Οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με το αρχέτυπο της
Σκοτεινής Σκιάς : την καταπιεσμένη πλευρά που βρίσκεται μέσα μας. Αλλά
πιθανότατα δεν είμαστε εξοικειωμένοι με το αρχέτυπο της Χρυσής Σκιάς:
τον καταπιεσμένο χρυσό που κρύβεται μέσα στο σκοτάδι μας.
Η χρυσή σκιά συμβολίζει το κρατημένο θάρρος, τα κρυμμένα ταλέντα, το
καταπιεσμένο πάθος και την πνιγμένη δημιουργικότητα. Είναι οι
ανεκπλήρωτες δυνατότητες που οι άνθρωποι συχνά δεν μπορούν να δουν ή να
αναπτύξουν εξαιτίας του φόβου ή επειδή δεν ρισκάρουν.
Στο πνεύμα του να γίνετε ένας ισορροπημένος και ολοκληρωμένος άνθρωπος
και πιο αυθεντικοί στην δέσμευση σας με τον εαυτό σας και με τους
άλλους, το να είστε περίεργοι για το σκοτάδι μέσα σας είναι ένας
βαθύτερος τρόπος για να ανακαλύψετε τον κρυμμένο σας χρυσό.
Κάνοντας το σκοτάδι συνειδητό
«Η υπερβολική πτυχή των ζώων στρεβλώνει τον πολιτισμό, ο υπερβολικός πολιτισμός αρρωσταίνει τα ζώα»– Γιουνγκ
Η σκιά είναι μέρος της ύπαρξης του ανθρώπου. Όλοι έχουμε μια και όλοι
έχουμε μια σκοτεινή πλευρά. Ήταν απαραίτητο να καταπιεστούν
συγκεκριμένες πτυχές της ζωώδης φύσης μας όταν αναπτυσσόμασταν.
Προκειμένου να είμαστε πολιτισμένοι και ένα υγιές και λειτουργικό μέλος
της κοινωνίας ήταν ένα σημαντικό και υγιές πράγμα να μετριάσουμε την
άγρια φύση μας, την ασυγκράτητη φρενίτιδα, την βία, τον απερίσκεπτο
αυθορμητισμό μας και να είμαστε πειθαρχημένοι.
Αυτά έγιναν το καταπιεσμένο σκοτάδι μας, η σκιά μας. Το να κάνουμε
συνειδητό το σκοτάδι μας είναι μια τέχνη. Είναι μια επισφαλής
προσπάθεια, ένα επικίνδυνο και λεπτό εγχείρημα.
Αλλά καμία άλλη πρακτική δεν είναι πιο ζωτικής σημασίας για την
ανθρωπότητα. Κανένα άλλο καθήκον δεν είναι τόσο κρίσιμο για την επίτευξη
της ισορροπίας και της ολοκλήρωσης.
Όπως είχε πει και ο Γιούνγκ «Κάποιος δεν διαφωτίζεται με το να φαντάζεται μορφές φωτός αλλά κάνοντας το σκοτάδι συνειδητό».
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σκιά είναι αρχέγονη. Είναι άγρια και
διαισθητική. Όταν είμαστε νέοι είναι απαραίτητο να την καταπιέσουμε για
να πειθαρχήσουμε. Όταν ωριμάζουμε, είναι σημαντικό να την ενσωματώσουμε
για να πετύχουμε την διαφώτιση.
Πρέπει να συμφιλιωθούμε ώστε να μην εξαπλωθεί και να μας δηλητηριάσει.
Αν απλώς αγνοήσουμε την σκιά, θα γίνει ισχυρότερη, πιο σκοτεινή και πιο
θυμωμένη. Θα γίνει δαιμονική και αυταρχική, σε βαθμό που τελικά θα μας
έχει ως μαριονέτες κάτω από ένα σκοτεινό και ανελέητο σύννεφο.
Χρειάζεται έντονο θάρρος για να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι μας και
απαιτούνται σκληρές αμφισβητήσεις για να ξεπεράσουμε τις άνετες «απαντήσεις» με τις οποίες έχουμε συμβιβαστεί. Πρέπει να γίνουμε ευαίσθητοι για να ξεπεράσουμε την άκαμπτη αναισθησία με την οποία είμαστε «ασφαλείς».
