Οι νευροεπιστήμονες κατάφεραν επιτυχώς να συνδέσουν τους εγκεφάλους τριών ανθρώπων και να τους επιτρέψουν να μοιραστούν τις σκέψεις τους – και σε αυτή την περίπτωση, να παίξουν ένα παιχνίδι που μοιάζει με το κλασικό Tetris. Η επιστημονική ομάδα τώρα πιστεύει ότι αυτό το εντυπωσιακό πείραμα θα μπορούσε στο μέλλον να επιτρέψει τη σύνδεση ολόκληρων δικτύων ανθρώπων μεταξύ τους.
Το σύστημα λειτουργεί μέσω ενός συνδυασμού ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, που καταγράφουν τις ηλεκτρικές ώσεις, οι οποίες υποδεικνύουν εγκεφαλική δραστηριότητα, αλλά και διακρανιακή μαγνητική διέγερση, όπου οι νευρώνες ενεργοποιούνται χρησιμοποιώντας μαγνητικά πεδία.
Οι ερευνητές ονόμασαν το νέο τους εγχείρημα BrainNet. Αλλά εκτός από να μας ανοίξει νέες περίεργες μεθόδους επικοινωνίας, το BrainNet μπορεί να μας μάθει περισσότερα για το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε βαθύτερο επίπεδο.
«Η σύνδεση επιτρέπει σε τρία ανθρώπινα υποκείμενα να συνεργαστούν και να επιλύσουν μια άσκηση χρησιμοποιώντας άμεση δι-εγκεφαλική επικοινωνία».
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, τρεις «πομποί» συνδέθηκαν με ηλεκτρόδια EEG και τους ζητήθηκε να παίξουν ένα παιχνίδι που μοιάζει με Tetris. Έπρεπε να αποφασίσουν αν κάθε κομμάτι που εμφανιζόταν χρειαζόταν περιστροφή ή όχι.
Για να το κάνουν αυτό, χρειάστηκε να κοιτούν σε ένα από τα δύο LED φώτα σε κάθε πλευρά της οθόνης – το ένα φώτιζε στα 15 Hz και το άλλο στα 17 Hz – και παρήγαγαν διαφορετικά σήματα στον εγκέφαλο που τα EEG μπορούσα να εντοπίσουν.
Ύστερα, αυτές οι επιλογές πήγαιναν σε έναν αποδέκτη μέσω διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης που μπορούσε να παράγει φωταψίες, δηλαδή (πλαστές) αναλαμπές φωτός στο νου του αποδέκτη. Ο αποδέκτης δεν μπορούσε να δει όλη την περιοχή του παιχνιδιού, αλλά έπρεπε να περιστρέψει το τετράγωνο αν δεχόταν έναν τέτοιο σήμα φωτός.
Σε πέντε διαφορετικές ομάδες τριών ανθρώπων, οι ερευνητές εντόπισαν μέσο επίπεδο ακρίβειας 81.25%, ένα καλό ποσοστό για πρώτη απόπειρα. Για να προσθέσουν ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας στο παιχνίδι, οι πομποί μπορούσαν να προσθέσουν μια δεύτερη σειρά ανατροφοδότησης που να υποδεικνύει αν ο αποδέκτης έκανε τη σωστή επιλογή.
Οι αποδέκτες μπορούσαν να εντοπίσουν ποιος από τους πομπούς ήταν πιο αξιόπιστος με βάση την εγκεφαλική επικοινωνία και μόνο, κάτι που οι ερευνητές λένε ότι ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη συστημάτων που θα διαχειρίζονται πραγματικά σενάρια, όπου η ανθρώπινη αξιοπιστία θα είναι ένας παράγοντας.
