Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ας πούμε ότι ο γιος έγραψε καλά και πέρασε σε μια σχολή.
Πανηγύρια, χαρές, συγχαρητήρια, κεράσματα κλπ.
Ο γιος έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει – η φοιτητική ζωή είναι ευχάριστη. Μπορεί να ζητήσει για δώρο και κανένα μικρό αυτοκίνητο, καινούργιο λαπτοπ κλπ.
Οι γονείς όμως;
Για να δούμε ένα πιθανό σενάριο, τι τους περιμένει από εδώ και πέρα:
Ας πούμε ότι ο γιος έγραψε καλά και πέρασε σε μια σχολή.
Πανηγύρια, χαρές, συγχαρητήρια, κεράσματα κλπ.
Ο γιος έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει – η φοιτητική ζωή είναι ευχάριστη. Μπορεί να ζητήσει για δώρο και κανένα μικρό αυτοκίνητο, καινούργιο λαπτοπ κλπ.
Οι γονείς όμως;
Για να δούμε ένα πιθανό σενάριο, τι τους περιμένει από εδώ και πέρα:
- Ενοίκιο, έπιπλα, εξοπλισμός, βιβλία, βοηθήματα.
- Εισιτήρια πήγαινε – έλα.
- Κοινόχρηστα, λογαριασμοί, φαγητό, ρούχα κλπ.
- Ατομικά έξοδα, φραπεδάκια, τσιγαράκια, κινητό κλπ.
Πέντε χρόνια x 1.200 το μήνα = 72.000 ευρώ
Δύο χρόνια μεταπτυχιακό, πρακτική, στρατιωτικό, άλλα 28.800 ευρώ.
Σύνολο: 100.800 ευρώ.
Και μετά από όλα αυτά, όταν θα έχουν αρχίσει να ασπρίζουν τα μαλλιά των γονιών απ’ τις θυσίες, αγωνίες και στερήσεις, ο γιος θα είναι άνεργος με το πτυχίο στο χέρι.
Κι αφού περάσουν 1-2 χρόνια στο ψάξιμο δουλειάς, βιογραφικά κλπ. (εννοείται ότι όλο αυτό το διάστημα θα συνεχίσουν οι γονείς να πληρώνουν) μιαν ωραία πρωία θα φύγει για τη Σουηδία για να βρει δουλειά εκεί.
Και μιαν άλλη ωραία πρωία θα τα φτιάξει με κάποια σουηδέζα συνάδελφο, θα παντρευτούν, θα κάνουν κι ένα-δυο παιδιά Σουηδόπουλα που θα μιλάνε σπασμένα ελληνικά, θα μείνουν εκεί για πάντα – όπου γη και πατρίς – και κάθε καλοκαίρι με την άδεια θα πηγαίνουν για διακοπές στη Ρόδο για ηλιοθεραπεία να ζεσταθεί το κοκαλάκι τους.
Και θα περνούν και 1-2 μέρες να δουν και τα γεροντάκια, τον παππού και τη γιαγιά…
- Εισιτήρια πήγαινε – έλα.
- Κοινόχρηστα, λογαριασμοί, φαγητό, ρούχα κλπ.
- Ατομικά έξοδα, φραπεδάκια, τσιγαράκια, κινητό κλπ.
Πέντε χρόνια x 1.200 το μήνα = 72.000 ευρώ
Δύο χρόνια μεταπτυχιακό, πρακτική, στρατιωτικό, άλλα 28.800 ευρώ.
Σύνολο: 100.800 ευρώ.
Και μετά από όλα αυτά, όταν θα έχουν αρχίσει να ασπρίζουν τα μαλλιά των γονιών απ’ τις θυσίες, αγωνίες και στερήσεις, ο γιος θα είναι άνεργος με το πτυχίο στο χέρι.
Κι αφού περάσουν 1-2 χρόνια στο ψάξιμο δουλειάς, βιογραφικά κλπ. (εννοείται ότι όλο αυτό το διάστημα θα συνεχίσουν οι γονείς να πληρώνουν) μιαν ωραία πρωία θα φύγει για τη Σουηδία για να βρει δουλειά εκεί.
Και μιαν άλλη ωραία πρωία θα τα φτιάξει με κάποια σουηδέζα συνάδελφο, θα παντρευτούν, θα κάνουν κι ένα-δυο παιδιά Σουηδόπουλα που θα μιλάνε σπασμένα ελληνικά, θα μείνουν εκεί για πάντα – όπου γη και πατρίς – και κάθε καλοκαίρι με την άδεια θα πηγαίνουν για διακοπές στη Ρόδο για ηλιοθεραπεία να ζεσταθεί το κοκαλάκι τους.
Και θα περνούν και 1-2 μέρες να δουν και τα γεροντάκια, τον παππού και τη γιαγιά…
