Οι ενδο – ομιλικές συναλλαγές είναι κατά κύριο λόγο υπέυθυνες των υψηλών τιμών στην ελληνική αγορά, σύμφωνα μετον κ. Β. Κορκίδη, πρόεδρο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).
Σε δηλώσεις του ο κ. Κορκίδης αναφέρει πως «σύμφωνα με στοιχεια του Παρατηρητηριου Εμποριου, οι τιμές χωρίς ΦΠΑ, 570 προϊόντων τροφιμων και τυποποιημένων βιομηχανικων αγαθων πρωτης αναγκης, στην ελληνικη αγορα πωλουνται κατα πολυ ακριβοτερα απο τον ευρωπαικο μεσο ορο. Ακομα και σημερα, απο τα 70 αγαθα πρωτης αναγκης ενα στα τεσσερα πωλειται στην χωρα μας στην διπλασια τιμη απο οτι στην Γερμανια, την Γαλλια, την Ιταλια, την Αγγλια και την Ισπανια».
Ειδικότερα οπρόεδρος της ΕΣΕΕ υποστηρίζει ότι «η μεγαλυτερη πληγη της ακριβειας στην χωρα μας είναι οι ενδο-ομιλικές πωλήσεις, το λεγόμενο «transfer pricing» των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων καταναλωτικών προϊόντων μεσω της τριγωνικής δικτύωσης των πωλήσεων, που ευθύνονται για τις ιδιαίτερα υψηλές τιμές στα ελληνικά ράφια. »Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το υψηλό κέρδος φορολογείται σε γειτονικές Ευρωπαϊκές χώρες με συντελεστή π.χ.10% έναντι της υπερφορολόγησης στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στον κλάδο των τροφίμων, οπου στην Ελλαδα το 80% των πωλησεων αφορά προϊόντα πολυεθνικών επιχειρήσεων, υπαρχουν και αλλες διαδεδομενες πρακτικες και παραβασεις του ανταγωνισμου, οπως οριζοντιες συμπραξεις, αποκλειστικοτητες, στρατηγικες συμμαχιες, δικαιωματα εισοδου, προωθηση συγκεκριμενου προιοντος ιδιωτικου σηματος και γενικοτερα καταχρηση δεσποζουσας θεσης».
Και τονίζει ότι «η επομενη σοβαρη πληγη της ακριβειας ειναι η φορολαγνεια της τροικας με την επιβολη και τις αυξησεις 32 αμεσων και εμμεσων φορων, ειδικων φορων καταναλωσης και κυριως του ΦΠΑ. Επισης για τα προιοντα εγχωριας παραγωγης, ο δρομος απο το χωραφι στο ραφι δεν ειναι ουτε διαφανης, ουτε ευθυς, ουτε ισια στρωμενος, ενω στο υγιες, σοβαρο και συνεπες εμποριο σε καμμια περιπτωση δεν συμπεριλαμβανονται οι «αεριτζήδες» μεσαζοντες, οι οποιοι, μονο ζημια κανουν στην αγορα».
Στις δηλώσεις του καταλήγει λέγοντας ότι «οι μικρομεσαίοι έμποροι δε διαμορφώνουμε τις τιμές, ούτε δημιουργούμε την ακρίβεια και το κυριότερο δε μπορούμε να παρέμβουμε στη διαδικασία διαμόρφωσής τους. Θα πρέπει επομένως, οι αρμόδιοι φορείς αφενός μεν να επανεξετάσουν ποιοι θα πρέπει να θεωρηθούν τα «μαύρα πρόβατα» των υψηλών τιμών που έχουν πνίξει την αγορά και αφετέρου δε να ενημερώσουν το ελληνικό καταναλωτικό κοινό για την ανάγκη στήριξης των ελληνικών προϊόντων. Αλλωστε η ΕΣΕΕ ειναι ιδρυτικο και ενεργο μελος του κινηματος 520, «καταναλωνουμε οτι παραγουμε«.
»Το ελληνικό εμπόριο επιθυμει ένα φτηνό «καλάθι της νοικοκυράς», ωστε να περισσευουν χρηματα στα νοικοκυρια και για αλλους κλαδους του εμποριου που δοκιμαζονται και η ΕΣΕΕ δεσμευεται και συστρατεύεται στην μάχη για τη μείωση των τιμών των τροφιμων, η οποία πρέπει να αναδείξει ως νικητή τον καταναλωτή».
