έδιωξαν από το σπίτι γιατί τον θεωρούν μάγο. Μια ακτιβίστρια από τη Δανία του έσωσε τη ζωή. Το γεγονός έγινε το 2016 και ένεκα της ακτιβίστριας, Άννα Ρίγκεν Λόβεν που ζει μόνιμα στη Νιγηρία, έκανε το γύρο του διαδικτύου.
Στο αγοράκι δόθηκε το όνομα Χόουπ που σημαίνει ελπίδα. Ο Χόοουπ περιπλανιόταν γυμνός, άπλυτος και πεινασμένος επί οκτώ μήνες χωρίς να τον βοηθάει κανείς μέχρι που βρέθηκε στο διάβα του η Λόβεν.
Στη Νιγηρία και κυρίως στην επαρχία, χιλιάδες μικρά παιδιά εκδιώκονται από το σπίτι τους επειδή οι γονείς τους θεωρούν ότι είναι μάγοι και μάγισσες πολλά εκ των οποίων βασανίζονται από τους ίδιους τους γονείς τους, μέχρι θανάτου, προκειμένου να «εξορκιστεί» το κακό.
Κατηγορούμενα για μαγεία, υφίστανται ξυλοδαρμούς, κακοποιήσεις και σκληρά βασανιστήρια, σύμφωνα με καταγγελία βρετανικής οργάνωσης που δραστηριοποιείται στη χώρα.
Η μαγεία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των αφρικανικών κοινωνιών, είναι ριζωμένη στην κουλτούρα τους αλλά και συνυφασμένη με την εξουσία, αφού συμβάλει στη διαιώνισή της. Η ύπαρξη των παιδιών μάγων όμως είναι ένα φαινόμενο αρκετά πρόσφατο.
Μάλιστα, οι Αρχές του Μαλάουι, της Τανζανίας και του Μπουρούντι έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, καθώς τα μέχρι τώρα μέτρα αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά.
Όπως δημοσιοποιούν δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν για να σώσουν κυρίως τα παιδιά με αλμπινισμό από τους μάγους βουντού που τα απάγουν και τα δολοφονούν προκειμένου να κάνουν τελετές.
Πιστεύουν ότι το χαρακτηριστικό χρώμα τους είναι απόδειξη πως έχουν υπερφυσικές δυνάμεις και ότι τα μέλη του σώματός τους είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά για την κατασκευή μαγικών φίλτρων στις τελετές μαύρης μαγείας. Φτάνουν δε να πληρώνουν μέχρι και 70.000 ευρώ για να αγοράσουν το συνολικό «πακέτο» των οργάνων και των μελών ενός αλμπίνου.
O Tobie Nathan, ομότιμος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, με ειδίκευση στην Eθνοψυχιατρική, είναι ο συγγραφέας εκτός των άλλων και του βιβλίου «L’Étranger ou le pari de l’autre» (Ο Ξένος ή το στοίχημα του άλλου), που επανέρχεται στο φαινόμενο των παιδιών μάγων που εμφανίστηκε εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια.
Όπως χαρακτηριστικά αφηγείται: «Στα πλαίσια της εθνοψυχιατρικής το 1986 στην παιδοψυχιατρική πτέρυγα Bobigny με καθηγητή τον Lebovici κατά τις συνεδρίες είδα ένα παιδί που το είχαν κάψει με σίδερο οικιακής χρήσης… αργότερα έστειλα έναν από τους Κογκολέζους φοιτητές μου στο σπίτι της οικογένειας. Η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν ο 8χρονος της οικογένειας δήλωσε : “Είμαι ένας μάγος. έφαγα το μικρό μου αδερφό και θα πεθάνει”. Αυτή ήταν η αιτία της επίθεσης. Στη συνέχεια είδα πολλές δεκάδες αντίστοιχες περιπτώσεις. Λίγο-πολύ παντού λειτούργησε ο ίδιος μηχανισμός. Υπάρχει μια οικογένεια που τη βρίσκουν πολλές δυστυχίες. Όπως στο Κογκό, πόλεμος και επιδημίες. Και όταν τους βρίσκει το κακό αναρωτιούνται από που έρχεται, ποιος ευθύνεται».
