Η σύμβουλος διαχείρισης χρόνου, Diana DeLonzor, πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό πάντα έφτανε παντού αργοπορημένη. «Δεν είχε σημασία τι ώρα σηκωνόμουν το πρωί. Μπορεί να σηκωνόμουν στις 6 και πάλι να αργούσα να φτάσω στην εργασία μου στις 9». Συνεχώς λάμβανε προειδοποιήσεις από τον εργοδότη της, έχανε φιλίες, και ο σύζυγός της ήταν συνεχώς θυμωμένος με εκείνη.
Η ίδια τώρα αναφέρει: «Οι περισσότεροι απεχθάνονται να φτάνουν αργά και έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να το διορθώσουν». Οι συνεπείς παρερμηνεύουν τέτοιους ανθρώπους• πιστεύουν ότι είναι εγωιστές ή και τεμπέληδες. Αλλά το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο απ’ ότι φαίνεται.
Έρευνες δείχνουν ότι όσοι είναι χρόνια αργοπορημένοι συχνά παλεύουν με το άγχος, τον περισπασμό, την αμφιθυμία και άλλες εσωτερικές ψυχολογικές καταστάσεις. Άλλοι ειδικοί εστιάζουν στο ότι υπάρχουν βαθιά ριζωμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, κάτι που κάνει μια τέτοια συνήθεια εξαιρετικά δύσκολο να σπάσει. Με τη σωστή προσέγγιση όμως, αυτό που φαίνεται μια «αιώνια καταδίκη» μπορεί να αλλάξει πλήρως.
Τι είδος αργοπορίας εμφανίζουμε;
Το πρώτο βήμα προς την επίτευξη της σωστής προσέλευσης είναι η αυτεπίγνωση. Εξετάζουμε τα μοτίβα μας. Αργοπορείτε με τα πάντα ή απλά με κάποια πράγματα; Πώς νιώθετε όταν αργοπορείτε; Τι προκαλεί αυτή την αργοπορία;
Αν αργοπορείτε πάντα στον ίδιο χρόνο, αυτό μπορεί και να υποδεικνύει ένα ψυχολογικό εμπόδιο. Ίσως φοβάστε ότι χάνετε τον χρόνο σας μεταφορικά ή νιώθετε μια πίεση στην καθημερινότητά σας. Αν αργείτε κατά 10 λεπτά στη μία περίπτωση και κατά 30 λεπτά σε κάτι άλλο, το πρόβλημα είναι μάλλον τεχνικό. Οι δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου σας χρειάζονται διόρθωση και ανάπτυξη.
