διάρκεια του τοκετού, η απάντηση θα βρίσκεται σίγουρα στις εκφράσεις του προσώπου της, καθώς κάθε γυναίκα αισθάνεται και βιώνει διαφορετικά τους πόνους της γέννας.
Υπάρχουν σχολές που υποστηρίζουν ότι αυτοί οι πόνοι μπορούν να αντιμετωπιστούν με ψυχολογική υποστήριξη και προετοιμασία, με γνώση και συνείδηση γύρω από τον τοκετό, με συμπαράσταση από τον σύζυγο ή την οικογένεια και ότι... προκαλούνται από τις συσπάσεις της μήτρας, η οποία προσπαθεί να ωθήσει το μωρό προς τα κάτω-έξω και από την πίεση που ασκεί στο περίνεο το κεφαλάκι του μωρού.
Η πραγματικότητα είναι πως οι συσπάσεις της μήτρας-πόνοι, όπως κάθε άλλος ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΣ πόνος, μεταφέρεται με τα νέυρα στον νωτιαίο μυελό και από εκεί στον εγκέφαλο. Αυτό γίνεται και με τον ΣΩΜΑΤΙΚΟ πόνο από την έκταση του περινέου, η έντασή του μεταφέρεται στον νωτιαίο μυελό και απο εκεί στον εγκέφαλο.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ένα σπλαχνικό όργανο, η μήτρα, προσπαθεί να ωθήσει το μωρό προς τα έξω (σπλαχνικός πόνος), ενώ η πίεση και τάση στο περίνεο δημιουργεί τον σωματικό πόνο. Αυτοί λοιπόν οι πόνοι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με ψυχολογική υποστήριξη, με άσκηση, με ενθάρρυνση... Είναι πόνοι πραγματικοί, ισχυροί και δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο, όποια μαμά το επιθυμεί, δικαιούται κάποια μορφή φαρμακευτικής αναλγησίας ή επισκληρίδιο.
Σκεφτείται μία πέτρα στη χολή να έχει φράξει τον πόρο (σωληνάκι που βγαίνει η χολή) και η χοληδόχος κύστη να συσπάται δυνατά για να βγεί η χολή. Αυτός ο πόνος ή ο πόνος ενός κωλικού εντέρου θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με ψυχολογική υποστήριξη, κατανόηση της πάθησης, κατανόησης της ανατομίας; Φυσικά και όχι!
Υπάρχουν πολλές γυναίκες στις σύγχρονες κοινωνίες που πραγματικά αντέχουν και αποδεικνύονται ανθεκτικές στους πόνους της γέννας, υπάρχουν σπάνια και γυναίκες που έρχονται και σε οργασμό κατα τη διαδικασία του τοκετού! Όμως κάθε μαμά δικαιούται, επαναλαμβάνω, να έχει πρόσβαση σε κάποια μορφή αναλγησίας στον τοκετό!
