Ο πόνος και η δυσφορία είναι ανθρώπινες καταστάσεις, οικουμενικές και παντοτινές. Και είτε πρόκειται για φόβο, θυμό, μεταμέλεια, θλίψη, ενοχές, απόγνωση, ντροπή ή οποιοδήποτε άλλο επώδυνο ή άβολο συναίσθημα, αυτός ο πόνος είναι τόσο πραγματικός όσο οτιδήποτε άλλο βιώνουμε.
Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς ποτέ δεν εκπαιδευτήκαμε στο πώς να τα αντιμετωπίζουμε σωστά. Επομένως, καθώς μεγαλώνουμε, αναπτύσσουμε και μια πληθώρα ανθυγιεινών μεθόδων για τη διαχείριση των επώδυνων συναισθημάτων και των άβολων περιστάσεων, πολλοί από τους οποίους μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε ένα διάλειμμα από τον πόνο αλλά εις βάρος της υγείας μας, είτε μέσω ναρκωτικών ουσιών, κατάχρησης αλκοόλ, σεξ είτε μέσω οποιασδήποτε άλλης μορφής τοξικού περισπασμού.
Η διαχείριση του πόνου και της δυσφορίας είναι κατά κάποιο τρόπο μια τέχνη, ένας αυτοσχεδιαστικός χορός. Δύσκολο να μαθευτεί. Όμως, όχι μόνο μπορούμε όλοι να την μάθουμε, αλλά είναι και τόσο σημαντική όσο οτιδήποτε άλλο μαθαίνουμε σε ολόκληρη την πορεία της ζωής μας.
Τα συναισθήματα συνδέονται άρρηκτα με τις καθημερινές μας εμπειρίες και με την ψυχική μας ευεξία ως όλο. Αν ελπίζετε ότι θα γίνετε ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι και υγιείς, χρειάζεται να μάθετε να διαχειρίζεστε τα δύσκολα συναισθήματα που θα έρθουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Τα συναισθήματα λειτουργούν παρομοίως. Χρειάζεται να βρούμε το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και τη δυσφορία αν ποτέ θέλουμε να γιατρευτούμε, ή τουλάχιστον, να τον διαχειριστούμε. Το όμορφο εδώ είναι ότι με τον ίδιο τρόπο που μια πληγή θα επουλωθεί από μόνη της αν λάβει τη σωστή φροντίδα, έτσι και οι συναισθηματικές πληγές θα επουλωθούν από με τον χρόνο.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, αυτό δεν σημαίνει ότι όλες μορφές συναισθηματικού πόνου θα διαλυθούν πλήρως. Κάποιες θα μείνουν μαζί σας και θα μάθετε να τις διαχειρίζεστε. Όμως, ασχέτως, του τι περνάμε, με τον χρόνο και την σωστή προσοχή, θα γιατρευτούν αρκετά ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε.
