Σε κατοικούνε θεοί, ξελογιάστρα μου Λήμνο

Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης

Ο μοναδικός απ’ τους 12 αρχαίους Ελληνικούς θεούς, που έφυγε απ’ τον Όλυμπο και έζησε κάπου αλλού, ήταν ο Ήφαιστος. Για την ακρίβεια τον πέταξε ο Δίας και ύστερα από 3 μέρες πτήση πάνω απ’ το Αιγαίο, προσγειώθηκε στη Λήμνο, έξω απ’ το χωριό Ρεπανίδι. Εδώ, στο νησί, δίδαξε τους κατοίκους την τέχνη της φωτιάς και της μεταλλουργίας.

Στο... 

 

 

 

 

καθένα απ’ τα 33 μικρά χωριά της Λήμνου υπάρχουν και 2-3 «καζάνια», δηλαδή αποστακτήρια, όπου οι κάτοικοι φτιάχνουν το εξαιρετικής ποιότητας σπιτικό ούζο, σε σιγανή φωτιά, με κληματόβεργες, όπως τους δίδαξαν ο Ήφαιστος και ο Διόνυσος.

Ο Όμηρος γράφει για το περίφημο κόκκινο μπρούσκο Λημνιό κρασί. Το κρασί αυτό εξακολουθεί να παράγεται και σήμερα στο νησί, απ’ τα αυτοφυή κλήματα της ποικιλίας «καλαμπάκι» στις εύφορες πλαγιές των λόφων. Ένα άλλο περίφημο κρασί της Λήμνου είναι το Μοσχάτο Αλεξανδρείας, ένα άσπρο ξηρό με φίνο άρωμα και μοναδική γεύση. Η ρετσίνα επίσης έχει μια ιδιαίτερη γεύση και άρωμα σταφυλιού στη γλώσσα σου.

Η Λήμνος είναι ένας τεράστιος αμπελώνας. Παράγει ένα πολύ αρωματικό γλυκάνισο, με το οποίο εμπλουτίζουν το ούζο. Τα εμφιαλωμένα κρασιά της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών και των ιδιωτικών οινοποιείων βραβεύονται κάθε χρόνο στις διεθνείς εκθέσεις και εξάγονται σ’ όλο τον κόσμο.

Πού οφείλεται η μοναδική αυτή ποιότητα και γεύση των κρασιών της Λήμνου; Στο ηφαιστιογενές χώμα του νησιού, στην μεγάλη ηλιοφάνεια, και στην παράδοση, στα δρύινα βαρέλια, στην τέχνη του σπιτικού. Ο μούστος περιέχει ψηλά «σάκχαρα» και «μπωμέ», γι’ αυτό και μεγάλες εταιρίες εμφιάλωσης κρασιών, όπως λ.χ. ο Μπουτάρης, η Σαντορίνη κ.ά., ακόμα και Γαλλικές εταιρίες, αγοράζουν εκατοντάδες τόνους χύμα μούστο απ’ το οινοποιείο του συνεταιρισμού στη Μύρινα, για να εμπλουτίσουν τα δικά τους κρασιά με άρωμα και γεύση.

  Οι σημερινοί κάτοικοι της Λήμνου κρατούν τις παραδόσεις. Στα «καζάνια» στα χωριά και στα δρύινα βαρέλια στα σπίτια παράγουν το υπέροχο ούζο και το κρασί, και πίνουν αυτοί και οι φίλοι επισκέπτες του νησιού αυθεντικό κρασί-νέκταρ, που συνοδεύει την αμβροσία, δηλαδή πεντανόστιμη φέτα καλαθάκι, κασκαβάλι, αλίπαστα Νέας Κούταλης, φλωμάρια με αλανιάρη κόκορα, μελανούρια Μούδρου, άγριους σαργούς Κάσπακα, φιλέτο πελαγίσιο ξιφία και μπαρμούνια Μούρτζουφλου.

Στη Λήμνο οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι, όπως οι αρχαίοι «ξένιοι» θεοί. Σε θεωρούν δικό τους άνθρωπο, σαν να σε γνωρίζουν από πολλά χρόνια, κι ας έχεις πάει για πρώτη φορά. Μαζί με την καρδιά τους, ανοίγουν και το κελάρι τους να σε κεράσουν το άρωμα του νησιού. Πάντα υπολογίζουν να κάνουν ένα βαρέλι επιπλέον για τους φίλους. Κι αν δεν θέλεις να υποχρεωθείς, απλούστατα αγοράζεις μια-δυο νταμιτζάνες χύμα κρασί - πάμφθηνο!

Λένε για τη Λήμνο ότι όποιος την επισκεφτεί, ξελογιάζεται και θέλει να ξαναπάει. Στη Λήμνο αισθάνεσαι τις ρίζες σου, περπατάς στα μέρη που έζησαν οι αρχαίοι πρόγονοι, αισθάνεσαι Αργοναύτης, πίνεις το νέκταρ όπως οι αρχαίοι θεοί...