Μερικές
φορές αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας επιβάλλουν την ιδέα ότι πρέπει να
δίνουμε χωρίς να περιμένουμε τίποτα σε αντάλλαγμα κι εμείς το έχουμε
πιστέψει!
Κι
όμως, οι συναισθηματικές σχέσεις δεν έχουν έναν χαρακτήρα λίγο
διαφορετικό; Ποιος από εμάς δέχεται να δίνει συναισθηματικά χωρίς να
θέλει να παίρνει μια ελάχιστη ανταπόδοση σε σχέση με αυτό που δίνει!
Δηλαδή, το θέμα δεν είναι η ανταπόδοση, αυτό που ίσως περιμένουμε ως αντάλλαγμα· το θέμα είναι να μη μετακινούμε βουνά για κάποιον που δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να σηκώσει ούτε μια πέτρα για μας.
Αξίζουμε μια αμοιβαιότητα και μια ισορροπία όταν προσφέρουμε στους άλλους.
Δεν πρέπει να βρίσκεστε πάντα στην ίδια θέση, θα πρέπει να εναλλάσσεστε:
αν σήμερα παλεύετε για κάποιον επειδή το θέλετε και το νιώθετε, είναι
φυσιολογικό ότι στην αντίθετη περίπτωση, οι ρόλοι θα αντιστραφούν.
Είτε
οι σχέσεις είναι φιλικές, είτε ερωτικές, είτε απλώς και μόνο επειδή
έτσι είναι οι υγιείς σχέσεις, χρειαζόμαστε ανθρώπους που κάνουν ό, τι
μπορούν για να μας κρατήσουν στην καρδιά τους: μερικές φορές, δεν χρειάζεται να μετακινήσουμε βουνά για κάποιον, αρκεί να δούμε και να λάβουμε υπόψη μας τι κάνει για μας.
«Το μόνο άτομο που έχεις ανάγκη στη ζωή σου είναι αυτό που σου δείχνει ότι κι αυτό σε έχει ανάγκη στη δική του ζωή» - Ανωνύμου
Η πραγματική αγάπη δεν είναι άνευ όρων.
Ο
Walter Riso, στα Όρια της Αγάπης, αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα, εν
μέρει, και προσπαθεί να μας διδάξει ότι η αληθινή αγάπη δεν πρέπει να
είναι άνευ όρων ακόμη κι αν έχουμε αυτή τη λανθασμένη εντύπωση.
Στην
πραγματικότητα, όλοι μας κάποια στιγμή αισθανθήκαμε άσχημα από την
επιθετικότητα κάποιου, ενώ πολλές φορές εμείς υπήρξαμε απόντες από τη
ζωή κάποιου αγαπημένου.
Αυτός
είναι ο λόγος για τον οποίο, σε κάθε σχέση στην οποία υπάρχει σταθερός
συναισθηματικός δεσμός, είναι απαραίτητη μια τροποποίηση του
ενδιαφέροντος, ή της τρυφερότητας εκ μέρους των δύο αγαπημένων, διότι
έτσι αποφεύγεται η συναισθηματική εξάρτηση.
Με
άλλα λόγια, είναι ενοχλητικό να αισθανόμαστε ότι ο άλλος άνθρωπος δεν
θα έκανε ούτε το παραμικρό για μας, ενώ εμείς είμαστε πρόθυμοι να του
προσφέρουμε τα πάντα άνευ όρων: υπάρχει εδώ μια ανισορροπία που σίγουρα
πρέπει να διαλυθεί.
«Η
άποψη ότι η αγάπη ενός ζευγαριού είναι ανιδιοτελής και κανείς από τους
δύο δεν περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα είναι μια επινόηση των
υποταγμένων: όποιος δίνει θέλει και να λάβει. Κι αυτό λέγεται
αμοιβαιότητα» - Walter Riso
Ένα αντιπαραγωγικό αποτέλεσμα!
Έχουμε
τη δύναμη να ανοίξουμε την καρδιά μας και να προσφέρουμε τα πάντα στο
πρόσωπο που αγαπάμε, εκθέτοντας τον εαυτό μας στον κίνδυνο να μην
λάβουμε τίποτα σε αντάλλαγμα. Αυτό ακριβώς μπορεί να μας κάνει να
χάσουμε την καρδιά μας και τις επιθυμίες μέσα από αυτή τη μη λειτουργική
αλληλεπίδραση.
Σίγουρα, η εμπειρία μας έχει δείξει ότι οι άλλοι δεν μας αγαπούν περισσότερο επειδή κάνουμε τα πάντα για αυτούς.
Αντίθετα,
μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι τελείως αντιπαραγωγικό, καθώς αν
πράγματι θέλουμε αυτό το άτομο να μείνει για πάντα μαζί μας, δεν πρέπει
να ξεχνάμε ότι ακόμη κι αν μετακινήσουμε βουνά για χάρη του, αυτό δε
σημαίνει ότι θα το κάνει κι ο ίδιος για εμάς.
Ίσως βαρεθεί και φύγει.
Αυτός
ο φαύλος κύκλος προκαλεί ένα αντιπαραγωγικό αποτέλεσμα επειδή εμείς
βάζουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτή τη σχέση, όλα τα όνειρά μας, αλλά
συνειδητοποιούμε σταδιακά ότι εκείνος δεν κάνει τίποτα για εμάς.
Αυτή η σχέση δεν είναι μια πραγματική σχέση, καθώς το ενδιαφέρον γίνεται αντικείμενο παρατήρησης κι αν κάποια στιγμή σταματήσει, ο άλλος φεύγει.
Η δύναμη της αμοιβαιότητας
Η αλήθεια είναι η εξής: Όλοι κουραζόμαστε από μια μονοδιάστατη αγάπη, διότι είναι μια συμπεριφορά χωρίς ίχνος ισορροπίας.
Η
αμοιβαιότητα είναι μια θεμελιώδης αρχή, διότι κάποιος από τους δύο
συντρόφους παραμελείται. Όταν δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ του δούναι
και λαβείν, ιδιαίτερα σε συναισθηματικό επίπεδο, προκύπτει ένα έλλειμμα
που μπορεί να διαλύσει τους δεσμούς μεταξύ δύο ανθρώπων.
Η δύναμη της αμοιβαιότητας συνδέεται με την αγάπη και την συναίσθηση της αγάπης, έτσι ώστε οι δεσμοί να διατηρούνται αλώβητοι.
«Αυτό
που αγαπώ στην αμοιβαία και ανιδιοτελή άμιλλα μεταξύ δύο ανθρώπων είναι
ότι ποτέ δεν ξέρετε, τελικά, ποιος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει ποιόν». - Ανωνύμου
Ένα απλό χαμόγελο, μια χειρονομία ευγνωμοσύνης, ή μια αγκαλιά δείχνει ότι θέλουμε να
κάνουμε έναν δεσμό ακόμη πιο δυνατό, οπότε αν αυτό είναι κάτι που ήδη
κάνουμε, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε λιγότερα σε αντάλλαγμα.
Ας το κάνουμε για τους άλλους, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον εσωτερικό μας εαυτό: δεν έχει νόημα να μετακινήσουμε βουνά, όταν κανείς δεν θέλει να μας βοηθήσει να τα μετακινήσουμε!
