"Η πρώτη αληθινή αγάπη είναι πάντα και η τελευταία." γράφει ο...
Πολωνός γνωμικογράφος Andrzej Majewski.
Όταν διάβασα αυτά τα λόγια, σκέφτηκα πόσο μεγάλη αλήθεια κρύβεται μέσα σε λίγες λέξεις.
Οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, όσο περνούν τα χρόνια γίνονται όλο και πιο περίπλοκες, δύσκολες και προβληματίζουν τους περισσότερους. Διάφορες αναγνώστριες - με αφορμή κάποια κείμενά μου που αφορούν τον έρωτα και την αγάπη- μου γράφουν τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες. Όλες έχουν κάτι κοινό: τον πόνο που έχουν βιώσει εξαιτίας της ελλειμματικής συμπεριφοράς κάποιων ανδρών. Βέβαια, κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να συμβεί και στο ισχυρό φύλο.
Το γενικεύω, λοιπόν, κι αναφέρομαι σε εκείνους - είτε γυναίκες ,είτε άνδρες- που απογοητευμένοι κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και διακρίνουν τα σημάδια της θλίψης που έχουν αισθανθεί. Τις ρυτίδες της λύπης που έχουν χαρακτεί βαθιά μέσα τους.
Και να φανταστεί κανείς πως όλα ξεκινούν με εκείνο το καρδιοχτύπι, την υπερδραστηριότητα του μυαλού, την “ηλεκτρική εκκένωση”, τη ζωντάνια του σώματος, που ένιωθαν κάποτε για κάποιον... Το συγκλονιστικό συναίσθημα που είναι ικανό να σε κάνει να ανέβεις με τη “μαγική σου σκούπα” μέχρι τον παράδεισο... Έρχεται όμως η στιγμή που πέφτεις με κάθετη βουτιά στα τάρταρα...
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Μέχρι που αποφασίζεις να σκέφτεσαι περισσότερο και να αισθάνεσαι λιγότερο. Ο φόβος της απώλειας σε έχει κατακλύσει. Σκέφτεσαι πως αν ερωτευτείς ξανά ενδέχεται πάλι να πληγωθείς, οπότε αποφεύγεις να το ξανακάνεις. Υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως δεν θα επιτρέψεις στο συναίσθημά σου να λειτουργήσει την επόμενη φορά, τόσο δυνατά.
Να ξέρεις, όμως, πως αργά ή γρήγορα, θα έρθει εκείνη η μέρα, που το δικό σου χέρι θα αξίζει να "χάνεται" μέσα στο δικό του. Τα δαχτυλά σου θα ξαπλώνουν με εμπιστοσύνη πάνω στην παλάμη του. Θα ζεις μαζί του έντονες στιγμές, αλλά η ψυχή σου και η καρδιά σου θα είναι ήρεμες πια...
Θα κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και δεν θα πονάς. Γιατί θέλω να πιστεύω πως για κάθε άνθρωπο, υπάρχει κάποιος εκεί έξω που του ταιριάζει... Χωρίς προσπάθεια... Θα προκύπτει έτσι απλά... Κάποια στιγμή... θα έρθει...
Με την ελπίδα, πως αυτή η αγάπη, δε θα ραγίσει στον καθρέφτη όπως οι προηγούμενες...
