Το βλέμμα του ταξιδιώτη που εισέρχεται με πλοίο στο λιμάνι του Πειραιά αναπόφευκτα εστιάζει από μακριά στο πιο υψηλό αλλά και πιο απαξιωμένο κτίριο της πόλης. «Πύργος-φάντασμα», «κοιμισμένος γίγαντας», «το υψηλότερο γιαπί» είναι τα πιο συνηθισμένα «παρατσούκλια» που δόθηκαν στο ογδόντα τεσσάρων μέτρων και 22 ορόφων οικοδόμημα που αποτέλεσε την μεγαλύτερη ίσως αισθητική παρέμβαση αλλά και «πληγή» στην μεταπολιτευτική ιστορία του Πειραιά.
Η κατασκευή του ξεκίνησε επί χούντας το 1972 (αφού άλλαξε ο νόμος το 1968 που αύξησε το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος οικοδόμησης μέχρι 28 αλλά παρά τα εκάστοτε φιλόδοξα σχέδια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ). Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο της Ελλάδας μετά τον Πύργο των Αθηνών. Σήμερα μετά από 47 χρόνια και σύγχυση δεκαετιών από όλες τις δημοτικές αρχές ο δήμαρχος Πειραιά κ. Γιάννης Μώραλης δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι έχουν δρομολογηθεί όλες οι διαδικασίες για να κλείσει «η πληγή» και να αξιοποιηθεί ο πύργος με επενδύσεις (τουλάχιστον 50 εκατομμυρίων) επιτρέποντας πολλές χρήσεις στο εμπορο-ναυτιλιακό κέντρο του Πειραιά και εξασφαλίζοντας πόρους για το Δήμο το λιγότερο 900 χιλιάδων ευρώ ετησίως.
Με την ευκαιρία αυτή το Πρακτορείο πέρα από την αποκαλυπτική συνέντευξη του δημάρχου, πραγματοποίησε και δίνει στη δημοσιότητα σήμερα μια τηλεοπτική αυτοψία του πύργου με ένα video ντοκουμέντο, που περιλαμβάνει εικόνα από drone αλλά και καταγραφή με κάμερα της κατάστασης που επικρατεί μέσα στους ορόφους του ερειπωμένου πύργου του Πειραιά. Το ρεπορτάζ και την σκηνοθεσία υπογράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Κουβαράς.
«Θέλαμε αρχικά να το κατεδαφίσουμε»
Τις τελευταίες δεκαετίες ήταν αναπτυγμένη έντονη φημολογία περί έλλειψης στατικότητας του κτιρίου. «Για να πω κάτι οξύμωρο, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μώραλης, την προεκλογική περίοδο του 2014, είχαμε πει ότι θα τον γκρεμίσουμε τον πύργο εάν εκλεγούμε. Γιατί πιστεύαμε πραγματικά ότι ο πύργος αυτός για να μην έχει αξιοποιηθεί 45 χρόνια, θα υπήρχε κάποιο στατικό πρόβλημα. Υπήρχε ένας αστικός μύθος ότι ο πύργος του Πειραιά γέρνει, ότι έχει ένα πρόβλημα στατικό. Διαπιστώσαμε, από την πρώτη περίοδο ότι ο πύργος είναι μια χαρά ως κτίριο. Και έτσι μπήκαμε στη διαδικασία να κυνηγήσουμε την αξιοποίηση του.»Η αλήθεια είναι ότι η πολύ έντονη εικόνα της εγκατάλειψης του κτιρίου ιδιαίτερα σε ένα χώρο μεγάλης κινητικότητας καθώς εκεί βρίσκεται η παλιά παραδοσιακή αγορά του Πειραιά και ακριβώς απέναντι από την προβλήτα όπου αγκυροβολούν μεγάλα πλοία στο λιμάνι και συνεπώς συγκεντρώνονται μεγάλες μάζες ταξιδιωτών, δίνει αρνητικές εντυπώσεις.
«Είναι κακή η εικόνα και γι αυτούς που μπαίνουν στο λιμάνι του Πειραιά αλλά και για εκείνους που καθημερινά κυκλοφορούν στην πόλη του Πειραιά», τονίζει ο κ. Μώραλης και προσθέτει με έμφαση:
«Και είναι το υπ αριθμόν ένα περιουσιακό στοιχείο του Πειραιά που παρέμενε αναξιοποίητο».
Ένα ερειπωμένο γιαπί αποκτά ανάδοχο
Σήμερα στον πύργο του Πειραιά χρησιμοποιούνται μόνο το ισόγειο και οι δύο πρώτοι όροφοι. Χωρίς ασανσέρ και με πολύ παλιές υποδομές ακόμη και εκεί η εγκατάλειψη είναι έντονη. Στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες, είδαμε ένα γραφείο της ομάδας του Εθνικού, μια αίθουσα πυγμαχίας.Ανεβήκαμε με την κάμερα όμως σε υψηλότερο όροφο και αμέσως η εικόνα γίνεται αποκαρδιωτική. Σκόνη, σπασμένα παράθυρα, τσιμέντα εγκαταλελειμμένα ελάσματα. Βγαίνουμε σε μια ταράτσα με εκπληκτική θέα μεν προς το λιμάνι αλλά τρομακτική προς την πλευρά του κτιρίου.
