Το επίτευγμα, που χαρακτηρίστηκε παγκόσμια ιατρική πρωτιά και ανοίγει… λεωφόρους για την καταπολέμηση των κακοήθων όγκων, κατάφερε να δώσει «σάρκα και οστά» σε ένα στόχο χιλιάδων ιατρών και ερευνητών: να εξοντώσουν τα «άρρωστα» κύτταρα χωρίς να σημειωθούν παράπλευρες απώλειες στα υγιή.
Πίσω από την επαναστατικό επίτευγμα βρίσκεται μία ομάδα Καναδών και Αμερικανών ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Μπελ του πανεπιστημίου της Οτάβα. Όπως περιέγραψαν οι ίδιοι,τροποποίησαν γενετικά έναν ιό που χρησιμοποιείται συνήθως για την ανάπτυξη ενός εμβολίου κατά της ευλογιάς και τον ενέχυσαν σε διάφορες δόσεις στο αίμα 23 καρκινοπαθών με πολλαπλές μεταστάσεις σε διάφορα όργανα.
Το αποτέλεσμα ήταν εκλπηκτικό! Από τους οκτώ που πήραν την μεγαλύτερη δόση, στους επτά ο ιός αναπαράχθηκε μόνο σε καρκινικό ιστό και όχι σε υγιή καθώς η «μόλυνση» με τον γενετικά τροποποιημένο ιό εμπόδισε την περαιτέρω ανάπτυξη των όγκων! Επιπλέον, οι παρενέργειες ήταν γενικά πολύ ελαφριές και παροδικές (τύπου 24ωρης γρίπης) και όχι σοβαρές και μακρόχρονες όπως στην χημειοθεραπεία!
Η έρευνα βρίσκεται στα πρώτα στάδια και μπορεί να μη θεραπεύει τον καρκίνο αλλά ανοίγει το δρόμο για μια νέου τύπου επαναστατική καταπολέμηση των όγκων στο μέλλον, με την «στρατολόγηση» ιών που θα επιτίθενται ταυτόχρονα σε πολλές μεταστάσεις, χωρίς να προκαλούν παρενέργειες.
Σε επόμενο στάδιο, οι ερευνητές θα κάνουν μια νέα μεγαλύτερη κλινική δοκιμή της πειραματικής θεραπείας με 120 ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο του ήπατος. Επειδή μερικά είδη του συγκεκριμένου καρκίνου προκαλούνται από ιούς (όπως της ηπατίτιδας Β), πιστεύεται ότι το ήπαρ ίσως είναι πιο «ευάλωτο» σε ένα δεύτερο ιό (τον τροποποιημένο) και άρα ένας όγκος σε αυτό το όργανο θα μπορούσε να θεραπευτεί πιο εύκολα με τη νέα μέθοδο.
«Είναι η πρώτη φορά στην ιατρική ιστορία που μια θεραπεία με ιούς αποδείχτηκε ότι με συνέπεια και επιλεκτικότητα αναπαράγεται σε καρκινικό ιστό, μετά από ενδοφλέβια έγχυση σε ανθρώπους. Η ενδοφλέβια εισαγωγή του ιού είναι κρίσιμη για την θεραπεία του καρκίνου, επειδή μας επιτρέπει να στοχεύσουμε όγκους σε όλο το σώμα, αντίθετα με όταν στοχεύουμε μόνο απευθείας συγκεκριμένους όγκους» σχολίασε περιχαρής ο καθηγητής Μπελ.
