προσέξεις αγαπημένε γονιέ, σε λίγο καιρό θα έχεις ένα παιδί που θα βρίζει πιο πολύ κι απ' τον Μπάμπη τον Σουγιά. Αυτό δεν το θέλουμε φαντάζομαι.
Έχω πετύχει μικρά παιδάκια που ανοίγουν το μικρό, φαφούτικο στοματάκι τους και είναι σαν να ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Έχουν τόσο πλούσιο υβρισιολόγιο, που παγώνει όλη η πλάση γύρω τους. Δεν ξέρω, είναι αστείο κάποιες φορές. Είναι αστείο, γιατί υπάρχει αυτό το αντιφατικό στοιχείο. Μια μικρή, αθώα, γλυκιά ύπαρξη, εξφενδονίζει κουβέντες φωτιά και λάβρα. Σε ξαφνιάζει όσο να πεις. Έτσι θα ξάφνιασε και τους γονείς και γέλασαν την πρώτη φορά που συνέβη. Και το πιτσιρικάκι πήρε θετικό feedback της πονηρής πράξης του.
Και όλοι ξέρουν πόσο αγαπούν τα παιδιά την προσοχή. Και κάπως έτσι ξεκινάνε οι βρωμοκουβέντες να δίνουν και να παίρνουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Το κακό είναι ότι όταν τις μάθει ένα παιδάκι, μετά σχεδόν αυτόματα, τις ξέρουν όλα τα παιδάκια ακτίνας ενός χιλιομέτρου. Οι ρυθμοί "μόλυνσης" αγγίζουν αυτούς της πανδημίας.
Μετά από καιρό όμως, οι γονείς και οι δασκάλες, τα άλλα παιδάκια και οι γύρω, παύουν να διασκεδάζουν με το μικράκι που βρίζει χωρίς να συνειδητοποιεί τι σημαίνουν αυτά που λέει. Κάποιοι προσβάλλονται και αυτό που ξεκίνησε σαν παιχνίδι λήγει άδοξα, με μάλωμα και τιμωρία. Και το παιδί μπερδεύεται, γιατί δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο οι ίδιοι που στην αρχή γελούσαν, πλέον αγριοκοιτάζουν.
Αν λοιπόν και το δικό σας παιδί αντιγράψει μία από τις "φανταχτερές" σας κουβέντες, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι η αδιαφορία. Μη δώσετε καμία απολύτως σημασία. Μην αντιδράσετε καθόλου. Μόνο έτσι θα την αφήσει να φύγει χωρίς να χρωματιστεί με περισσότερο ενδιαφέρον.
Πηγή: mother's blog
