αυτοκινητοβιομηχανιών θα πρέπει να μειωθεί κατά 37,5% κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι από τα 95 gr που έχουν οριοθετηθεί για το 2020-2021, να περιοριστούν κάτω από τα 59,4 gr/km!
Όσο ουτοπικός και εάν φαίνεται αυτός ο στόχος, η ουσία είναι ότι κανένα αυτοκίνητο, ακόμη και το πιο μικρό όχημα πόλης δεν μπορεί να τον εκπληρώσει. Εκτός εάν στο δάπεδό του, ενσωματώνει μπαταρίες, ως ένα αμιγώς ηλεκτρικό (ΕV) ή ακόμη και plug-in υβριδικό όχημα (PHEV)…
Είναι μονόδρομος, λοιπόν, η ηλεκτροκίνηση, για όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες που επιδιώκουν την επιβίωση, όπως μονόδρομος είναι οι συγχωνεύσεις και οι συνέργειες.
Προ ημερών είδαμε τη διάθεση της Mercedes-Benz με την BMW να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την ηλεκτροκίνηση (αλήθεια ποιος θα το φανταζόταν αυτό, μερικά χρόνια πριν), όπως και το φλερτ της Peugeot στην FCA, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στο «χρηματιστήριο» των ρύπων. Ας μη γελιόμαστε, περί αυτού πρόκειται…
Είναι δεδομένο, πώς όλες αυτές οι αλλαγές θα επηρεάσουν και την καταναλωτική συμπεριφορά, σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το ερώτημα που γεννάται είναι εάν τα νέα (ηλεκτρικά) οχήματα που θα προκύψουν θα είναι προσιτά σε ένα ευρύ κοινό.
Είναι η πίεση της Ε.Ε. για την δραματική μείωση των εκπομπών ρύπων (CO2) που ανατρέπει τα δεδομένα, μπερδεύοντας και τις τάσεις του καταναλωτικού κοινού.
Όσο και εάν οι αναλυτές επιμένουν ότι μέχρι τα τέλη του 2020 ένα ηλεκτρικό όχημα θα έχει ισοδύναμο κόστος με το αντίστοιχο της ιδιοκτησίας ενός συμβατικού, η αλήθεια είναι ότι θα πάρει αρκετό χρόνο η όποια εξισορρόπηση.
Όπως εκτιμάται, το μέσο κόστος ενός ηλεκτροκινητήρα σε ένα EV (μπαταρίες, μοτέρ, μετατροπέας ισχύος) είναι στα 14.000 ευρώ, όταν ένας μέσος συμβατικός κινητήρας κοστολογείται στα 4.400 ευρώ. Τριπλάσιο, δηλαδή, όμως με την πάροδο του χρόνου και τις οικονομίες κλίμακας, όπως και η αποκλιμάκωση του κόστους των μπαταριών θα μπορούσε να προσφέρει μια σταδιακή εξισορρόπηση με δεδομένο και την αύξηση των τιμών των συμβατικών κινητήρων, εξαιτίας των πιο αυστηρών προδιαγραφών ρύπων!
Αν έχετε μπερδευτεί, η αλήθεια είναι πώς η νέα τάξη πραγμάτων είναι δεδομένο πως στρέφει την καταναλωτική συμπεριφορά στην «χρήση», κάνοντας την ιδιοκτησία ασύμφορη και όλα αυτά που διαβάζατε περί car sharing και «υπηρεσίες» μας χτυπούν την πόρτα…
Κάπως έτσι δικαιολογείται και η επιτάχυνση εκ μέρους των αυτοκινητοβιομηχανιών της διαδικασίας διάθεσης ηλεκτρικών οχημάτων στην παγκόσμια αγορά, χωρίς ωστόσο, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω να έχουν επιλύσει το βασικό ζήτημα των υποδομών: Των σταθμών φόρτισης, που προϋποθέτει κεφάλαια, όπως και η εξέλιξη μπαταριών νέας τεχνολογίας.
Όσο οξύμωρο και εάν ακούγεται αυτό, η απάντηση έχει κάνει με το υψηλό κόστος της συνολικής επένδυσης που η Goldman Sachs υπολογίζει ότι μπορεί να φθάσει παγκοσμίως τα 6 τρις δολάρια!
Το ελλιπέστατο δίκτυο φόρτισης, ακόμη και σε χώρες όπως η Νορβηγία (το 80% των ηλεκτρικών φορτίζουν σε οικιακούς φορτιστές ή στους χώρους εργασίας), αλλά και ο μεγάλος χρόνος φόρτισης από μια απλή πρίζα (8-13 ώρες, ανάλογα με την μπαταρία), λειτουργούν αποτρεπτικά στη διάδοση της ηλεκτροκίνησης. Το ίδιο ισχύει και με θέματα τεχνικής φύσεως, όπως η ασυμβατότητα των βυσμάτων των φορτιστών της κάθε αυτοκινητοβιομηχανίας (περισσότερα από 12 διαφορετικά βύσματα, με τουλάχιστον οκτώ ταχύτητες φόρτισης), η αδυναμία πρόσβασης στους ελάχιστους σταθμούς φόρτισης που υπάρχουν, εάν δεν έχει υπάρξει ειδική εγγραφή στην πλατφόρμα του παρόχου, είναι ζητήματα που επίσης πρέπει να λυθούν άμεσα.
Συνεπώς, οι προκλήσεις της ηλεκτροκίνησης είναι μεγάλες. Οι στόχοι πολύ υψηλοί. Και για να επιτευχθούν, δεν απαιτείται μόνον η προϊοντική διεύρυνση, αλλά και η παράλληλη ανάπτυξη των υποδομών στην κατεύθυνση της δημιουργίας όλων των συνθηκών που θα κάνουν τη χρήση των νέας τεχνολογίας ηλεκτρικών οχημάτων, εύκολη και προσιτή στο ευρύ κοινό. Αλλιώς, η όλη συζήτηση δεν έχει κανένα νόημα…
Γνωρίζετε ότι:
Κυρίαρχη στην ηλεκτροκίνηση η Κίνα, που συγκεντρώνει πάνω από το 50% στην παγκόσμια αγορά ηλεκτρικών οχημάτων. Από το 2017 διαθέτει 213.903 δημόσιους σταθμούς σε όλη τη χώρα, ενώ το Πεκίνο σχεδιάζει να κατασκευάσει 4,8 εκατ. σταθμούς μέχρι το 2020.
Προπορεία και για την Tesla με το πιο ολοκληρωμένο δίκτυο φόρτισης των 13.000 σταθμών παγκοσμίως.
Στην Ευρώπη, τα πράγματα είναι πολύ πιο πίσω. Κυριαρχούν οι Γερμανοί με την BMW και την Daimler, όπου σε συνεργασία με την Ford και τη VW σκοπεύουν να εγκαταστήσουν περί τους 400 σταθμούς έως το τέλος του 2020.
