Πλησιάζει το τέλος αυτής της ιδιαίτερα μοναδικής χρονιάς 2020
Πλησιάζουν οι γιορτές … Χριστούγεννα , πρωτοχρονιά …..
Πλησιάζει το τέλος αυτής της ιδιαίτερα μοναδικής χρονιάς 2020
Πλησιάζουν οι γιορτές … Χριστούγεννα , πρωτοχρονιά …..
Και είναι και αυτές οι μέρες που, έτσι στα καλά καθούμενα, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις την αιτία, νιώθεις να σε πιάνει μια τάση φυγής. Ενώ όλα στη ζωή σου είναι σε μια τάξη, εσύ βιώνεις την αταξία σου.
Ξέρεις ποια είναι η απόλυτη αρμονία; Να θέλεις, να πρέπει και να κάνεις ακριβώς το ίδιο πράγμα. Που σε πάει στην πρόοδο εννοείται. Να θέλεις να κάνεις μια συγκεκριμένη δουλειά, την οποία αγαπάς (θέλω), να πρέπει να την κάνεις γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να βγάλεις το ψωμί σου (πρέπει) και κάθε μέρα να πηγαίνεις σε έναν χώρο στον οποίο κάνεις αυτή ακριβώς τη δουλειά (κάνω). Έτσι υπογράφεις την ευτυχία σου. Αναγκαστικά θα είσαι χαρούμενος πολλές ώρες τη μέρα.
Αν σου είναι δύσκολο να βγεις από τη συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση, προσπάθησε να αποσπάσεις την προσοχή σου με κάτι άλλο. Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, η απόσπαση της προσοχής είναι από τις αποτελεσματικότερες μεθόδους εξόδου από μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα συγχρόνως.
Η ζωή μας, μια διαδρομή που αρχίζει και τελειώνει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ρωτάς μεγάλους ανθρώπους τι θα ήθελαν από τη ζωή τους και σου απαντούν, χρόνο.
Όλοι βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα ανά καιρούς. Ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειριζόμαστε και ο μηχανισμός αντιμετώπισης είναι ουσιαστικός για να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και να επεξεργαστούμε τα συναισθήματά μας με έναν υγιή τρόπο. Παρακάτω, παρουσιάζονται μερικά από τα πιο συνήθη αρνητικά συναισθήματα, τι σημαίνουν και πώς μπορείτε να τα διαχειριστείτε.
Όλοι έχουμε αισθανθεί άγχος, θυμό και λύπη. Όταν όμως τα δυσάρεστα συναισθήματα επιμένουν, τότε η βοήθεια ενός καταρτισμένου επαγγελματία μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη. Η ψυχική υγεία συνδέεται άρρηκτα με την υψηλή ποιότητα ζωής. Είναι όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων ικανοποιημένο από την καθημερινότητά του ή απλώς ακολουθεί μηχανικά τον φρενήρη ρυθμό των υποχρεώσεών του;
Βάζω στοίχημα πως θα προχωρούσατε άμεσα σε δράση τέτοια που να σας εξωθήσει στην εκπλήρωση των ονείρων σας. Θα συζητούσατε με άλλους, που τρέφουν παρόμοια με τα δικά σας όνειρα και στη συνέχεια βρήκαν με επιτυχία τον δρόμο τους προς αυτά. Θα είχατε πολλή ενέργεια και θα επιδιδόσασταν ενεργητικά στη διαδικασία της βίωσης της ζωής που φαντάζεστε.
Καθένας μας έχει ορισμένες πεποιθήσεις, αξίες και σκέψεις που είναι θεμελιώδεις και απαράβατες για τον ίδιο. Πιστεύουμε ότι είναι αδιαμφισβήτητα σωστές και ότι όλοι θα τις εκτιμούσαν εάν μπορούσαν να τις καταλάβουν. Ωστόσο, κάποιες φορές θα πρέπει να μοιραζόμαστε το χρόνο μας και με άτομα που δεν ασπάζονται τις αντιλήψεις μας.
