Ακόμα περισσότερο μάλιστα, αφού επαναφέρει το αίτημα της κομμουνιστικής ανανέωσης με όρους ηγεμονίας. * Κομμουνιστική ανανέωση, που δεν μηρυκάζει αριστεροφανή φληναφήματα ούτε ψευδοανθρωπιστικές κοινοτοπίες. Κομμουνιστική ανανέωση, που δεν γίνεται απολογητής μιας αντι-ΚΚΕ ενσωμάτωσης, αλλά προωθεί τη «μεγάλη ρήξη» με όχημα την αριστερή θεωρία, τον κριτικό λόγο, ακόμη και την πολεμική, που, όμως, δεν ξεπέφτει ποτέ σε αγκιτάτσια ή πάλη χωρίς αρχές.
* Κομμουνιστική ανανέωση με τη συχνά οδυνηρά βιωμένη προσήλωση στην ενότητα της Αριστεράς, που πασχίζει να προσεγγίσει τον σύντροφο, ο οποίος ΔΕΝ κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, αλλά βασανίζεται στα θολά ενύπνια εκείνων που εμμένουν ότι για τον σοσιαλισμό και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αρκεί η κήρυξη της μοναδικής «πετυχημένης επανάστασης» του «συνεπούς» κόμματος, της «καθαρής» γκρούπας, της «αλύγιστης» φράξιας.
* Κομμουνιστική ανανέωση που επιμένει να ταράζει τη συνείδηση εκείνων οι οποίοι ένιψαν τας χείρας τους και αρκέστηκαν σε μια αριστερά της θρησκευτικής πίστης, της ιδεολογικής καθαρότητας, των καλών προθέσεων ή των διεργασιών κορυφής και της σταδιακής ενσωμάτωσης.
* Κομμουνιστική ανανέωση που επίμονα και πολύτροπα θα θυμίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μαρξισμός έξω από την άμεση κοινωνική και πολιτική δράση.
* Κομμουνιστική ανανέωση που αποτινάζει τον αγοραίο μαρξισμό, προβληματίζεται για την εξέλιξη της θεωρίας, ανιχνεύει αντιστάσεις στις ιδεολογίες της ενσωμάτωσης και της αποστράτευσης, αντιστέκεται στην εμπεδωμένη μαζική κουλτούρα, η οποία μεσολαβεί όλο και δραστικότερα για τη μετάλλαξη και διατήρηση της κοινωνικής κυριαρχίας.
* Κομμουνιστική ανανέωση που διαθέτει ιστορική μνήμη και ξέρει τι να κάνει μ΄ αυτή. Κομμουνιστική ανανέωση όπου οι αριστεροί και οι αριστερές δεν βρίσκονται στις παρυφές, στο περιθώριο, για να μην ενοχλούν τους πρακτικιστές, οι οποίοι ξέρουν πάντοτε τα πάντα.
Η κομμουνιστική ανανέωση επιβίωσε σε αντίξοες και συχνά αποκαρδιωτικές συνθήκες. Ως κορμός του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να ενισχύσει το στίγμα που αποφάσισε να διαφυλάξει και να εξελίξει. Μόνο έτσι ο κόσμος που αποσπάστηκε από το Πασόκ, ο κόσμος που αμφιβάλλει για την ασφάλεια που παρέχει το περίκλειστο ΚΚΕ, αλλά και ο κόσμος που προτείνει και αγωνίζεται για κάτι διαφορετικό, χωρίς ακόμα να κατορθώνει να το ορίσει, θα μπορέσουν να συνθέσουν τη σύγχρονη Αριστερά με όρους ηγεμονίας.
Υ.Γ: Και, επιτέλους, για να είμαστε περισσότερο πολιτικοί, να μην φοβόμαστε να αναφερόμαστε συστηματικά στη θεωρητική μας παράδοση. Όσο μερικοί διασκευάζουν διαρκώς τον Γκίντενς, τόσο ο Σαμαράς θα κακοποιεί τον Λένιν και ο Πάρις θα ευτελίζει τον Πουλαντζά.
Πηγή: left.gr
