.jpg)
Είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει;
Αν όχι, μην προχωρήσεις στον επόμενο κανόνα.
Σώπασε. Ποτέ σου, ποτέ, μην ασκείς κριτική για πράγματα που δεν μπορούν
να αλλάξουν: «Δεν έπρεπε να φορέσεις εκείνο το φόρεμα απόψε».
Το μόνο που καταφέρνει αυτό το είδος κριτικής, είναι να πληγώνει τον άλλον. Αν είναι πλέον αργά, ξέχασέ το.
Αυτός
είναι ο πιο δύσκολος κανόνας, επειδή μας στερεί τη δυνατότητα να
εκφράσουμε αυτό που αισθανόμαστε. Είμαστε υποχρεωμένοι να συγκρατήσουμε
την απογοήτευσή μας, όταν το μόνο που θέλουμε στην πραγματικότητα είναι
να τα βάλουμε με κάποιον.
Υπάρχουν
όμως τόσα πράγματα στη ζωή που επιδέχονται βελτιώσεις, που δεν αξίζει
να χάνουμε τον καιρό μας με πράγματα που δεν μπορούν να διορθωθούν.
Διάλεξε τον κατάλληλο τόπο και χρόνο.
Σε
κανέναν δεν αρέσει να δέχεται κριτική μπροστά σε άλλους. Επιπλέον,
έλεγχε τη διάθεσή σου. Εγώ προσωπικά ασκώ κακή κριτική, όταν είμαι
θυμωμένος. Στοιχηματίζω πως το ίδιο συμβαίνει και μ’ εσένα.
Κάνε ταυτόχρονα επαίνους.
Άρχισε
επαινώντας τον άλλον, όποτε είναι δυνατόν. Τι καλό έχει κάνει; Να είσαι
ειλικρινής. Μη λες, «Αυτό είναι θαυμάσιο, αλλά…» Πες τι είναι θαυμάσιο.
Να είσαι συγκεκριμένος.
Αν
δεν μπορείς να είσαι συγκεκριμένος, μην κάνεις κριτική. Αν εσύ δεν
μπορείς να εκφραστείς σωστά, μην περιμένεις από τον άλλον να καταλάβει.
Δείξε εμπιστοσύνη.
Κάνε
κριτική σε κάτι που έχεις ήδη διαπιστώσει ότι διορθώνεται. Βοήθησε τον
άλλον να καταλάβει ότι μπορεί πράγματι να το διορθώσει. Και τέλος
παρουσίασέ το ως κάτι εύκολο να επιτευχθεί.
Επαίνεσε την πρόοδο.
Να
είσαι εκεί και την επόμενη μέρα. Είναι μεγάλη αγένεια να αδιαφορήσεις,
από τη στιγμή που έκανες την κριτική σου. Αν μπήκες στον κόπο να κάνεις
κριτική, μπες και στον κόπο να επαινέσεις. Με τον έπαινο όχι μόνο θα
επιταχύνεις τη βελτίωση του άλλου, αλλά και στο μέλλον η κριτική σου θα
θεωρείται ειλικρινής και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Ποιος
είναι ο καλύτερος τρόπος να ενθαρρύνω κάποιον να διορθώσει ένα λάθος
του, να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του, να φερθεί πιο αποτελεσματικά;
Να φανταστώ ότι βρίσκομαι στη θέση του.
Τι θα ήθελα εγώ να ακούσω, μετά από ένα μου σφάλμα;
Θα ήθελα να με διαβεβαιώσουν ότι τα υπόλοιπα τα έχω κάνει σωστά, ότι
παρ’ όλο που έσφαλα με εκτιμούν, ότι το λάθος μου ήταν ανθρώπινο, ότι
δεν ήταν από τεμπελιά, ανευθυνότητα ή αδιαφορία – ότι, αν
ξαναπροσπαθήσω, μπορώ να το διορθώσω.
