Πέρασε ακριβώς ένας αιώνας από τη χρονιά του 1913, όταν η χώρα αυτή διπλασιαζόταν, καταλάμβανε τη Θεσσαλονίκη, απελευθέρωνε την Ήπειρο και αποβιβαζόταν στα νησιά του Βορείου Αιγαίου. Η τότε πολιτική ηγεσία οικοδομούσε μία νέα εποχή από τις στάχτες της ήττας του 1897 και την ταπείνωση. Είχε προηγηθεί το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» της 10ης Δεκεμβρίου του 1893.

Έκτοτε, η χώρα πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Η καταστροφή στη Μικρά Ασία. Ο ξεριζωμός και η προσφυγιά. Οι επόμενες πτωχεύσεις. Η δικτατορία του Μεταξά. Ο πόλεμος και η Κατοχή. Ο Εμφύλιος. Η άθλια εκδίκηση των νικητών έναντι των ηττημένων. Οι φυλακές, τα ξερονήσια, η Μακρόνησος. Τα Ιουλιανά και η Αποστασία. Η Χούντα και ο νέος κύκλος εξορίας και φυλακίσεων.

Θα ανέμενε κανείς πως όλες αυτές οι τραυματικές -έως εξοντώσεως- εμπειρίες θα συνέτιζαν τις ελίτ και θα καθόριζαν υγιείς συμπεριφορές των πολιτικών. Ούτε το ένα ούτε και το άλλο συνέβησαν.

Η περίοδος της Μεταπολίτευσης άλλαξε το πρόσωπο της χώρας. Το δράμα της Κύπρου προκάλεσε την πτώση των χουντικών και την επάνοδο της Δημοκρατίας. Άνθρωποι εξουθενωμένοι από χρόνια κυνηγητού αναθάρρησαν. Επιχειρήθηκε μία ανακατανομή του πλούτου. Η Ελλάδα προφασιζόταν ότι άλλαξε, έως ότου η ευημερία του πλαστικού και δανεικού χρήματος καταδίκασε τη χώρα σε ένα νέο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» .

Οι ελίτ κατάφεραν να ανακατανείμουν τον πλούτο εντός όμως της Λέσχης των πλουσίων. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και θρασείς. Οι ισχυροί έγιναν θρασύτεροι. Οι άρπαγες έγιναν θρασύτατοι. Η χώρα κατάντησε ένα «απέραντο τρελοκομείο», όπως διαπίστωνε εγκαίρως ο βετεράνος πια Καραμανλής.

Έφθασε το βρόμικο '89, εισήλθε η χώρα στο ευρώ, έχτισε στάδια και δρόμους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, απέκτησε γεφύρια και αεροδρόμια. Ο πολίτης κοίταζε το «θαύμα» και λίγωνε η ψυχή του. Το θαύμα όμως και αυτό ήταν πλαστό, όπως νόθες ήταν οι προσδοκίες και αλλοιωμένες, ωσάν η λίστα Λαγκάρντ, οι ελπίδες.

Από το σκάνδαλο Κοσκωτά στο σκάνδαλο της SIEMENS και από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου στο σκάνδαλο Παπακωνσταντίνου, η χώρα ξαναπερνά αναγκαστικά διά πυρός και σιδήρου. Το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» αποτελεί κοινή αναφορά στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Όλα πρέπει να οικοδομηθούν από την αρχή. Αξίες, ηθική, ιδέες, όνειρα. Η χώρα δεν διαθέτει ανάσες, αλλά πρέπει να τις βρει αναγκαστικά. Το τοπίο είναι θολό, οι φασιστικές κραυγές πληθαίνουν.

Στο λυκαυγές του 2013 αναλογίζεται κανείς το τι συνέβη κατά τη διάρκεια των εκατό χρόνων που πέρασαν από εκείνη την 1η Ιανουαρίου του 1913. Έχει πολλά να πει αυτός ο οδοιπόρος στον χρόνο. Έχει να σταθεί σε κομβικά σημεία, να αναπολήσει, κυρίως, αν έχει τη διάθεση, μπορεί ακόμη και να συνετιστεί. Εκείνοι που δεν διδάσκονται από τα λάθη τους είναι, δυστυχώς, καταδικασμένοι να τα επαναλάβουν.

Οι πάντες, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, συμφωνούν πως το 2013 θα είναι μία κομβική χρονιά για το μέλλον της χώρας, των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών τους.

Ας αντιμετωπίσουμε, λοιπόν, αυτήν τη νέα ευκαιρία όπως της αξίζει. Με σύνεση, ήθος, σύμπνοια και αλληλεγγύη. Αυτή η τελευταία λέξη ενδεχομένως να είναι η σημαντικότερη. Αυτήν την ανηφόρα ή θα τη βγάλουμε όλοι μαζί ή στην αντίθετη περίπτωση θα υποστούμε τη μοίρα του Σισύφου.

Καλή Χρονιά!

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2012, 23:55

Ads by Google
Είδη Θέρμανσης Ζεσταθείτε Οικονομικά διαλέγοντας την Κατάλληλη Σόμπα για Κάθε Χώρο! www.xo.gr/EcoClima-Peiraias

Όπως γράφει και ένας ανώνυμος σε κάποιο γκράφιτι στην Αθήνα: «Δεν μπορούν  να ζήσουν δύο γενιές από το ίδιο απόθεμα ψευδαισθήσεων».