Η λεύκη προσβάλλει περίπου το 1 - 2 % του γενικού πληθυσμού. Προσβάλλει όλες τις φυλές και εμφανίζεται σε άνδρες και σε γυναίκες. Η νόσος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και περιορίζεται σε όργανα που υπάρχουν μελανοκύτταρα. Στο ένα τρίτο των περιπτώσεων υπάρχει κληρονομικότητα.
Κλινική εικόνα
Η λεύκη εμφανίζεται με χαρακτηριστικές βλάβες στο δέρμα. Οι βλάβες αυτές είναι κηλίδες που έχουν χρώμα σαν κιμωλία ή σαν γάλα.
Οι κηλίδες της λεύκης έχουν μέγεθος από 5 χιλιοστά έως 5 εκατοστά. Τυπικές κηλίδες εμφανίζονται γύρω από τα μάτια, το στόμα, στα δάκτυλα, στους αγκώνες, στην οσφυϊκή και γεννητική περιοχή.
Αν υπάρχουν τρίχες στις προσβεβλημένες περιοχές αυτές είναι συνήθως λευκές. Μερικές φορές η λεύκη καλύπτει μεγάλες επιφάνειες του δέρματος. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται καθολική λεύκη.
Υπάρχουν κι άλλες παθήσεις όπως η ποικιλόχρους πιτυρίαση, η λευκή πιτυρίαση, ο αχρωμοκός σπίλος, η ιδιοπαθής σταγονοειδής υπομελάνωση που παρουσιάζουν λευκές κηλίδες. Γι' αυτό δεν πρέπει στην εμφάνιση μιας λευκής κηλίδας να επικρατήσει πανικός και η επίσκεψη στον δερματολόγο θα ξεδιαλύνει την κατάσταση.
Πορεία της ασθένειας
Η πορεία της λεύκης είναι απρόβλεπτη. Σε μερικές περιπτώσεις οι βλάβες παραμένουν σταθερές για πολλά έτη, σε άλλες επεκτείνονται ενώ σε ένα ποσοστό 10-20% επαναμελάγχρωση του δέρματος.
Θεραπεία
Η λεύκη είναι μια χρόνια νόσος και η θεραπεία της είναι δύσκολη, διότι δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτιοπαθογένειά της. Πρέπει να τονίσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχει απόλυτα αποτελεσματική θεραπεία. Εν τούτοις υπάρχουν μερικές θεραπείες, οι οποίες έχουν σκοπό τον έλεγχο και αν είναι δυνατόν την επαναμελάγχρωση του δέρματος.
Μερικές από αυτές είναι:
Τοπικά στεροειδή: Χρησιμοποιούνται τα τοπικά κορτικοστεροειδή, ιδίως όταν οι βλάβες δεν είναι εκτεταμένες. Απαιτείται παρακολούθηση από το δερματολόγο για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες ενέργειες.
Τοπικά ανοσοτροποποιητικά: Την τελευταία πενταετία έχουν δημοσιευθεί επιστημονικές μελέτες σύμφωνα με τις οποίες η τοπική χορήγηση ανοσοτροποποιητικών έχουν οδηγήσει στην επαναμελάγχρωση του πάσχοντος δέρματος.
Τοπική φωτοχημειοθεραπεία: Η φωτοχημιοθεραπεία με τοπική εφαρμογή ψωραλενίων και ακτινοβολία με υπεριώδη ακτινοβολία Α χρησιμοποιείται σε άτομα που έχουν βλάβες που καταλαμβάνουν έως το 20 % της επιφάνειας του σώματος.
Συστηματική φωτοχημιοθεραπεία (PUV A): Η συστηματική χημειοθεραπεία είναι από τις πιο αποτελεσματικές για τη λεύκη. Χρησιμοποιείται σε άτομα των οποίων έχει προσβληθεί μεγάλη επιφάνεια του δέρματος ( άνω του 20 %) ενώ δεν είναι κατάλληλη για παιδιά.
UVB ακτινοβολία: Στη θεραπεία αυτή γίνεται έκθεση σε ακτινοβολία B. Δεν χρειάζεται λήψη φαρμάκου και γι' αυτό είναι ασφαλής θεραπεία για παιδιά και έγκυες γυναίκες.
zougla.gr
