Αγωνίζονται να σώσουν ένα «υπέροχο ερείπιο». Ένα κτίριο συνομήλικο με το ελληνικό κράτος, χαρακτηρισμένο ως έργο τέχνης από το υπουργείο Πολιτισμού, που φιλοξένησε τον Όθωνα και αργότερα Μικρασιάτες πρόσφυγες, γλίτωσε από το ολοκαύτωμα των Γερμανών το 1943, άντεξε αλλεπάλληλους σεισμούς και τελικά κάηκε από εμπρησμό το 2005.
Πρόκειται για την οικία Ραγιά, πρώην Ματαρώνα, στη Σκιάθο η οποία συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας ύστερα από πρωτοβουλία του δραστήριου πολιτιστικού συλλόγου «Η Σκιάθος» και του προέδρου της Θοδωρή Τζούμα.
Ο Νικόλαος Ματαρώνας, επιφανής Σκιαθίτης πλοιοκτήτης και έμπορος, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του νησιού (1866-1870) και δωρητής του περίτεχνου επιταφίου της Παναγιάς Λιμνιάς, είχε φέρει για την κατασκευή της οικίας τεχνίτες από τη Ρόδο, την έχτισε με θηραϊκή γη και την κατέστησε σημείο αναφοράς: «Εις τας 8 Σεπτεμβρίου, ώραν 3ην μετά τα μεσάνυκτα, μετά την απόλυσιν του όρθρου, εις την πανήγυριν της Παναγίας της Λιμνιάς, η εξαδέλφη Μαχούλα κι εγώ, ομού κατηρχόμεθα το ολισθηρόν λιθόστρωτον, το αρχόμενον από της μεγάλης οικίας του καπετάν Νικόλα του Ματαρώνα και φθάνον μέχρι της παραθαλασσίας αγοράς», έγραφε ο Παπαδιαμάντης εν έτει 1900 στο διήγημα «Αμαρτίας Φάντασμα».
Οι ίδιος και η αδελφή του επιθυμούν να αποκαταστήσουν το κτίριο, ενώ ενδιαφέρον έχει εκφραστεί και από Σκιαθίτες οι οποίες το θεωρούν στολίδι για το νησί. Παρότι με γνωμοδότηση του υπουργείου εντάσσεται στα αρχιτεκτονήματα που χρήζουν ειδικής κρατικής προστασίας, δεν έχει γίνει καμία κίνηση από την πλευρά της Πολιτείας, κάτι που ζητά η τοπική κοινωνία.
Διαφορετικά θα μείνει ένα ερείπιο όπως το σπίτι της Κοκκώνας, που πέρασε στην αιωνιότητα μέσα από τον Παπαδιαμάντη, ως ένα φάντασμα από το παρελθόν που θα φοβίζει τους μικρούς διαβάτες τις σκοτεινές νύχτες του χειμώνα.
Πηγή: Έθνος