Από την Γοητεία στην Απογοήτευση: Μια σχέση αμφίδρομη

Από την γοητεία στην «από»γοήτευση, η «πρόθεση» κάνει την διαφορά! Και τι εννοώ; Θυμηθείτε όλες εκείνες τις στιγμές που γοητευτήκατε από κάτι ή από κάποιον, είτε αυτό είναι στόχος, είτε είναι συναίσθημα, είτε είναι κατάσταση, είτε είναι σύντροφος, είτε είναι φίλος, είτε οικογένεια κλπ. Γοητεία είναι αυτή η ιδιαίτερη δύναμη που έχει η ακτινοβολία και η χάρη της ομορφιάς ενός προσώπου, μιας κατάστασης, ενός στόχου και η έλξη που προκαλεί.

Ποια ήταν η πρόθεση σας; να το έλξετε, να γευτείτε και να ζήσετε με αυτό και μέσα από αυτό; Και τελικά τι έγινε; Αν το ήλξατε και απολαμβάνετε την ακτινοβολία και την χάρη του μέχρι και σήμερα, δύσκολα νιώθετε το αίσθημα της απογοήτευσης, σωστά; Αν όμως νιώθετε απογοήτευση, τελικά τι έγινε;
Στην ουσία η απογοήτευση είναι το αποτέλεσμα του λόγου που δεν κατακτήσαμε αυτό που μας γοήτευσε εξ αρχής. Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες, είπε ο Eric Hoffer, Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος. Είναι λοιπόν το δυσάρεστο συναίσθημα ματαίωσης λόγω μη ικανοποίησης και μη πραγματοποίησης ενός επιθυμητού γεγονότος. Είναι αυτός ο ψυχικός πόνος που βιώνουμε όταν κάτι / κάποιος που νομίζαμε ότι πιστεύαμε, πολύ ξαφνικά αντιστρέφεται. Στην ουσία καταρρέει μέσα μας η ασφάλεια και η σιγουριά που νιώθαμε και είμαστε εκτεθειμένοι σε μια νέα συνθήκη. Αυτός ο πόνος είναι τόσο επώδυνος και αβάσταχτος που γίνεται ένα τείχος το οποίο μας αποκόβει από τον υπόλοιπο κόσμο και μας οδηγεί σε απομόνωση, απόσυρση και αποξένωση.

Η απογοήτευση γεννά επίσης και άλλα συναισθήματα όπως τον θυμό, το αίσθημα αδικίας και της αγανάκτησης τόσο προς τον εαυτό μας όσο και προς τους άλλους και έτσι βρισκόμαστε μέσα σε ένα κυκεώνα δύσκολων και επώδυνων συναισθημάτων με αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει πως βρεθήκαμε εδώ. Αυτός λοιπόν ο ψυχικός πόνος είναι ένα εσωτερικό καμπανάκι. Οι περισσότεροι από εμάς σε κάθε χτύπο του θυμόμαστε και νιώθουμε την ματαίωση του στόχου και μπαίνουμε όλο πιο βαθιά στον πόνο. Όμως όλα είναι θέμα αντίληψης! Αυτό το εσωτερικό καμπανάκι είναι εκεί σαν το ξυπνητήρι αφύπνισης για να μας υπενθυμίσει ότι δεν ακολουθούμε το χρήσιμο και ωφέλιμο μονοπάτι για εμάς και μας πονάμε!
Ποιος είναι ο δρόμος, η πορεία λοιπόν που ακολουθούμε και τελικά φτάνουμε στην απογοήτευση; Η «αδύναμη» πρόθεση! Και πιο συγκεκριμένα, μια πρόθεση που δεν εκπληρώθηκε, δεν επιτεύχθηκε. Κι αυτό διότι η πρόθεση είναι η ψυχική κίνηση που κάνει κάποιον να τείνει προς κάποιον σκοπό. Άλλο πρόθεση άλλο ελπίδα και προσδοκία!
Αν η πρόθεση μας δηλαδή οι λόγοι, τα αίτια που γοητευόμαστε από κάτι δεν είναι ξεκάθαρα, είναι αδύναμα και δεν εξυπηρετούν τις βασικές αρχές του αυτοσεβασμού και της αυταγάπης τότε με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθήσουμε τον μονόδρομο που βγάζει στην απογοήτευση.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι να αντιληφθούμε αλλιώς αυτό το εσωτερικό καμπανάκι και να αναλογιστούμε τι έγινε, τι συνέβη και ποια είναι η αιτία. Αυτή η συνειδητοποίηση μας οδηγεί σε μια καινούργια «πρό»θεση γοητείας σαφώς πιο ξεκάθαρη, πιο ισχυρή και πιο ωφέλιμη. Έχοντας ολοκληρώσει όλες τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις για τον εαυτό μας, είναι η στιγμή να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο μονοπάτι που οδηγεί και εκπλήρωση και επίτευξη της πρόθεσης μας.