Καθώς ξυπνούσα σήμερα το πρωί και πριν καν ανοίξω τα μάτια μου, τη συνείδησή μου πλημμύρισαν οι ακόλουθες σκέψεις: Ο κόσμος χρειάζεται όσο περισσότερη στοργή και συμπόνια γίνεται. Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε συλλογικά αρκετή ακτινοβόλα αγάπη στα ενεργειακά πεδία της Γης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα ή κβαντικό αποτέλεσμα συνοχής;
Πάντα θεωρούσα ότι ήμουν ευτυχισμένος χάρη στα γονίδιά μου. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Φυσικά, υπάρχουν μέρες που δεν νιώθω ευτυχισμένος και πολύ θα ήθελα να είμαι όσο πιο συχνά γίνεται. Όλοι αναρωτιούνται «ποιο είναι το μυστικό της ευτυχίας», αν και θα ήταν πιο σωστό να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό θα μπορούσαμε να είμαστε ακόμη πιο ευτυχισμένοι, αφού ένα ποσοστό ευτυχίας το βιώνουμε ήδη. Δοκιμάστε να βαθμολογήσετε από το 1 μέχρι το 10 πόσο ευτυχισμένοι είστε αυτή την περίοδο της ζωής σας, και θα ανακαλύψετε ότι τα περιθώρια δεν τελειώνουν εδώ.
Όταν ο ένας σύντροφος αρχίζει να κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αργά ή γρήγορα ακολουθεί και ο άλλος. Επειδή διψούν και οι δύο για αγάπη αλλά δεν ξέρουν πώς να την προσεγγίσουν. Κανένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκει ότι η αγάπη είναι μια τέχνη και ότι η ζωή δεν σου έχει ήδη δοθεί, πρέπει να τη μάθεις από το μηδέν.
Για πολλά χρόνια, οι πρακτικές επιστήμες αμφισβητούσαν ή ακόμη και χλεύαζαν την δύναμη της σκέψης, βλέποντας τον άνθρωπο ως ένα σύνολο οργάνων, συνηθειών και συμπεριφορών. Στα χρόνια που ακολούθησαν έως και σήμερα, είναι πλέον αποδεκτό ότι ο άνθρωπος αποτελείται από νου,
Όσο σφοδρότερη είναι η ντροπή τόσο οι φόβοι περιορίζουν το άτομο. Η τοξική ντροπή είναι η πεποίθηση ότι βαθιά ο εαυτός είναι ελλιπής, ακόμη και ανώμαλος. Γεννά την ιδέα ότι είναι επικίνδυνο να μην υπακούμε στις απαγορεύσεις των γονιών.
Καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε διαφόρων ειδών καταστάσεις στην ζωή μας. Άλλες πολύ όμορφες και ευχάριστες, άλλες περίεργες και άλλες πολύ δύσκολες. Κάθε κατάσταση προκαλεί και τα ανάλογα συναισθήματα. Συχνά προσπαθούμε είτε να εκφράσουμε, είτε να αποκρύψουμε και πολλές φορές συμβαίνει να μην μπορούμε συνειδητά ούτε καν να κατανοήσουμε τι ακριβώς αισθανόμαστε.
Το ευκολότερο είναι να εστιάσουμε στους τρόπους εκείνους που η γήρανση μας εμποδίζει να κάνουμε πράγματα που κάναμε στα νιάτα μας. Κι όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Συχνά θεωρούμε δεδομένα τα πλεονεκτήματα που έρχονται με τα χρόνια εμπειρίας• όταν καταφέρνουμε επιτυχώς να χειριστούμε σύνθετες πληροφορίες ή να ανακάμψουμε από δυσκολίες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναφέρονται στην καρδιά τους εννοώντας κάτι που είναι πολύ περισσότερο από το ίδιο το όργανο. Όταν δίδασκα διαλογισμό στην τάξη ενός ιδιωτικού σχολείου γεμάτη με επτάχρονα, έλεγα στα παιδιά «Δείξτε μου πού βρίσκεται ο αληθινός εαυτός σας» και όλα τα παιδιά μέσα στην τάξη έδειχναν την καρδιά τους. Εντελώς φυσικά, ένιωθαν ότι η καρδιά τους ταυτίζεται με τον πραγματικό τους εαυτό. Ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή εθνικότητας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας οι άνθρωποι αναφέρουν ότι η καρδιά τους είναι το κέντρο της ύπαρξής τους, της διαίσθησης και της σοφίας τους.
