Οι κρυμμένες συνέπειες μιας έκτρωσης

Μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο του γονιμοποιημένου κυττάρου ξεκινά μια καινούρια ζωή.

Η θαυμαστή πορεία ανάπτυξης ενός παιδιού διακόπτεται πολλές φορές βίαια και αδικαιολόγητα, όταν η γυναίκα παίρνει την απόφαση να διακόψει την εγκυμοσύνη της, είτε γιατί η ίδια δεν αισθάνεται έτοιμη να γίνει μητέρα, ή πιέζεται από το οικογενειακό περιβάλλον και τις κοινωνικές συνθήκες.

Στην εποχή μας τα φεμινιστικά κινήματα και οι υποστηρικτές των εκτρώσεων επιχειρηματολογούν υπέρ της ελεύθερης προσωπικής επιλογής και προσπαθούν να νομιμοποιήσουν το έγκλημα. Αυτό όμως δεν είναι υπόθεση που αφορά το νόμο ούτε κάποιο άλλο άτομο,- ακόμη και αν είναι ο ίδιος ο πατέρας του παιδιού, γιατί μόνο η γυναίκα θα υποστεί τις συνέπειες της έκτρωσης, οι οποίες ομολογουμένως εξακολουθούν να είναι ταμπού για την ψυχιατρική και αναφέρονται κυρίως σε μια συγκεκριμένη ομάδα τραυματικών συμπτωμάτων που έχουν τη δυνατότητα αντιμετώπισης.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται πάντα με τον τρόπο που περιγράφονται από τους ειδικούς, οι οποίοι διατηρούν μια μετριοπαθή στάση και τείνουν να κρατούν τις συνέπειες μιας έκτρωσης σαν ένα ακόμη ταμπού της εποχής, ίσως για λόγους συμφέροντος ή απενοχοποίησης του εγκλήματος.

Το «μετεκτρωτικό σύνδρομο» (Post abortion Syndrom), που κατακλύζει πολλές γυναίκες μετά την επέμβαση, απουσιάζει από τους επίσημους κώδικες ψυχιατρικής διάγνωσης και είναι προβληματικό όταν η επιστήμη συμβάλλει στην ενίσχυση ενός ταμπού ή μιας πολιτικής πεποίθησης.
Σε κάθε περίπτωση οι γυναίκες θα πρέπει να είναι σε θέση να εκφράσουν τη λύπη ή την ενοχή τους και να βιώσουν όλα τα αντιφατικά συναισθήματα συνειδητοποιώντας ότι το παιδί δεν είχε ευθύνη για τη σύλληψη, ούτε για το θάνατό του.

Σήμερα, η πολιτική σκοπιμότητα, οι εμπλεκόμενοι επαγγελματίες και η κοινωνία γενικότερα, είναι τουλάχιστο πιο ευαίσθητοι στις ανάγκες των γυναικών που μετά από μια αποβολή μπόρεσαν να κάνουν μια αξιοπρεπή ταφή και να θρηνήσουν το παιδί που έχασαν αλλά δεν υπάρχει επαρκής ψυχολογική αξιολόγηση για την εμπειρία της έκτρωσης, παρ’ όλο που τα συμπτώματα βασανίζουν πολλές γυναίκες.

Η παρέμβαση στις φυσικές διεργασίες του γυναικείου σώματος που συμβαίνει σε μια έκτρωση δεν μπορεί να παραβλεφθεί, καθώς οι σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις – είναι ένας ακόμη λόγος για να αποφευχθεί μία έκτρωση.

Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης και η βελτίωση διαφόρων τεχνικών προϋποθέσεων έδωσε σήμερα τη δυνατότητα, μια χειρουργική επέμβαση να μην αποτελεί πλέον τόσο μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή και την υγεία της γυναίκας όπως σε παλαιότερες εποχές . Η βελτίωση της νάρκωσης, η χρήση των αντιβιοτικών και οι χειρουργικές μέθοδοι, έχουν συμβάλει ουσιαστικά ώστε να περιορίσουν τις επιπλοκές των επεμβάσεων. Αυτή η πρόοδος της επιστήμης όμως αποβαίνει τελικά εις βάρος της γυναίκας, η οποία οδηγείται πιο εύκολα στην απόφαση να διακόψει την εγκυμοσύνη της. Κάθε γιατρός θα πρέπει να τονίζει ότι, ναι μεν δεν κινδυνεύει άμεσα η ζωή της γυναίκας αλλά υπάρχει πάντα ένα σεβαστό ποσοστό επιπλοκών που συνοδεύουν τη γυναίκα, πολλές φορές σε όλη της τη ζωή.

