Η ιστορία της αγαπημένης πριγκίπισσας του ελληνικού και...
ρωσικού λαού που θρήνησαν τον ξαφνικό χαμό της και προς τιμήν ονομάστηκε λεωφόρος, νοσοκομείο και για εκείνη γράφτηκαν πολλά ποιήματα.
Τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, πολλοί Έλληνες τη διασχίζουν καθημερινά, ή ακόμη, τυχαίνουν να περνούν έξω από το Νοσοκομείο Αλεξάνδρα. Πόσοι όμως γνωρίζουν την ιστορία της πριγκίπισσας από την οποία πήραν το όνομά τους...
Την εντυπωσιακή, ξανθή γαλανομάτα Αλεξάνδρα, το τρίτο παιδί και πρώτη κόρη του Γεωργίου Α’ και της Όλγας. Το όμορφο εκείνο κορίτσι που ενέπνευσε ποιητές και λογοτέχνες της εποχής της, οι οποίοι την συμπεριέβαλαν στο έργο τους...
Η σαγηνευτική βασιλοπούλα, ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την Ελλάδα. Η θλίψη της ήταν μεγάλη όταν αναγκάστηκε να την αποχωριστεί σε νεαρή ηλικία για να παντρευτεί στα 19 της χρόνια, το μεγάλο δούκα Παύλο -πρώτο εξάδελδο της μητέρας της και μικρότερο αδελφό του τότε τσάρου Αλέξανδρου. Ο ελληνικός λαός της επεφύλαξε συγκινητικό αποχαιρετισμό, ενώ κανείς τότε δεν θα μπορούσε να φανταστεί τί θα συνέβαινε δύο χρόνια αργότερα...
Θεωρείται ως μία από τις πιο εντυπωσιακές γαλαζοαίματες στην ιστορία, που συνδύαζε το εξωτερικό κάλλος με την ομορφιά της ψυχής... Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1870 στη βασιλική έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας, υιοθετώντας τα ήθη και τις ελληνικές παραδόσεις.
Είναι εύστοχος ο χαρακτηρισμός του Θεόδωρου Βελλιανίτη :”η πολυαγαπημένη κόρη των Αθηνών”.
Η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα μετά το γάμο της με το Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς, έγινε Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας. Ωστόσο, η ζωή εκεί δεν της άρεσε καθόλου εκεί και ήταν ιδιαίτερα μελαγχολική καθώς της έλειπε ο ελληνικός ήλιος και το γλυκό κλίμα της Ελλάδας.
Η άτυχη πριγκίπισσα, παθαίνει εκλαμψία κατά τη γέννα του δεύτερου παιδιού της, Ντιμίτρι και χάνει τη ζωή της.
“Ο θάνατός της εις την Ελλάδα επροξένησε απερίγραπτον θλίψιν, ίσως δε ουδεμία τοιαύτη υπήρξε βαθυτέρα και γενικοτέρα αυτής”, έγραψε ο Θ. Βελλιανίτης.
Στις πόλεις και τα χωριά, στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες, κρεμάστηκαν μαύρα υφάσματα, ενώ οι εφημερίδες αφιέρωναν για πολλές πολλές μέρες σε εκείνη τα πρωτοσέλιδά τους. Επί μήνες, δε δημοσιεύονταν εκατοντάδες ποιήματα.
Η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα με το σύζυγό της.
Δυστυχώς, η ατυχία επακολούθησε και τα άλλα μέλη της οικογένειά της...
Ο γιός της, ο Μέγας Δούκας Ντιμίτρι -ο οποίος σκότωσε τον περίφημο Ρασπούτιν το 1916 - χάνει τη ζωή του δύο χρόνια αργότερα στα γεγονότα που ακολούθησαν την επανάσταση των μπολσεβίκων. Ο σύζυγός της, Μέγας Δούκας Πέτρος, καταδικάσθηκε επανειλημμένα κι εκτελέστηκε τέσσερις μήνες μετά το γιό του.
Ο γάμος της μοναχοκόρης της με τον Μεγάλο Δούκα της Σουηδίας Γουλιέλμο ακυρώθηκε με απόφαση της Ρωσικής Ιεράς Συνόδου.
Η αίσθηση της απώλειας της Αλεξάνδρας ήταν σημαντική και στην Ρωσία, καθώς κι εκεί η παρουσία της είχε πάρει συμβολικές διαστάσεις. Για τους Ρώσους ήταν η ορθόδοξη πριγκίπισσα που παντρεύτηκε Μέγα Δούκα μετά τη Σοφία Παλαιολόγου, τη σύζυγο του Ιβαν Γ΄ Βασιλίεβιτς, που βασίλευσε τέλη 16ου-αρχές 17ου αιώνα. Η Δούκισσα συνέβαλε στην άρση του φεουδαλικού συστήματος και του ζυγού των τατάρων, ενώ είχε πάρει πρωτοβουλία για ανέγερση τριών Μητροπολιτικών Ναών στο Κρεμλίνο και του περίφημου Ανακτόρου Γρανοβιτάϊα που χρησίμευε ως μουσείο και Θησαυροφυλάκιο.
Η Αλεξάνδρα, κατά κάποιον τρόπο, αποτελούσε τη “γέφυρα”μεταξύ των ορθόδοξων λαών της Ρωσίας και της Ελλάδας.
Στην Ελλάδα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων αποφάσιζε να μετονομάσει την οδό Σταδίου σε οδό Αλεξάνδρας, ενώ με μεταγενέστερες αποφάσεις ονομάστηκε σε λεωφόρο Αλεξάνδρας ο δρόμος που συνδέει το κέντρο της πόλης με τους Αμπελόκηπους. Ο Δήμος Πειραιώς έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία, ενώ η σωζόμενη μέχρι σήμερα γέφυρα στο Θησείο ονομάστηκε σε “Γέφυρα Αλεξάνδρας”.
Με πρωτοβουλία του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Παύλου Ιωάννου, του μητροπολίτη Αθηνών Γερμανού και του δημάρχου Αθηναίων Μιχαήλ Μελά αποφασίστηκε και η ανέγερση Νοσοκομείου στη μνήμη της, ενώ το 1954, εγκαινιάστηκε το “Μαιευτήριον Αλεξάνδρα” το οποίο ολοκληρώθηκε με κονδύλια από το “Σχέδιο Μάρσαλ”.