Η οργάνωση Stepping Stones που δραστηριοποιείται στη Νιγηρία υποστηρίζει ότι έχει στην κατοχή της στοιχεία «που ξεδιπλώνουν τη φρίκη» για εκατοντάδες παιδιά της επαρχίας Ακουα Ιμπομ, υπογραμμίζοντας ότι πολλά από αυτά τα παιδιά βασανίζονται από τις ίδιες τους τις οικογένειες. Εκπρόσωπος της οργάνωσης που παρουσιάζει τα στοιχεία στην Υπατη Αρμοστεία στο Λονδίνο, στο πλαίσιο έρευνας, δηλώνει ότι καθώς η πίστη στη μαγεία είναι βαθιά ριζωμένη στη χώρα, πολλοί γονείς τείνουν να κατηγορούν τα παιδιά τους για τις δυσκολίες της καθημερινότητας. «Το πρώτο βήμα για τα παιδιά που κατηγορούνται για μαγεία, είναι ο εξορκισμός», αναφέρεται στην έκθεση, «στη συνέχεια παραμένουν αλυσοδεμένα, στερούνται την τροφή και πέφτουν θύματα βασανισμών μέχρι να ομολογήσουν». Ανάμεσα στις περιπτώσεις που έχουν συγκλονίσει την οργάνωση είναι αυτές δίδυμων αγοριών που ο πατέρας τους τα έθαψε ζωντανά, ενός 11χρονου αγοριού που πέθανε αφότου η οικογένειά του τον έλουσε με βιτριόλι και ενός κοριτσιού που απέκτησε μόνιμη αναπηρία όταν ο πατέρας της τής κάρφωσε καρφιά στο κεφάλι. Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση της Νιγηρίας προσπαθεί να αντιμετωπίσει το θέμα, σύμφωνα μάλιστα με νομοθεσία του 2008 θεωρείται παράνομη η καταγγελία παιδιού για μαγεία.
Η οργάνωση Safe Child Africa που δραστηριοποιείται για τα παιδιά που κακοποιούνται στην Αφρική καταθέτει τη δική της εμπειρία, η οποία περιλαμβάνει πολλές σοκαριστικές ιστορίες παιδιών που κατηγορήθηκαν για μαγεία. Όπως αυτήν της Mercy.
Δυστυχώς, η μητέρα της Mercy πέθανε και ο πατέρας της γύρισε την πλάτη, αφήνοντας την Mercy να ζήσει με τον θείο και την κόρη του. Η Mercy βρήκε το νέο της σπίτι περιορισμένο και αποπνικτικό, προτιμώντας αντίθετα να εξερευνά τον έξω κόσμο. Αυτή η συμπεριφορά θεωρήθηκε ύποπτη και σύντομα ακολούθησαν κατηγορίες μαγείας. Οι υποψίες ότι η Mercy ήταν μάγισσα επιβεβαιώθηκαν από έναν τοπικό πάστορα.
Η Mercy προσπάθησε να βρει καταφύγιο σε ένα τοπικό σπίτι φροντίδας, αλλά ακόμη και εκεί υποβλήθηκε σε περαιτέρω κακοποίηση και εκφοβισμό, όταν επανέλαβε την ιστορία της. Με τη βοήθεια τελικά της Safe Child Africa, η Mercy ζει τώρα με έναν αξιόπιστο κηδεμόνα και περιβάλλεται από φίλους στο νέο της σχολείο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα παιδιά κατηγορούνται για μαγεία στη Νιγηρία. Είναι οι λόγοι της κοινωνικής δυστυχίας, της φτώχειας, της αμορφωσιάς, του αποκλεισμού.
Και για όλα τα κακά του κόσμου φταίνε πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες μπορεί να κρυφτούν σε ένα παιδί.
Μάλιστα, ορισμένες εκκλησίες και νιγηριανές ταινίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση αυτής της πίστης. Και υπάρχουν πολλοί λεγόμενοι πάστορες που «μαρκάρουν» τα παιδιά ως μάγους ή μάγισσες και στη συνέχεια χρεώνουν τέλη για να τα εξορκίσουν.
Εν πολλοίς στις χώρες των δυτικών ακτών της Αφρικής, αν είσαι παιδί μπορεί να πωληθείς από την οικογένειά σου, συχνά μόλις για 30 δολάρια. Οι «αγοραστές» υπόσχονται αόριστα στις οικογένειες, την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή, αλλά αυτό που πραγματικά περιμένει τα παιδιά αυτά είναι η σκλαβιά.
Τα παιδιά – εμπορεύματα στο σκλαβοπάζαρο της Αφρικής, υπόκεινται σε σωματική και ψυχολογική κακοποίηση κι εξαναγκάζονται να εργάζονται από το πρωί μέχρι το σούρουπο μακριά από τα σπίτια τους.
Αν δεν είναι σκλάβοι, τότε μπορεί να είναι μάγοι…