Οι κύριες επιπλοκές της έκτρωσης είναι σωματικές και ψυχολογικές:

• Αιμορραγία – Αρκετοί ισχυρίζονται ότι είναι χαμηλού κινδύνου επειδή περιλαμβάνει περίπου 1 στις 1.000 αμβλώσεις συνολικά.
• Διατμήσεις της μήτρας κατά τη στιγμή της χειρουργικής αποβολής περιλαμβάνει περίπου 1-4 περιπτώσεις ανά 1.000 άτομα.
• Η ρήξη της μήτρας σε συνδυασμό με προηγούμενη άμβλωση κατά το τρίτο τρίμηνο μιας εγκυμοσύνης – περιλαμβάνει ποσοστό κινδύνου περίπου 1 στις 1.000 γυναίκες.
• Τραύμα του τραχήλου της μήτρας κατά τη χειρουργική αποβολή περιλαμβάνει περίπου 1 στις 100 περιπτώσεις γυναικών. Η ρήξη του τραχήλου της μήτρας κατά την διαδικασία της διαστολής του όπως και η διάτρηση της μήτρας επίσης μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη αιμορραγία. Και οι δύο αυτές επιπλοκές, εάν δεν μπορέσουν να αντιμετωπιστούν εγκαίρως και αποτελεσματικά, υπάρχει πιθανότητα να χρειαστεί αφαίρεση της μήτρας για να σωθεί η γυναίκα.
  -Αποτυχία της άμβλωσης και η συνεχιζόμενη εγκυμοσύνη, απαιτούν μια περαιτέρω διαδικασία. Ο κίνδυνος για τις χειρουργικές αμβλώσεις είναι περίπου 2,3% ανά 1.000 περιπτώσεις και για ιατρικές αμβλώσεις 14 στις 1.000 περιπτώσεις (ανάλογα με το σχήμα που χρησιμοποιήθηκε και την εμπειρία του ιατρικού κέντρου).
• Μόλυνση μετά την άμβλωση – έως και 10% των περιπτώσεων. Οι φλεγμονές στην κοιλότητα της μήτρας και στις σάλπιγγες, έχουν ως αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή άλλη κύηση στο μέλλον, διότι δημιουργούν συμφύσεις στην κοιλότητα της μήτρας και απόφραξη των σαλπίγγων. Έχουν παρατηρηθεί φλεγμονές με αποστήματα σαλπίγγων και ωοθηκών σαν συνέπεια μιας έκτρωσης. Αυτά τα προβλήματα είναι συνήθως προφανή και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από γυναικολόγους. Μία έκτρωση επίσης μπορεί να οδηγήσει σε θρομβώσεις, απόφραξη σαλπίγγων, ενδομητρικές συμφύσεις με τελικό αποτέλεσμα τη στείρωση, συχνές αποβολές, προδρομικό πλακούντα η πρόωρο τοκετό.
  Στατιστικές μελέτες του 2014, έδειξαν ότι υπάρχει σημαντικά αυξημένος κίνδυνος πρόωρης γέννησης ή χαμηλού βάρους γέννησης ενός παιδιού μετά από μια έκτρωση, η οποία σχετίζεται με υψηλό κίνδυνο μόνιμης ή μακροχρόνιας αναπηρίας ενός νεογνού και θα πρέπει να ενημερώνονται επαρκώς όλες οι γυναίκες για αυτό τον κίνδυνο.

