Ο Βούδας και ο Αϊνστάιν πηγαίνουν παρέα σ’ ένα μπαρ. Εκεί συναντούν τον
Μέγα Αλέξανδρο, τον Δαρβίνο, τον Λίνκολν και τον Νέλσον Μαντέλα. Είναι η
μηνιαία τους συνάντηση. Σε κάθε τους συνάντηση ένας προτείνει το θέμα
προς συζήτηση. ‘Όλοι παραγγέλνουν ποτά κι επειδή είναι η σειρά του
Αϊνστάιν να προτείνει το θέμα, παίρνει τον λόγο:
«Στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια, είναι ένας κύριος που λέγεται Γκάι Τζόζεφ Έιλ, ο οποίος από το 1992 κάνει έρευνες για να τεκμηριώσει τη λανθάνουσα ικανότητα, που υποστηρίζει ότι έχουν όλοι οι άνθρωποι, να διαισθάνονται πόσο θα ζήσουν. Θα ήθελα σήμερα να μας αναλύσει τα ευρήματά του».
Οι υπόλοιποι έγνεψαν συναινετικά κι ο Αϊνστάιν είπε: «Γκάι, ο λόγος σ’ εσένα».
Ευχαριστώ, Άλμπερτ. Κύριοι, αυτό το βιβλίο δεν θα υπήρχε, αν δεν είχα
κινδυνεύσει να πεθάνω από μια οξεία κρίση οσφυαλγίας το 2007.
Θα αναφερθώ λεπτομερώς στη συνέχεια, αλλά προς το παρόν θα σας πω απλώς
τούτο: το ότι πλησίασα τόσο κοντά στον θάνατο, με ώθησε να αναρωτηθώ : «Ποια είναι η πιο βαθιά γνώση που έχω αυτή τη στιγμή για τον εαυτό μου και για τη ζωή μου;».
Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Ήξερα από το 1992 πόσο θα ζούσα. Έκτοτε,
αφιέρωσα τη ζωή μου στη μελέτη της επιστημονικής, πνευματικής,
συμπεριφορικής και εξελικτικής διάστασης αυτής της επίγνωσης και τις
αμέτρητες επιπτώσεις που έχει στην καθημερινότητά μας.
Το να έχετε επίγνωση του πόσο μπορείτε να ζήσετε είναι σαν να έχετε έναν
μετρητή καυσίμων στο όχημά σας, ένα όχημα που αποτελείται από σάρκα,
αίμα και οστά.
Μπορείτε να πορεύεστε στη ζωή σας χωρίς να γνωρίζετε πόση ενέργεια έχετε
στη δεξαμενή σας, σαν τα παλιά αυτοκίνητα που δεν διέθεταν μετρητή
καυσίμων.
Ωστόσο, οι μετρητές καυσίμων στα μεταγενέστερα μοντέλα εξασφάλισαν
αναμφίβολα στους οδηγούς καλύτερο έλεγχο του αυτοκινήτου τους.
Συνειδητοποιώ, κύριοι, ότι καθένας σας αντιπροσωπεύει διαφορετικές πτυχές της ψυχής μου,
των κυρίαρχων ενστίκτων που με οδηγούν στη ζωή. Όλοι με καθοδηγήσατε σ’
αυτή τη διαδρομή. Οι συμβουλές που μου επικοινωνούσατε ποίκιλλαν κατά
διαστήματα, αλλά όλοι μου μεταδώσατε ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ανάλογο της
προσωπικότητάς σας και του υποδειγματικού έργου σας.
Ο Βούδας μου μίλησε για αυτογνωσία: Κατανόησε τον εαυτό σου και πίστεψε σ’ αυτόν.
Ο Αλέξανδρος με δίδαξε: Ζεις μόνο για μια φορά. Μπορείς.
Ο Δαρβίνος υπογράμμισε τη διαχείριση αυτής της επίγνωσης: Πρώτα να την κατανοήσω εγώ, και μετά να την εξηγήσω στους άλλους.
Ο Λίνκολν μου έδινε μία οδηγία κατ’ επανάληψη: Πώς ωφελεί τους άλλους;
Ο Αϊνστάιν επικεντρώθηκε στη φαντασία: Οτιδήποτε βασίζεται στη λογική και στα γεγονότα είναι εφικτό.
Ο Μαντέλα τόνισε τον πραγματισμό, την ευθύνη, και τις
επιπτώσεις που θα έχει αυτή η επίγνωση στη ζωή μου, ώστε να την εξετάσω
από ένα ευρύτερο πρίσμα.
Πώς με καθοδηγείτε; Με διάφορους τρόπους.
Για παράδειγμα, στον ύπνο μου, όπως συνέβη και χθες που ένα
πενήντα-οκτάχρονο αγόρι ονειρευόταν και ζητούσε τη στήριξή σας. Το
ακρωνύμιο που προκύπτει από τα ονόματά σας είναι ΒΑΔΛΑΜ. Κάποιες φορές
μου απαντάει μόνο ένας και άλλες φορές μπορεί να ακούω πολλές φωνές
μαζί.
