«Το πιο βίαιο όπλο πάνω στην γη είναι το πιρούνι» - MAHATMA GANDHI...!!!!

 

Η ΤΡΟΦΗ ΩΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑ 

«Το πιο βίαιο όπλο πάνω στην γη είναι το πιρούνι»

- MAHATMA GANDHI

Από αμνημονεύτων χρόνων – ανατρέχοντας τουλάχιστον δυόμισι χιλιετίες πίσω στον Πυθαγόρα στην Ελλάδα, στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης στον αρχαίο Λεβάντε, και τον Μαχαβίρα και τον Γκαουτάμα Βούδα στην Ινδία, καθώς και μεταγενέστερους φωτισμένους ανθρώπους όπως ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος, και οι πρώτοι χριστιανοί Πατέρες - κοινωνικοί μεταρρυθμιστές και πνευματικοί δάσκαλοι έχουν τονίσει τη σημασία του να δίνουμε προσοχή στις στάσεις και τις πρακτικές μας σχετικά με το φαγητό. 

Το γεγονός ότι αυτές οι διδασκαλίες έχουν επιθετικά αγνοηθεί, απορριφθεί, και συγκαλυφθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων είναι ύψιστης σημασίας, και αν κοιτάξουμε βαθιά τις πληγές και τις συμπεριφορές που ευθύνονται για αυτή τη συγκάλυψη, θα ανακαλύψουμε απελευθερωτικές αλήθειες για τον πολιτισμό μας και τους εαυτούς μας, και για τον δρόμο προς τη θετική προσωπική και πλανητική μεταμόρφωση. 

Τι δίνει στην τροφή τέτοια δύναμη, και γιατί αυτή η δύναμη εξακολουθεί να είναι τόσο παραγνωρισμένη σήμερα; 

Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση απαιτεί να δώσουμε προσοχή με νέους τρόπους και να κάνουμε συνδέσεις που έχουμε διδαχθεί να μην κάνουμε.

Το φαγητό δεν είναι μόνο θεμελιώδης ανάγκη. Είναι επίσης ένα πρωταρχικό σύμβολο στην εσωτερική ζωή που μοιράζεται κάθε ανθρώπινος πολιτισμός, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι το φαγητό είναι πηγή και μεταφορά ζωής, αγάπης, γενναιοδωρίας, γιορτής, ευχαρίστησης, καθησυχασμού, απόκτησης και κατανάλωσης. 

Και παρ’ όλα αυτά είναι επίσης, κατά ειρωνικό τρόπο, μια πηγή και μια μεταφορά ελέγχου, κυριαρχίας, σκληρότητας, και θανάτου, γιατί συχνά σκοτώνουμε για να φάμε. 

Κάθε μέρα, από όταν ακόμα ήμασταν στην κούνια μέχρι να μπούμε στον τάφο, όλοι κάνουμε επιλογές στο φαγητό, ή τις κάνουν άλλοι για εμάς. Η ποιότητα της επίγνωσης από την οποία αυτές οι αναπόφευκτες επιλογές τροφίμων προκύπτουν - και αν τις κάνουμε εμείς οι ίδιοι ή τις κάνουν άλλοι για εμάς - επηρεάζει σημαντικά την ικανότητά μας να κάνουμε συνδέσεις.

Αυτή η ικανότητα να κάνουμε συνδέσεις που έχουν νόημα καθορίζει αν είμαστε και γινόμαστε εραστές και προστάτες της ζωής, ή αθέλητοι διαιωνιστές της σκληρότητας και του θανάτου.

Πιστεύω ότι στα βαθύτερα επίπεδα της συνείδησής μας όλοι λαχταρούμε να επιτύχουμε την αυθεντική πνευματική ένωση με την πηγή της ύπαρξης, να βιώσουμε απ’ ευθείας την αληθινή μας φύση. 

Αυτή η λαχτάρα να βιώσουμε την ολότητα, την αλήθεια, και την ελευθερία από την οδυνηρή ψευδαίσθηση του θεμελιώδους διαχωρισμού είναι που μας ωθεί να εξερευνήσουμε και να διερευνήσουμε τα μυστήρια που μας περιβάλλουν κάθε μέρα.

Συνειδητοποιούμε ότι κοιτάζοντας βαθιά μας συνδέει με τις πνευματικές μας ρίζες και πόρους. Το να κοιτάξουμε βαθιά την τροφή, το τι και πώς τρώμε, και τις στάσεις, τις ενέργειες, και τις πεποιθήσεις σχετικά με το φαγητό, είναι μια περιπέτεια εξέτασης στην ίδια την καρδιά του πολιτισμού μας και του εαυτού μας. 

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, καθώς ρίχνουμε το φως της επίγνωσης σε αυτήν την πλέον καθημερινή και απαραίτητη πλευρά της ζωής μας, ρίχνουμε φως σε μη αντιληπτές αλυσίδες δουλείας που συνδέονται με το σώμα, το νου και την καρδιά μας, στα κάγκελα κλουβιών που ποτέ δεν μπορέσαμε να δούμε, και σε ένα αστραφτερό μονοπάτι που οδηγεί στη μεταμόρφωση και τη δυνατότητα της αληθινής αγάπης, της ελευθερίας, και της χαράς στη ζωή μας. 

Μπορεί να θέλουμε να γελάσουμε με τόσο ισχυρούς ισχυρισμούς. Τροφή; Ο παλιός μας φίλος, φαγητό; Έχουμε μεγαλύτερα πράγματα και πιο πιεστικά ζητήματα. Το φαγητό είναι τόσο πεζό. 

Τρώμε και τρέχουμε, ή τρώμε για να παρηγορηθούμε και να συντηρηθούμε στις αναζητήσεις μας, ή ως υπόβαθρο για συντροφιά ή τηλεόραση. Το φαγητό είναι απλώς φαγητό, θα μπορούσαμε κάλλιστα να διαμαρτυρηθούμε. Δεν είναι μεγάλη υπόθεση!