Σοβαρές ψυχιατρικές συνέπειες

Στο Ηνωμένο Βασίλειο δύο ιατρικά βασιλικά κολέγια έχουν αποσιωπήσει τη σημασία οποιασδήποτε σχέσης μεταξύ των αμβλώσεων και των συνεπειών της ψυχικής υγείας. Το Royal College of Psychiatrists (RCPsych), έχει δηλώσει το 1994, ότι ο κίνδυνος ψυχικής υγείας μιας γυναίκας μετά την έκτρωση στο 1ο τρίμηνο εγκυμοσύνης είναι πολύ χαμηλότερος από ότι αργότερα. Σήμερα αναθεώρησε την άποψή του και ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου σοβαρής ψυχιατρικής διαταραχής ή μακροχρόνιας ψυχολογικής δυσφορίας.

Μέχρι σήμερα, πιθανές ψυχιατρικές επιπλοκές της άμβλωσης, έχουν ουσιαστικά απορριφθεί και θεωρούνται άσχετες με την έκτρωση, παρ’ όλο που αποδείχθηκε ότι υπάρχει αυξημένη ψυχιατρική νοσοκομειακή περίθαλψη. Τα ποσοστά εισαγωγής σε ψυχιατρικά ιδρύματα ήταν υψηλότερα για τις γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε αμβλώσεις από ότι για τις γυναίκες που είχαν γεννήσει και ελέγχονταν για ψυχολογικά προβλήματα.

-Σε μια μακροχρόνια ελεγχόμενη μελέτη στη Φινλανδία που διενεργήθηκε μεταξύ 1987-2000 απέδειξαν ότι στο «μετεκτρωτικό σύνδρομο» – (Post abortion Syndrom), υπήρχαν πολύ υψηλά ποσοστά μείζονος κατάθλιψης, αυτοκτονικές τάσεις, εξάρτηση από ναρκωτικά και συνολικά προβλήματα ψυχικής υγείας με αυξημένα ποσοστά θανάτων.

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούσαν σε λογαριασμούς γυναικών πολλές ιστορίες με τις επιπτώσεις αυτού του προβλήματος. Ωστόσο, τα ποσοτικά στοιχεία πίεσης και κατάθλιψης αφαιρέθηκαν από την ιστοσελίδα της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, όταν ο ψυχολογικός παράγοντας αναθεωρήθηκε.

Ο νέος όρος «μετεκτρωτικό σύνδρομο» (Post abortion Syndrom) που σημαίνει το σύνολο των ψυχολογικών συμπτωμάτων που παρουσιάζουν σε μεγάλο ποσοστό οι γυναίκες μετά την έκτρωση, παρατηρούνται επίσης σε γυναίκες με περιορισμένη ή καθόλου συμπαράσταση από τον σύντροφο ή το οικογενειακό τους περιβάλλον, *σε αυτές που είχαν ψυχολογικά προβλήματα πριν την εγκυμοσύνη, *εξαναγκάστηκαν να κάνουν έκτρωση, *σε εκείνες που τα θρησκευτικά τους πιστεύω και του κοινωνικού τους περιβάλλοντος αποδοκιμάζουν την έκτρωση, *σε εκείνες που αναγκάστηκαν να διακόψουν μια επιθυμητή εγκυμοσύνη λόγω σοβαρών ανωμαλιών του εμβρύου.
Τα συμπτώματα, είναι η δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση φόβου και ανησυχίας, αδυναμία χαλάρωσης, υπερένταση, ερεθιστικότητα, ζαλάδες, καρδιοχτύπι, στομαχικές διαταραχές, πονοκέφαλοι, δυσκολία συγκέντρωσης , διαταραγμένος ύπνος με εφιάλτες, και μια γενικότερη άρνηση, προσπαθώντας να ξεχάσουν το γεγονός.

Οι γυναίκες που βίωσαν ένα τέτοιο επώδυνο γεγονός είναι πολύ διστακτικές στις σχέσεις και τη μελλοντική συμπεριφορά τους η οποία επηρεάζει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, Πολλές γυναίκες με μικρότερο ποσοστό κατάθλιψης, παρουσιάζουν λυπημένη έκφραση, ξαφνικά ανεξήγητα ξεσπάσματα, κλάματα, διαταραχές ύπνου, όρεξης, σεξουαλικής ζωής, αδυναμία διατήρησης της κανονικής ρουτίνας, διατροφικές διαταραχές και αδυναμία σύνδεσης με τα παιδιά τους.
Σε κάποιες άλλες γυναίκες η επαναφορά της έκτρωσης στη μνήμη, τις κάνει να θέλουν να μείνουν και πάλι έγκυες για να αντικαταστήσουν αυτό που έχασαν. Υπόσχονται στον εαυτό τους να γίνουν οι καλύτερες μητέρες του κόσμου, ενώ οι ενοχές τις κατακλύζουν καθώς γνωρίζουν ότι επέλεξαν τη δική τους άνετη ζωή από τη ζωή του παιδιού τους.

