Οι συνθήκες ποτέ δεν είναι ο κεντρικός παράγοντας μιας αποτυχίας, αλλά φταίει η στάση που έχω εγώ απέναντι στις συνθήκες.
-Δεν υπάρχει έλλειψη ευκαιριών, αλλά υπάρχει μεγάλη έλλειψη καλλιέργειας ικανοτήτων.
-Το
“θα το κάνω”, είναι αφελής έκφραση. Το “πρέπει να το κάνω, αλλιώς…”,
είναι αυτό που λύνει καταστάσεις και κινητοποιεί τη ζωή μας.
-Οι δεξιότητες καλλιεργούνται και βελτιώνονται με την προπόνηση, αλλιώς αδρανούν.
-Το να ευελπιστώ ότι οι γύρω μου θα αλλάξουν είναι σαν να προσδοκώ ότι δεν θα ανατείλει η ήλιος το πρωί.
-Είναι αφέλεια να κάνω όνειρα χωρίς να προσδιορίζω τους στόχους μου και τις δράσεις μου.
-Δεν θα λάβω αυτό που δικαιούμαι, αλλά αυτό που οργανώνω με συνέπεια και εκτελώ.
