Το δώρο της μητρότητας είναι ανεκτίμητης αξίας.
Τα πλυντήρια δεν σταματούν και τα πιάτα στοιβάζονται ψηλά.
Ο χρόνος φαίνεται να σταματά και όμως οι μέρες περνούν.
Πώς δημιουργούν τόσο μικρά ανθρωπάκια τόσο πολύ χάος;
Ατελείωτα ρούχα για να διπλώσεις, βρώμικα πατώματα για να καθαρίσεις.
«Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα, μην εύχεσαι να τελειώσουν όλα αυτά».
Οπότε προσπαθώ και πασχίζω να ζήσω την κάθε στιγμή:
Να αγαπάω την κάθε στιγμή.
Να έχω υπομονή.
Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι πολύ δύσκολο.
Πρέπει να απομακρυνθείς από το χάος για να δεις πραγματικά ότι:
Τα πράγματα που συνεχίζουν να πετούν, δείχνουν τη δύναμη που έχουν αποκτήσει!
Οι ζωγραφιές στο πάτωμα αποτελούν μια πηγή έμπνευσης…( όχι;)
Είναι ένα βαρέλι με γέλια και ένα τελάρο γεμάτο κλάματα.
Κάθε μέρα γεμάτη ελπίδα, γεμάτη όνειρα, γεμάτη φόβους.
Αυτός ο γονεϊκός ρόλος είναι ο πιο δύσκολος που καλείσαι να αντιμετωπίσεις.
Αλλά, θεέ μου, δεν υπάρχει τίποτα σαν την αγκαλιά του παιδιού σου.
