Σελίδες

Thessaloniki video tour

18/6/17

Το χιούμορ στη σχέση: Πώς να το χρησιμοποιείτε για να αποφεύγετε τους καβγάδες


Το χιούμορ μπορεί να μας βοηθήσει να απεμπλακούμε συναισθηματικά από μια σύγκρουση ή έναν καβγά σε μια σχέση, προσφέροντας μια ανάπαυλα γέλιου, και διευκολύνοντας την άμεση αλλαγή του σκηνικού. Λίγη υπερβολή, λίγοςαυτοσαρκασμός, και μια κάποια αδιόρατη ειρωνία μπορούν να αναχαιτίσουν τις κακεντρεχείς απαντήσεις και να προσφέρουν και στους δυο μας την ευκαιρία να χειριστούμε την κατάσταση πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα τα καταφέρναμε χωρίς το χιούμορ. Μια γυναίκα  θα μπορούσε να πει: "Είμαι έξαλλη μ’ αυτό που έγινε. Και είμαι σίγουρη ότι πεθαίνεις ν’ ακούσεις τις λεπτομέρειες". Και ο άνδρας θα μπορούσε να απαντήσει: "Αχ, ναι, σε παρακαλώ, μη με κρατάς άλλο σε αγωνία, ξέρεις πόσο λατρεύω να σε βλέπω θυμωμένη!". Τέτοιου είδους σχόλια μπορούν να λειτουργήσουν μόνο όταν δεν διατυπώνονται με τόσο σαρκασμό, ώστε να φτάσουν στο σημείο να ερμηνευτούν ως επίκριση.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των ζευγαριών αποτελούσαν ανέκαθεν αγαπημένο θέμα των γελοιογράφων, γιατί οι φιλονικίες μέσα στο σπίτι χαρακτηρίζονται συχνά από το παράδοξο, το αντιφατικό, και το παράλογο. Αν καταφέρουμε να αντιληφθσύμε έστω και φευγαλέα αυτόν τον παραλογισμό της σύγκρουσης, ακόμα κι αν δεν το παραδεχτούμε μπροστά στο σύντροφό μας, και δεν γελάσουμε μαζί, η ένταση της φιλονικίας μπορεί να καταλαγιάσει. 
Όποιος έχει προσπαθήσει να διηγηθεί ένα αστείο περιστατικό ή ένα ανέκδοτο, ξέρει ότι δεν είναι εύκολο να κάνει τον άλλο να γελάσει. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να προκαλέσει κανείς το γέλιο του άλλου μέσα σε μια φιλονικία. Όταν όμως δύο σύντροφοι καταφέρνουν να γελάσουν —ή έστω να χαμογελάσουν- μέσα σ’ αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, έχουν ήδη πετύχει μια λυτρωτική απόσταση από το πεδίο της σύγκρουσης. Ακόμα και η αίσθηση ότι "Κάποια στιγμή θα το σκεφτόμαστε και θα γελάμε" μπορεί να μετριάσει το πάθος της στιγμής.
Η αποστασιοποίηση και η απεμπλοκή μας από μια σύγκρουση, όπως την περιγράψαμε μόλις πριν, δεν επιτυγχάνεται εύκολα όσο η σύγκρουση μαίνεται. Μπορεί, κάποιες φορές, να καταφέρουμε να πάρουμε για λίγο τη θέση του παρατηρητή, κατά τη διάρκεια της φιλονικίας. Ακόμα κι αυτές οι φευγαλέες απόπειρες να παρατηρήσουμε τη διαμάχη, χωρίς να συμμετέχουμε σ’ αυτήν, θα μπορούσαν να μειώσουν την οξύτητα της σύγκρουσης. Ωστόσο, δεν θα ήμαστε ρεαλιστές, αν υποστηρίζαμε ότι περιμένουμε απ’ τους εαυτούς μας να συζητήσουν για το πρόβλημα που τους καίει σαν να ήταν κάτι έξω απ’ αυτούς. Η συναισθηματική απόσταση, και το κέρδος που απορρέει απ’ αυτήν, συνήθως επιτυγχάνονται πριν ή μετά τη σύγκρουση.
Αν καταφέρουμε να προβλέψουμε μια επικείμενη σύγκρουση, πολύ πριν ξεσπάσει, η ικανότητά μας να προβλέψουμε την εξέλιξή της ίσως να μειώσει τον πόνο που τη συνοδεύει, ακόμα κι αν δεν μπορέσει να αποτρέψει ολοκληρωτικά τη φιλονικία.
Ένα παράδειγμα,
η Έλινορ μπορεί να εκφράσει μεγαλόφωνα την ανησυχία της μήπως πάρει πολύ μικρή αύξηση φέτος στη δουλειά της, και να προσθέσει: "Κι αν δεν πάρω μια αξιοπρεπή αύξηση, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, μάλλον θα γίνουν τα νεύρα μου κουρέλια, και είμαι σίγουρη ότι θα το χαρείς κι εσύ πολύ". Ή, βλέποντας ο Τέρι ότι η Έλινορ ανησυχεί για την αύξηση στη δουλειά της, θα μπορούσε να σχολιάσει: "Καλά, μην κάνεις έτσι! Ακόμα κι αν δεν πάρεις αξιοπρεπή αύξηση, εγώ είμαι εδώ για να μοιραστώ τον πόνο σου!". Τέτοιου είδους σχόλια μπορεί να προκαλέσουν και στους δυο ένα γέλιο όλο νόημα, και να τους προστατέψουν από μια ενδεχόμενη έκρηξη της Έλινορ, στην περίπτωση που δεν πάρει την αύξηση που περιμένει και ένα μεγάλο ξέσπασμα με αφορμή την αρνητική εξέλιξη, στον άνδρα της. 
Αλλά ακόμα και η περιγραφή της αναμενόμενης πορείας μιας φιλονικίας μπορεί να αποτρέψει ή να διαφοροποιήσει την εξέλιξή της. Ίσως το μεγαλύτερο κέρδος της συναισθηματικής απόστασης να προκύπτει μετά τη σύγκρουση. Η επιβολή μιας απόστασης είναι άλλος ένας τρόπος να αναρρώσουμε από μια πρόσφατη σύγκρουση. Ας υποθέσουμε ότι η Έλινορ παίρνει όντως μια πενιχρή αύξηση στη δουλειά της, και ακολουθεί, ανάμεσα στο ζευγάρι, μια φιλονικία με τη γνωστή συναισθηματική κλιμάκωση. Αφού ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα, το χιούμορ θα μπορούσε να τους βοηθήσει να αναρρώσουν σημαντικά 
Κείμενο του ψυχοθεραπευτή Andrew Christensen