• Πιθανή σχέση με τον καρκίνο του μαστού
  Τα ποσοστά καρκίνου του μαστού αυξάνονται στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική εδώ και αρκετές δεκαετίες και αναμένεται να αυξηθούν περισσότερο. Υπάρχουν στοιχεία ότι η έκτρωση αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού στη μετέπειτα ζωή. Η μελέτη του 1997, διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος αυξήθηκε κατά 30% και είναι σημαντικό να υπάρξει η αναγκαία εμπεριστατωμένη επανεξέταση καθώς διαπιστώθηκε ότι μια γυναίκα που ολοκληρώνει την εγκυμοσύνη της είναι λιγότερο πιθανό να νοσήσει.

Συνέπειες για τον πατέρα

Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές έρευνες, που έδειξαν ότι έχει πολύ μικρότερες συνέπειες ή καθόλου. Πολλοί άνδρες δεν μαθαίνουν ποτέ για την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και αρκετοί δείχνουν αδιαφορία για το γεγονός της άμβλωσης.
Ενημερωτικά θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι κάθε έκτρωση μειώνει τη σημασία της πατρότητας. Λιγότερο από 30% των ανδρών,- όπως δείχνει η έρευνα δεν επιθυμούν να αντιμετωπίσουν μια έκτρωση, ενώ το 75% δεν βρίσκεται στην κλινική μαζί με τη σύντροφό του. Αυτή η συμπεριφορά ρίχνει την ευθύνη μιας έκτρωσης στη γυναίκα και όχι σε δυο άτομα που συμμετείχαν μαζί στην πράξη.
Συνέπειες για τα αδέλφια

Οι ανεπιθύμητες συνέπειες δεν σταματούν εδώ. Υπάρχουν ενδείξεις ότι, μετά από μια έκτρωση τα άλλα παιδιά της οικογένειας μπορεί να εμφανίσουν κατάθλιψη, εμμονές για μωρά, διαταραχές φαγητού ή ύπνου, όπως επίσης πολλές φορές ένα παιδί μπορεί να ταυτιστεί με το νεκρό αδελφάκι του. Οι έρευνες πάνω σε αυτό το θέμα συνεχίζονται.
Κοινωνικές συνέπειες

Στην χώρα μας η πορεία των γεννήσεων τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι πολύ απογοητευτική. Η νομιμοποίηση της έκτρωσης έγινε το 1986 με την ψήφιση του νόμου 1609/86, και είχε μέχρι πριν λίγα χρόνια το θλιβερό προνόμιο να κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση με 200.000 και πλέον εκτρώσεις το χρόνο.
Σύμφωνα με τα στατιστικά των τελευταίων χρόνων σήμερα έχουμε περίπου 100.000 γεννήσεις παιδιών συμπεριλαμβανομένων και των αλλοδαπών, που ζουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια το οποίο αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του συνόλου των τοκετών.
Το δυσάρεστο είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις. Η έκτρωση επηρεάζει ολόκληρες κοινωνίες . Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυξάνεται η ποιότητα ζωής αλλά η υπογεννητικότητα που χτυπάει τις αναπτυγμένες κοινωνίες με τους τρέχοντες ρυθμούς επιδεινώνει το πρόβλημα.

