Ο 83χρονος Antonio Vicente έχει περάσει τις τελευταίες τέσσερις
δεκαετίες της ζωής του, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Καθώς οι
γαιοκτήμονες της Βραζιλίας μείωσαν τα τροπικά δάση για να δημιουργήσουν
εδάφη για κερδοφόρες φυτείες και...
βοσκότοπους, εκείνος αγωνίστηκε να επαναφέρει στη ζωή τις πλούσιες
ζούγκλες της παιδικής του ηλικίας. Σήμερα, οι προσπάθειές του
ανταμείβονται, καθώς η γη που ξεκίνησε να φυτεύει πριν από 40 χρόνια,
έχει γεμίσει με τροπική άγρια ζωή για άλλη μια φορά.
Ήταν το 1973, όταν εκείνος ανέλαβε την πρόκληση να αποκαταστήσει το δάσος σε ένα τεμάχιο γης που είχε καλλιεργηθεί για βόσκηση βοοειδών. “Είσαι ηλίθιος. Η φύτευση δέντρων είναι σπατάλη γης. Δεν θα έχεις εισόδημα. Αν η γη είναι γεμάτη δέντρα, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να έχεις ζώα ή σοδειά”, του είπαν οι γείτονές του, που ήταν όλοι κτηνοτρόφοι και γαλακτοπαραγωγοί. Αλλά εκείνος ήξερε ότι οι ζημιές που προκλήθηκαν από την αποψίλωση ήταν πολύ μεγαλύτερες από οποιοδήποτε οικονομικό κέρδος, οπότε δεν τους έδωσε καμία προσοχή.
Ο Vicente είχε μεγαλώσει σε ένα αγρόκτημα και είχε δει τον πατέρα του και τους άλλους κατοίκους να κόβουν τα γειτονικά δάση σύμφωνα με τις εντολές των ιδιοκτητών προκειμένου να βοσκήσουν τα ζώα. “Όταν ήμουν παιδί, οι αγρότες έκοψαν τα δέντρα για να φτιάξουν λιβάδια και το νερό στέρεψε και δεν επανήλθε ποτέ”, είπε στο BBC.
Με λίγα μόνο γαϊδούρια και μια μικρή ομάδα μισθωμένων εργαζομένων, εκείνος επέλεξε να φέρει πίσω το δάσος στη γη του. Αυτό που ξεκίνησε ως χόμπι του Σαββατοκύριακου σύντομα έγινε ένας μόνιμος τρόπος ζωής και ο Antonio θυμάται ότι συχνά ξόδευε ολόκληρες μέρες και νύχτες στο δάσος, περιτριγυρισμένος από αρουραίους και αλεπούδες, να τρώει μπανάνες για πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο. Τα τελευταία 40 χρόνια, έχει φυτέψει περίπου 50.000 δέντρα, που αποτελούν τώρα μια μικρή όαση για την άγρια φύση. Καθώς το δάσος αυξήθηκε, το νερό επέστρεψε και λέει ότι υπάρχουν πλέον πάνω από 20 πηγές νερού στη γη του που δεν ήταν εκεί όταν την αγόρασε. Σήμερα, το δάσος είναι ζωντανό…