Το βλέπεις σε σχόλια, το ακούς σε συζητήσεις, το βλέπεις στις ειδήσεις, αλλά και πόσες φορές το λες κι εσύ έξω και μέσα σου: «μια ζωή φταίνε οι άλλοι». Είναι αλήθεια έτσι; Και πόσο τελικά σε εξυπηρετεί αυτή η στάση;
Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που μπορεί να καταπιέσει τις ενέργειές του – ή να τις μεταμορφώσει. Κανένα άλλο πλάσμα δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό. Η καταπίεση και η μεταμόρφωση υπάρχουν ως οι δύο όψεις του ίδιου φαινομένου, που είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι για τον εαυτό του.
Πετάμε περισσεύματα φαγητού, χαλασμένα λαχανικά και ληγμένα προϊόντα σε καθημερινή βάση, αλλά δεν το σκεφτόμαστε· είναι μια αυτόματη κίνηση που δεν επεξεργαζόμαστε και δεν θα μας περνούσε ποτέ από το νου ότι έχει κάποια επίδραση στον πλανήτη μας.
Όσο κι αν καθυστερήσει αυτή η αφύπνιση, έρχεται κάποτε. Σταδιακά μαζεύουμε ενέργεια, συσσωρεύουμε βουβά πόνο και ματαιώσεις, όπως τα σύννεφα που σιγά σιγά μαζεύονται και πυκνώνουν και πληθαίνουν και βαραίνουν μέχρι να αγγιχτούν τα όρια της αντοχής μας. Και τότε ξεσπάμε σαν καταιγίδα. Με ένα ορμητικό «ως εδώ και μη παρέκει» που μας ωθεί να διακόψουμε μονομιάς κι οριστικά την κακοποιητική σχέση με κάποια ουσία, συνήθεια ή άνθρωπο. Τότε αποκτάμε μηδενική ανοχή για ό,τι μας βασάνισε και μας περιόρισε για χρόνια. Όπως ο Οδυσσέας που ξέσπασε κλαίγοντας στο ακρογιάλι του νησιού όπου τον είχε εγκλωβίσει η Καλυψώ. «Δεν το θέλω πια αυτό», ούρλιαζε. «Θέλω να επιστρέψω στην Ιθάκη. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι».
«Έχεις φτιάξει ποτέ κέικ;», ρώτησα τον Quinn, 9 ετών, στην αρχή ενός πρόσφατου μαθήματος στη Βοστώνη. Φαινόταν λίγο νευρικός και μου έγνεψε με το κεφάλι «όχι». Αλλά μετά από 2 ώρες, ο Quinn προσέθετε την επικάλυψη σοκολάτας πάνω από το κέικ του πριν σερβίρει με περηφάνεια ένα κομμάτι στους γονείς του. Είχε ψήσει το πρώτο του κέικ, με ελάχιστη βοήθεια.
Ρωτήστε τον εαυτό σας τι πραγματικά θέλετε από τη ζωή σας. Θέλετε να έχετε έναν ευτυχισμένο γάμο και το σεβασμό των παιδιών σας; Θέλετε πολλά χρήματα, γρήγορα αυτοκίνητα, επιτυχημένες επιχειρήσεις και μια έπαυλη σε ένα λόφο;
Και είναι και αυτές οι μέρες που, έτσι στα καλά καθούμενα, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις την αιτία, νιώθεις να σε πιάνει μια τάση φυγής. Ενώ όλα στη ζωή σου είναι σε μια τάξη, εσύ βιώνεις την αταξία σου.
Ξέρεις ποια είναι η απόλυτη αρμονία; Να θέλεις, να πρέπει και να κάνεις ακριβώς το ίδιο πράγμα. Που σε πάει στην πρόοδο εννοείται. Να θέλεις να κάνεις μια συγκεκριμένη δουλειά, την οποία αγαπάς (θέλω), να πρέπει να την κάνεις γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να βγάλεις το ψωμί σου (πρέπει) και κάθε μέρα να πηγαίνεις σε έναν χώρο στον οποίο κάνεις αυτή ακριβώς τη δουλειά (κάνω). Έτσι υπογράφεις την ευτυχία σου. Αναγκαστικά θα είσαι χαρούμενος πολλές ώρες τη μέρα.
