Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αξιοσημείωτα ευπροσάρμοστος. Μπορεί να διαμορφωθεί σαν μια μπάλα πλαστελίνης και έχουμε και εμείς έλεγχο σε αυτή τη δυνατότητα αν επενδύσουμε χρόνο και προσπάθεια. Μέσα στα τελευτταία 20 χρόνια, χάρη στην ραγδαία ανάπτυξη των τεχνικών νευροαπεικόνισης του εγκεφάλου και την πρόοδο της νευροεπιστήμης, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να επαναπρογραμματίζεται – και εμείς μπορούμε να γίνουμε οι προγραμματιστές του.
Με πολλούς τρόπους, η νευροπλαστικότητα – ένας όρος – ομπρέλα που περιγράφει τις συνεχείς αλλαγές του εγκεφάλου καθ΄όλη τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου αποδεικνύεται ένα χρησιμότατο εργαλείο. Και τι μπορούμε να καταφέρουμε μέσω αυτού: Μπορούμε να αυξήσουμε τον δείκτη νοημοσύνης μας, να αποκτήσουμε νέες, καθοριστικές για την επιτυχία μας δεξιότητες. Μπορούμε να αναρρώσουμε από ορισμένα είδη εγκεφαλικών βλαβών, να αναπτύξουμε την συναισθηματική μας νοημοσύνη, ακόμα και να «ξεμάθουμε» βλαβερές συμπεριφορές, πεποιθήσεις και συνήθειες.
Οι γκρινιάρηδες γενικά χωρίζονται σε τρεις ομάδες: 1) σε αυτούς που αναζητούν συνεχώς προσοχή (οι λογικοί άνθρωποι μαθαίνουν σταδιακά να τους αγνοούν) 2) οι χρόνιοι γκρινιάρηδες, οι οποίοι ζουν σε μια συνεχή κατάσταση γκρίνιας και παραπόνων και 3) οι γκρινιάρηδες με χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τη δική μας οπτική, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Για εκείνους είμαστε απλά οι αποδέκτες των παραπόνων τους.
Ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται κάτι που ονομάζεται προκατάληψη αρνητικότητας. Με απλά λόγια, η προκατάληψη αρνητικότητας είναι η τάση του εγκεφάλου να εστιάζει περισσότερο στις αρνητικές περιστάσεις παρά στις θετικές. Η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Όταν συνεχώς εστιάζουμε στο αρνητικό γκρινιάζοντας, πυροδοτούμε ξανά και ξανά τους νευρώνες που είναι υπεύθυνοι για την προκατάληψη της αρνητικότητας. Διαμορφώνουμε δηλαδή την αρνητική μας συμπεριφορά μέσω επανάληψης.