Αυτά είναι όσα έμαθα...
Να μοιράζομαι τα πάντα.
Να παίζω τίμια.
Να μη χτυπώ τους άλλους.
Να βάζω τα πράγματα στη θέση τους.
Να τακτοποιώ, όταν έχω δημιουργήσει ακαταστασία.
Να μην παίρνω πράγματα, που δεν μου ανήκουν.
Να ζητώ συγνώμη, όταν πληγώνω κάποιον.
Να πλένω τα χέρια μου πριν από το φαγητό.
Να τραβώ το καζανάκι.
Τα ζεστά κουλουράκια και το κρύο γάλα μου κάνουν καλό.
Να ζω μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνω, να σκέπτομαι, να ζωγραφίζω, να σχεδιάζω, να τραγουδάω, να χορεύω, να παίζω και να εργάζομαι καθημερινά.
Να παίρνω έναν υπνάκο κάθε μεσημέρι.
Όταν βγαίνω έξω, να προσέχω τα αυτοκίνητα, να κρατάω το χέρι αυτού που είναι μαζί μου και να μην απομακρύνομαι από τους δικούς μου.
Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς είναι κάπου σ’ αυτή τη λίστα. Ο Χρυσός Κανόνας είναι κι αυτός εκεί. Οικολογία και πολιτική και ισότητα και ισορροπημένη ζωή. Πάρτε οποιοδήποτε από αυτά τα στοιχεία, ξαναδιατυπώστε το με εξελιγμένους όρους ενηλίκων και εφαρμόστε το στην οικογενειακή σας ζωή, στη δουλειά σας, στην κυβέρνηση σας ή στον κόσμο σας και θα διαπιστώσετε ότι ισχύει, είναι σαφές και σταθερό.
Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι εμείς – όλος ο κόσμος – τρώγαμε κουλουράκια, πίναμε γάλα και γύρω στις τρεις το μεσημέρι πέφταμε στο κρεβάτι μας για έναν υπνάκο. Ή αν όλες οι κυβερνήσεις διέθεταν μια βασική πολιτική βάσει της οποίας θα άφηναν όλα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και θα καθάριζαν όποια «ακαταστασία» δημιουργούσαν.
Όπως επίσης ισχύει ότι, ασχέτως ηλικίας, όταν βγαίνει κανείς έξω στον κόσμο θα πρέπει να «κρατάει το χέρι» αυτών που είναι μαζί του και να μένει κοντά τους.
Robert Fulghum, All I Really Need to Know I Learned in Kindergarten], 1986