Αλλά τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να κάνουμε το σκοτάδι μας
συνειδητό, ειδικά όταν ο στόχος μας είναι η υγιής ολοκλήρωση, η ολότητα,
η ισορροπία και η φώτιση.
Ανακαλύπτοντας τον χρυσό
«Οι ήρωες προορίζονται να σφυρηλατούνται χρυσοί από την φωτιά» – Νικίτα Γκιλλ
Μόλις κάνουμε το σκοτάδι συνειδητό, μπορούμε να αρχίσουμε το σημαντικό
έργο της ανακάλυψης. Αλλά δεν θα είναι εύκολο. Το μόνο πιο δύσκολο από
το να βρούμε το χρυσό στο σκοτάδι είναι να κάνουμε το σκοτάδι
συνειδητό.
Και αυτό γιατί η σκιά μας είναι ταραγμένη και άγρια. Είναι ένα καμίνι με
λιωμένη ενέργεια όπου όλος ο καταπιεσμένος μας θυμός, η θλίψη, η
ντροπή, η ενοχή και η άγρια κατάσταση μας βράζουν σε μια μανιασμένη
φρενίτιδα.
Το να ανακαλύψουμε τον χρυσό σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι για την
αδύναμη καρδιά. Μια καλή στρατηγική είναι να αξιοποιήσουμε την αρχέτυπη
δύναμη του Φοίνικα ( την προσωποποιημένη διαδικασία
ζωής-θανάτου-αναγέννησης).
Φέρνοντας αντιμέτωπο ένα αρχέτυπο (Φοίνικας) με ένα άλλο (Σκιά)
γινόμαστε πιο θαρραλέοι και πιο προσαρμόσιμοι όταν αντιμετωπίζουμε την
φωτιά και είναι πιο πιθανό να κερδίσουμε την ανθεκτικότητα της
αναγέννησης.
Εύκολο να το λες παρά να το κάνεις βέβαια, αλλά η ανακάλυψη του χρυσού
αξίζει τον κόπο. Γι αυτόν τον τύπο χρυσού ενισχύεται η εμπιστοσύνη και
το θάρρος μας. Αυτός ο τύπος χρυσού υποστηρίζει την αυτοεκτίμηση μας.
Μας κάνει πιο ανθεκτικούς, πιο ευρηματικούς και πιο πνευματικά ισχυρούς.
Αποκαλύπτει κρυμμένα ταλέντα, καταπιεσμένο πάθος και την πνιγμένη
δημιουργικότητα.
Το ενδιαφέρον είναι ότι για να αποκτήσουμε το θάρρος που χρειάζεται για
να ανακαλύψουμε τον χρυσό στο σκοτάδι, είναι ότι πρέπει να έχουμε ήδη το
θάρρος να κάνουμε το σκοτάδι μας συνειδητό.
Είναι σαν το παράδοξο απόφθεγμα του Τζωρτζ Όργουελ :
«Μέχρι να γίνουν συνειδητοί ποτέ δεν θα επαναστατήσουν και αφού επαναστατήσουν δεν μπορούν να γίνουν συνειδητοί».
Το καλό (και το κακό) πράγμα με το ασυνείδητο είναι ότι λειτουργεί πίσω
από την συνείδηση. Αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουμε μια εμπειρία
ζωής που θα κάνει το ασυνείδητο μας να μας δώσει το απαραίτητο θάρρος
για να κάνουμε το σκοτάδι μας συνειδητό θα μπορέσουμε να ενισχύσουμε το
θάρρος μας ανακαλύπτοντας τον χρυσό στη σκιά μας.
Εν τέλει, έχοντας κάνει το σκοτάδι μας συνειδητό, έχοντας σφυρηλατηθεί
από την φωτιά και έχοντας αναστηθεί σε έναν πανίσχυρο Φοίνικα, θα έχουμε
ανακαλύψει έναν ιερό χρυσό από το σκοτάδι και θα αποκαλύψουμε τα
βαθύτερα πάθη μας, τα κρυμμένα ταλέντα, την άγρια φύση και την έμφυτη
δημιουργικότητα μας.
Έτσι, μπορούμε να συνεχίσουμε την συμφιλίωση με την σκιά μας και την καλλιέργεια της γνησιότητας μας.
Με την ισχυρή σκιά στο πλευρό μας, ως σύμμαχο όχι ως εχθρό, ως ενότητα
όχι ως διάσπαση, το μονοπάτι της διαφώτισης ανοίγεται μπροστά μας.