Η υποτίμηση και η στάση απέναντι στην άμβλωση, αναδεικνύει επίσης τα ήθη της εποχής μας και τη στάση που κρατούν απέναντι στους συνανθρώπους μας. Για παράδειγμα, η ευθανασία, -υποβοηθούμενη από τον γιατρό αυτοκτονία, υποστηρίζεται συχνά υπέρ της ποιότητας ζωής.
Μάλιστα αναφέρουν ότι από τη στιγμή που οι γιατροί μπορούν να εκτελέσουν την ευθανασία με τη συναίνεση του ασθενή μπορούν να κάνουν το ίδιο και για την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Η διαφορά όμως με τις αμβλώσεις είναι ότι το έμβρυο δεν έχει λόγο για το θέμα ζωής και θανάτου του.
Διαδικασία έκτρωσης

Οι περισσότερες εκτρώσεις γίνονται κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες της ζωής. Στο στάδιο αυτό λειτουργεί στο έμβρυο η αναπνοή, η κατάποση, και η καρδιά του χτυπάει. Μπορεί να στρίψει τα μικροσκοπικά δάχτυλα των ποδιών του, να σχηματίσει γροθιά, να τιναχτεί μέσα στον υδάτινο κόσμο του και να αισθανθεί πόνο.

Πολλά έμβρυα κατά τη διαδικασία έκτρωσης αποκολλιούνται από τη μήτρα με ένα σωλήνα κενού που καταλήγει σε αιχμηρό άκρο και απορροφούνται σε κάποιο δοχείο. Η διαδικασία αυτή αποκαλείται αναρρόφηση με τη μέθοδο κενού. Η ισχυρή αναρρόφηση (29 φορές μεγαλύτερη από αυτή που διαθέτει μια ηλεκτρική σκούπα) κομματιάζει το μικροσκοπικό σώμα. Άλλα μωρά θανατώνονται με διαστολή και απόξεση, όταν ένα καμπυλωτό μαχαίρι ξύνει τα τοιχώματα της μήτρας και κατατεμαχίζει το βρέφος.
Τα μεγαλύτερα των 16 εβδομάδων έμβρυα ίσως πεθάνουν με διάλυμα χλωριούχου νατρίου, – δηλαδή από δηλητηρίαση με αλάτι. Μια μακριά βελόνα τρυπάει τον αμνιακό σάκο, απορροφά λίγο αμνιακό υγρό και το αντικαθιστά με ένα πυκνό διάλυμα χλωριούχου νατρίου.
Καθώς το μωρό καταπίνει και αναπνέει οι ευαίσθητοι πνεύμονές του γεμίζουν με αυτό το τοξικό διάλυμα και ενώ αγωνίζεται να αναπνεύσει το πιάνουν σπασμοί. Η καυστική επίδραση του δηλητηρίου προκαλεί εγκαύματα στην επιδερμίδα αφήνοντας τη σάρκα γυμνή και ρυτιδωμένη.
Ο εγκέφαλός του αρχίζει να αιμορραγεί και ο επώδυνος θάνατος μπορεί να επέλθει μέσα σε ώρες, αν και σε μερικές περιπτώσεις όταν αρχίζει ο τοκετός, μια μέρα μετά ή λίγο αργότερα, το μωρό που βγαίνει είναι μεν ζωντανό αλλά ετοιμοθάνατο.
το μωρό καταπίνει και αναπνέει οι ευαίσθητοι πνεύμονές του γεμίζουν με αυτό το τοξικό διάλυμα και ενώ αγωνίζεται να αναπνεύσει το πιάνουν σπασμοί.
Η καυστική επίδραση του δηλητηρίου προκαλεί εγκαύματα στην επιδερμίδα αφήνοντας τη σάρκα γυμνή και ρυτιδωμένη. Ο εγκέφαλός του αρχίζει να αιμορραγεί και ο επώδυνος θάνατος μπορεί να επέλθει μέσα σε ώρες, αν και σε μερικές περιπτώσεις όταν αρχίζει ο τοκετός, μια μέρα μετά ή λίγο αργότερα, το μωρό που βγαίνει είναι μεν ζωντανό αλλά ετοιμοθάνατο.
Η έκτρωση δεν είναι απλά μία λάθος επιλογή αλλά ένα σιωπηλό έγκλημα. Ένα μωρό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φέρνει δυστυχία και μείωση της ποιότητας ζωής. Η ανθρώπινη ζωή και η μητρότητα είναι ένα δώρο Θεού που δεν πρέπει να την στερείται καμία γυναίκα.
Δέσπω
photo pexels