Από την αρχαία Ελλάδα και τις απαρχές της φιλοσοφίας, η συμπεριφορά μας αναλύεται χρησιμοποιώντας το διαχωρισμό λογικής – συναισθήματος. Σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές, ο Πλάτωνας πίστευε ότι αν θέλουμε να είμαστε λειτουργικοί και να παίρνουμε τις καλύτερες
αποφάσεις, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι τα συναισθήματα ελέγχονται από το δυνατό χέρι της λογικής.
Ο φιλόσοφος χρησιμοποίησε τη διάσημη αλληγορία του ηνιόχου για να περιγράψει τη λογική ως τον ηνίοχο και τα συναισθήματα ως τα απείθαρχα άλογα. Από τότε, όμως, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποκαταστήσει το ρόλο των συναισθημάτων, ειδικά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η νευροεπιστήμη έχει αποκαλύψει ότι τα συναισθήματα βρίσκονται στη βάση των επιλογών μας και, μάλιστα, χρησιμοποιούμε εκ των υστέρων τη λογική για να δικαιολογήσουμε τις αποφάσεις που τα συναισθήματά μας έχουν ήδη πάρει.
Σε αυτό το πλαίσιο, η διαίσθηση είναι πιο πολύτιμη από αυτό που μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε. Νέες έρευνες έχουν βρει ότι οι αποφάσεις που βασίζονται στη διαίσθηση προσφέρουν μια αποφασιστικότητα και σιγουριά που οι «λογικές» αποφάσεις δεν δίνουν. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εμπιστεύονται τη διαίσθησή τους είναι πιθανό να αντιληφθούν τέτοιες διαισθητικές αποφάσεις ως μια ακριβέστερη αναπαράσταση των αληθινών, αυθεντικών εαυτών τους.
Αφού αποφάσισαν, οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με την επιλογή τους όπως: «Σε ποιο βαθμό η κούπα που επέλεξες αντιπροσωπεύει τον αληθινό σου εαυτό;» Η μελέτη έδειξε ότι οι συμμετέχοντες που έπαιρναν διαισθητικές αποφάσεις ήταν πιθανότερο να δουν εκείνες τις αποφάσεις ως αντιπροσωπευτικές του αληθινού τους εσωτερικού εαυτού, παρά της εξωτερικής τους συμπεριφοράς.
Επιπροσθέτως, όσοι επέλεγαν διαισθητικά, ήταν πιθανότερο να μοιραστούν τις αποφάσεις τους με άλλους. Σε ένα πείραμα, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να στείλουν με mail την επιλογή εστιατορίου στους φίλους τους. Οι άνθρωποι που έκαναν διαισθητικές επιλογές ήταν πιθανότερο να το κάνουν σε σύγκριση με εκείνους που αποφάσισαν λογικά. Αυτό δείχνει ότι η εστίαση στα συναισθήματα δεν αλλάζει απλά τις στάσεις μας, αλλά και τη συμπεριφορά μας.
Ωστόσο, οι ερευνητές προειδοποιούν ότι αυτό το είδος λήψης αποφάσεων αποδεικνύεται χρήσιμο σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά επιβλαβές σε άλλες. Οι διαισθητικές αποφάσεις είναι καλές, αν προσπαθούμε να διαμορφώσουμε μια νέα συνήθεια ή να εμμείνουμε σε μια ρουτίνα. Για παράδειγμα, η επιλογή ενός τύπου διατροφής με βάση τη διαίσθηση θα μπορούσε να βοηθήσει το άτομο να εμμείνει σε αυτή.
Όταν όμως παίρνουμε πολιτικές αποφάσεις διαισθητικά και είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε δίκιο, αποκλείουμε την πιθανότητα να έχουμε κάνει έστω και το παραμικρό λάθος. Γι’ αυτό το λόγο, εδώ χρειάζεται το χέρι της λογικής.