Για πολλά χρόνια, απέφευγα να χρησιμοποιώ τη λέξη αγάπη στην έρευνά μου, επειδή δεν ήξερα πώς να την ορίσω, και δεν ήμουν και τόσο σίγουρη ότι ένας ορισμός του είδους «έλα μωρέ, ξέρεις τώρα, αγάπη» ήταν ο πιο διαφωτιστικός. Ούτε μπορούσα να βασιστώ σε αποφθέγματα και σε στίχους τραγουδιών, όσο κι αν με ενέπνεαν και όσο κι αν μιλούσαν στην ψυχή μου. Ήμουν ερευνήτρια και δεν είχα εκπαιδευτεί με αυτό τον τρόπο.
Όσο κι αν χρειαζόμαστε και θέλουμε την αγάπη, δεν ασχολούμαστε και πολύ με το τι ακριβώς είναι αυτό που ζητάμε. Για σκέψου το λίγο. Μπορεί να λέμε «σ’ αγαπώ» κάθε μέρα, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες μια αληθινή κουβέντα με κάποιον για το νόημα της αγάπης;
Έτσι όπως τη χρησιμοποιούμε, μοιάζει με το είδωλο που βλέπει η ντροπή στον καθρέφτη της. Δεν θέλουμε με τίποτα να νιώσουμε ντροπή, αλλά δεν θέλουμε να μιλήσουμε γι΄αυτή. Κι όμως, ο μόνος τρόπος να λύσουμε το πρόβλημα της ντροπής είναι να μιλήσουμε γι’ αυτήν.
Ίσως φοβόμαστε να καταπιαστούμε με ζητήματα όπως η αγάπη και η ντροπή γιατί οι περισσότεροι από εμάς αναζητάμε ασφάλεια, βεβαιότητα και σαφήνεια. Η αγάπη όμως και η ντροπή έχουν τις ρίζες τους στα τρυφερά και ευάλωτα μέρη του εαυτού μας και χρειάζεται εκεί να ψάξουμε.
Η αίσθηση του «ανήκω» είναι επίσης ένα ουσιαστικό θέμα για την ανθρώπινη εμπειρία, που σπάνια το συζητάμε. Οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε το «προσαρμόζομαι» και το «ανήκω» εναλλάξ. Όπως πολλοί από εσάς, έτσι κι εγώ είμαι μανούλα στο να προσαρμόζομαι για να ανήκω.
Ξέρουμε με ακρίβεια πώς να ζητιανεύουμε την έγκριση και την αποδοχή. Ξέρουμε τι να φορέσουμε, για τι πράγμα να μιλήσουμε, πώς να ευχαριστήσουμε τους άλλους, τι να μην αναφέρουμε – είμαστε εξαιρετικοί χαμαιλέοντες.
Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που ένιωσα κατά τη διάρκεια της έρευνας ήταν όταν έμαθα ότι το «προσαρμόζομαι» και το «ανήκω» δεν είναι καθόλου το ίδιο και, στην πραγματικότητα το «προσαρμόζομαι» εμποδίζει το «ανήκω». Προσαρμόζομαι σημαίνει αξιολογώ μια κατάσταση και γίνομαι αυτό που χρειάζεται για να είμαι αποδεκτός. Το «ανήκω» από την άλλη, δεν απαιτεί από εμάς να αλλάξουμε αυτό που είμαστε⋅ αντίθετα, απαιτεί από εμάς να είμαστε αυτό που είμαστε.