Αν σου είναι δύσκολο να βγεις από τη συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση, προσπάθησε να αποσπάσεις την προσοχή σου με κάτι άλλο. Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, η απόσπαση της προσοχής είναι από τις αποτελεσματικότερες μεθόδους εξόδου από μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα συγχρόνως.
Η ζωή μας, μια διαδρομή που αρχίζει και τελειώνει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ρωτάς μεγάλους ανθρώπους τι θα ήθελαν από τη ζωή τους και σου απαντούν, χρόνο.
Όλοι βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα ανά καιρούς. Ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειριζόμαστε και ο μηχανισμός αντιμετώπισης είναι ουσιαστικός για να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και να επεξεργαστούμε τα συναισθήματά μας με έναν υγιή τρόπο. Παρακάτω, παρουσιάζονται μερικά από τα πιο συνήθη αρνητικά συναισθήματα, τι σημαίνουν και πώς μπορείτε να τα διαχειριστείτε.
Έρωτας, πνεύμα, ελευθερία, αγάπη
Έρωτας αχόρταγος, ακόρεστος, αρχοντικός, αδιαπραγμάτευτος, αμοιβαίος
Πνεύμα αδιάψευστο, αληθινό, καθάριο, διαυγές, αθάνατο.
Βάζω στοίχημα πως θα προχωρούσατε άμεσα σε δράση τέτοια που να σας εξωθήσει στην εκπλήρωση των ονείρων σας. Θα συζητούσατε με άλλους, που τρέφουν παρόμοια με τα δικά σας όνειρα και στη συνέχεια βρήκαν με επιτυχία τον δρόμο τους προς αυτά. Θα είχατε πολλή ενέργεια και θα επιδιδόσασταν ενεργητικά στη διαδικασία της βίωσης της ζωής που φαντάζεστε.
Πάψε να παραπονιέσαι ότι δεν σου περισσεύει χρόνος για τον εαυτό σου και σήκω μία ώρα νωρίτερα το πρωί. Αφού έχεις την επιλογή, γιατί να μην την κάνεις πράξη; Πάψε να παραπονιέσαι ότι δεν προλαβαίνεις να γυμναστείς εξαιτίας του υπερφορτωμένου προγράμματός σου.
Επιστήμονες, διανοητές και διάφορες θρησκείες έχουν κατά καιρούς διερευνήσει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Ο Αβραάμ Μάσλοου, θεμελιωτής της ουμανιστικής ψυχολογίας, πίστεψε ιδιαίτερα στη δυναμική του ατόμου που του επιτρέπει να εξελίσσει τις ικανότητές του και να προοδεύει. Κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι δράσεις μας ωθούνται από κίνητρα που σκοπό έχουν την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών.
Ο Brown όμως διατείνεται ότι το παιχνίδι δεν είναι καθόλου πολυτέλεια. Όπως γράφει, «το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι η δουλειά, αλλά η κατάθλιψη». Και εξηγεί: «Όταν σεβόμαστε τη βιολογικά προγραμματισμένη μας ανάγκη για παιχνίδι, τότε μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη δουλειά μας. Μπορούμε να ξαναφέρουμε μέσα της τον ενθουσιασμό και την αίσθηση του καινούριου.
Η σύμβουλος διαχείρισης χρόνου, Diana DeLonzor, πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό πάντα έφτανε παντού αργοπορημένη. «Δεν είχε σημασία τι ώρα σηκωνόμουν το πρωί. Μπορεί να σηκωνόμουν στις 6 και πάλι να αργούσα να φτάσω στην εργασία μου στις 9». Συνεχώς λάμβανε προειδοποιήσεις από τον εργοδότη της, έχανε φιλίες, και ο σύζυγός της ήταν συνεχώς θυμωμένος με εκείνη.
