Μακάρι η ζωή να ήταν όπως τη θέλουμε.
Μακάρι
να ήταν καλοστρωμένος δρόμος, δίχως στροφές, λακούβες κι ανηφόρες. Να
κλείνεις τα μάτια και να είσαι σίγουρος πως τα πόδια σου δε θα
σκοντάψουν, δε θα πέσεις, δε θα γκρεμοτσακιστείς.Αλλά δεν είναι έτσι.
Στο είπα ξανά, η ζωή δεν μπαίνει σε καλούπια.
Δεν
ασφαλτοστρώνεται, δε γεμίζει προστατευτικά κιγκλιδώματα, κατάλαβέ το.
Έχει το ρίσκο της. Το δέχεσαι, το παίρνεις και προχωράς. Κι όπου βγει.
Έχει τα πάνω και τα κάτω της.
Μόνο που εσύ δυσκολεύεσαι. Κι όσο ζορίζεσαι να δεχτείς την αλήθεια της, τόσο μιζεριάζεις.
Κακομοιριάζεις για όλα εκείνα που θέλησες και δεν ήρθαν. Γκρινιάζεις για όσα πέρασαν και δε στάθηκαν.
Δουλειές, άνθρωποι, λεφτά, ευκαιρίες.
Τόσα
και τόσα έχεις να μετράς στο τεφτέρι της κακοτυχίας σου. Και δεν
ξεχνάς. Μήτε αφήνεις και τους άλλους να τα ξεχάσουν. Αντίθετα, αναμασάς
κάθε σου δύσκολη στιγμή, κάθε αναποδιά, κάθε αποτυχία.
Αναθεματίζεις τη μοίρα σου, μουρμουρίζεις για τη ζωή σου.
Στραβώνεις τα μούτρα σου κι αναστενάζεις για όλα εκείνα που πιστεύεις ότι αξίζεις μα δεν ήρθαν ποτέ.
Και δε σκέφτηκες ποτέ, μίζερε, κακόμοιρε άνθρωπε πως οφείλεις να είσαι ευγνώμων και μόνο που ζεις.
Ευγνώμων
για τους ανθρώπους που έχεις να μοιράζεσαι τη ζωή σου. Ευγνώμων για όλα
αυτά τα μικρά και καθημερινά που απολαμβάνεις: ένα κεραμίδι πάνω από το
κεφάλι σου, την υγεία, το μεροκάματό σου.
Όχι, μπορεί να μην έχεις πολλά. Και
τι έγινε; Κάποιοι δεν έχουν τίποτα. Μπορεί να χρωστάς, να βιώνεις
έντονα την κρίση, να ζορίζεσαι. Κάποιοι άλλοι, όμως, είναι σε χειρότερη
φάση από τη δική σου.
Πρόσεχε,
λοιπόν, τι λες. Και κυρίως μάθε να διαχειρίζεσαι τη ζωή σου. Μάθε να τη
δέχεσαι όπως έρχεται, άλλοτε στα πάνω κι άλλοτε στα κάτω. Άλλοτε με τις
ανηφόρες και τις δυσκολίες της κι άλλοτε με τις ευκολίες.
Δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα φέρει.
Μόνο να προσπαθείς μπορείς. Να ελπίζεις κάθε μέρα για το καλύτερο και
να το διεκδικείς. Έχε τα εσύ καλά με τον εαυτό σου, πάλεψε για τα όνειρα
και τους στόχους σου κι όλα θα γίνουν. Κι αν δε γίνουν, γιατί κανένα
συμβόλαιο δεν υπογράφτηκε ποτέ μαζί της, ας είναι… Έτσι το θέλησε το
Σύμπαν, έτσι θα γίνει.
Μόνο μη μιζεριάζεις.
Τη
μιζέρια μπορεί να τη φλέρταραν πολλοί. Το μίζερο άνθρωπο, όμως, δεν τον
θέλησε ποτέ κανείς. Γιατί βαθιά μέσα του, κρύβει αχαριστία για το θαύμα
της ζωής. Αχαριστία για εκείνες τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται κάθε
μέρα για την αλλαγή που τόσο επιθυμεί στη ζωή του.
Γι’αυτό πάψε να μιζεριάζεις και ζήσε.
Απόλαυσε κάθε δευτερόλεπτο που σου δίνεται. Δέξου το σαν ευκαιρία. Μια
ακόμη ευκαιρία για να αλλάξεις ότι δε σου αρέσει στη ζωή σου.
Εκμεταλλεύσου την, δίχως γκρίνιες. Γατζώσου πάνω της με πείσμα, υπομονή
κι επιμονή.
Βλέπεις, δεν ξέρεις ποτέ αν αυτή η ευκαιρία που περνάς τώρα στα αζήτητα θα είναι και η τελευταία…
diaforetiko.gr
