Επίλεξε τη Ροή. Επίλεξε την αλλαγή. Επίλεξε το ρίσκο. Επίλεξε να μη μείνεις στάσιμος. Είναι μια επιλογή εύκολη η στασιμότητα και η συνήθεια, μια επιλογή που όσοι την έκαναν, μετάνιωσαν και όσοι εξακολουθούν να την κάνουν, πονούν.
Χείλη δαγκώνονται και ματώνουν, βλέφαρα κλείνουν, μάτια πέφτουν καταγής και ψάχνουν το νόημα. Σήκωσε ψηλά το βλέμμα μάτια μου. Εκεί είναι το νόημα, εκεί είναι και ο σκοπός σου. Όσο ψηλά μπορούν να φτάσουν τα μάτια σου.
Χρώματα, αρώματα και εικόνες που ποτέ έως τώρα δεν είδες, απόλαυσες και μύρισες. Συναισθήματα που αισθάνθηκες μισά και ονειρεύεσαι κατακόκκινα. Ανθρώπους που γεύτηκες στο περίπου, στιγμές που αισθάνθηκες ημίμετρα.
Δώσε μια υπόσχεση στον εαυτό σου και ξεκίνα να ζεις από τώρα, για το τώρα και μόνο. Όχι μέσα από το χτες, όχι κάνοντας σχέδια για αύριο. Ξέρεις πόσοι ενώ έκαναν σχέδια για αυτό το αύριο, δεν ξύπνησαν ποτέ για να τα κάνουν πραγματικότητα; Ξέρεις άλλοι πόσοι ακόμα τα βράδια παίρνουν αγκαλιές φαντάσματα μήπως και καταφέρουν να κοιμηθούν;
Πόσο επώδυνο, πόσο βασανιστικό, πόσο μαστίγιο. Κάνε το μαστίγιο πούπουλο, άδραξε τη μέρα και βάλε φωτιά σε ότι πίσω σε κρατάει. Μέσα από τις στάχτες σου θα γεννηθείς ξανά, μέσα από τη νέα μέρα που ονειρεύεσαι θα ζήσεις στα αλήθεια, μέσα από το χάδι που τόσο σου λείπει από εσένα για σένα, θα μάθεις να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς ειλικρινά.
Οι πληγές θα είναι πάντα πληγές. Σου υπόσχομαι όμως πως όσο σου φέρεσαι καλά, με αξιοπρέπεια, συμπόνια και αγάπη, όσο περνά ο καιρός θα πονούν λιγότερο και όλο λιγότερο. Και λιγότερο. Και όσο περισσότερο σε αγαπάς, τόσο περισσότερο θα ανθίζεις και όσο περισσότερο θα ανθίζεις, τόσο λιγότερο θα σκέφτεσαι το χτες. Το χτες ανήκει στο χτες άλλωστε. Εσύ όμως, είσαι εδώ. Μείνε.