Φανταστείτε τον εαυτό σας ως έναν χρηματιστή. Μελετάτε με προσοχή την κάθε μετοχή ωστόσο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, καταλήγετε να επενδύετε συνεχώς στην ίδια, ακόμη κι όταν αυτή σας αφήνει επαγγελματικά εκτεθειμένους στο τέλος της ημέρας. Και τώρα σκεφτείτε τις ερωτικές σχέσεις ως ένα ιδιότυπο παιχνίδι πόκερ. Θα ποντάρατε άραγε χρόνο, συναισθήματα και προσδοκίες ξανά και ξανά στο ίδιο φύλλο;
Οι αρνητικές μας σκέψεις προέρχονται από το γήινο μας κομμάτι και δεν είναι η αληθινή μας ύπαρξη. Προέρχεται από οποιονδήποτε άνθρωπο συναντήσαμε από τη στιγμή της γέννησης μας μέχρι και σήμερα.
Καταρχάς, ο πόνος μας προέρχεται από την έλλειψη κατανόησης σχετικά με το πώς λειτουργεί το μυαλό μας και με τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις σκέψεις μας και την πραγματικότητα. Δεύτερον, πηγάζει από την έλλειψη ευγνωμοσύνης και εμπιστοσύνης. Πηγάζει από το γεγονός ότι δεν είμαστε εκπαιδευμένοι στην αβεβαιότητα, από την επιθυμία μας να θέλουμε να τα ελέγχουμε όλα και από την απαιτούμενη αμεσότητα των αποτελεσμάτων.
Με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση περί επαναλαμβανόμενων αριθμών, πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια «παραθυράκια» που ανοιγοκλείνουν. Ή αλλιώς, «κβαντικά τρένα» που κατά περιόδους έρχονται και φεύγουν. Ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει σε αυτό τον κόσμο με κάποιο σκοπό, αυτό στους περισσότερους μας είναι πλέον δεδομένο.
Όλοι είμαστε ενέργεια. Όλοι εκπέμπουμε προς τα έξω την ενέργεια που έχουμε μέσα μας. Κάθε στιγμή έχουμε επιλογή να επιλέξουμε ποιο δρόμο να ακολουθήσουμε. Αν θέλουμε να εκπέμπουμε αγάπη, φως, ηρεμία, τότε θα προσελκύσουμε ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια συχνότητα με μας. Ενωνόμαστε με ανθρώπους που είμαστε στα ίδια κύματα μαζί τους.
Ο παππούς μου εξέπληττε τον κόσμο αντιμετωπίζοντας τη βία και το μίσος με αγάπη και συγχώρεση. Ποτέ δεν έπεσε θύμα της τοξικότητας του θυμού. Εγώ δεν τα κατάφερνα και τόσο καλά. Ως μικρός Ινδός που μεγάλωσε σε μια ρατσιστική Νότια Αφρική, δέχτηκα επιθέσεις από λευκά παιδιά επειδή δεν ήμουν αρκετά λευκός και από μαύρα παιδιά επειδή δεν ήμουν μαύρος.
Η ιδέα της συλλογικής νοημοσύνης, ή «σοφία του πλήθους», βασίζεται στην ιδέα ότι όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται νοητικά, ο μέσος όρος των απαντήσεών τους αποτελεί συχνά μια ακριβής λύση στο πρόβλημα. Αλλά θα μπορούσε η συλλογική νοημοσύνη, που εμφανίζεται σε περιπτώσεις όπως το να ποντάρουμε σωστά σε μια αθλητική ομάδα, να έχει σημαντικότερες επιδράσεις στη ζωή μας, όπως για παράδειγμα στη δημόσια υγεία;
Κάποιες μέρες είναι καλύτερες από τις άλλες, αλλά αν είστε ενσυναισθητικοί, θα γνωρίζετε ότι τις περισσότερες μέρες νιώθουμε έντονα τον πόνο των άλλων ανθρώπων. Περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς βαθιά, όμως νιώθουμε ότι υπάρχει ένα είδος αποσύνδεσης. Είναι σαν να μην ανήκουμε ανάμεσά τους. Νιώθουμε τον πόνο τους, γίνεται δικός μας, αλλά επίσης νιώθουμε μοναξιά.